Morgunblaðið - 09.01.1953, Qupperneq 10

10
MORGUTÍBLABÍ^
Föstudagur 9. jan. 1953
niiiiiiiiKiiiiiiiiiiifiiviiiiiiiiiiiiiifiiiiKiiiiMiiimimmiiiiiininmininiifmiiiiiiiiiifiiiiiniiiiiiiiiiiiiiii
Hamingjan í hendi mér
Skáldsaga eftir Wmston Graham
Framhaldssagan 14 | ég fór heim með þeim. á iaUg-
, , ardagskvöldið spiluðum við
,,Ja , sagði eg íólega. „Var bridge. John Graves var fjórði
hún mikiu hærri? . Hver magur. Hann hafði líka verið í
boigai trygginguna á húsinu? okkar sveit í striðinu og átti
„Tryggingarfélagið, sem tók á heima skammt írá.
sig trygginguna verður að gera Mér var farig ag tiga betur en
f>að/ , ... * mér hafði liðið lengi, en þá þurfti
Við ókum þegjandi áfram. John endilega að eyðileggja allt
Eftir nokkra stund sagði Micha- fyrir már
el; -En éS held að frú Moreton ' Vel á' minnzt‘<, sagði hann.
verði ekki ekkja lengi. Nema ,;Þekkir þu ekki söruh Moreton?
hun kjósi sér það sjálf. Eg veit Ég hitti hana um daginn { veizlu>
ekki hvort Moreton var ríkur og einhver minntist a þig. Hún
maður, en hann hlýtur að hafa er einstakiega aðlaðandi kona“.
verið vel stæður. Og hún er lag- sagði ég. ;ijá> hún er það«.
leg og aðlaðandi, og hefur auk ,iHun var með einhverjum ná-
þess nokkuit fé. . . . , 1 unga sem hét Fisher. Hann býr
„Ja, þú hefur sennilega á til veggmálverk. Einhver sagði
rettu að standa , sagði ég sam- mér> að hún Væri trúlofuð hon-
þykkjandi.
Um kvöldið skrifaði ég móður
Tracey bréf. Ég skrifaði henni,
vegna þess að það gat ég gert af
heilum hug. Ég meinti allt sem
ég sagði. Nokkrum dögum síðar
kom svarið. Það var ekki prentað
spjald, heldur skrifað bréf. Þeg-
ar ég sá stimpilinn, datt mér
fyrst í hug að bréfið væri frá
Söruh. En nú var ég farinn að
missa alla von.
sem
hafði minnzt á, var árleg veizla,
sem haldin var af tryggingarfé-
laginu í veitingahúsi við Park
Lane. Við sátum tólf við borðið.
Reglan var sú að hver starfs-
maður átti að bjóða með sér sín-
um bezta viðskiptavini. Charles
en ég mundi eftir henni. Hún var
í ljósum sumarkjói, hattlaus og
með breitt silfurarmband um
úlnliðinn,
„Varstu að spurja um mig?“
sagði ég.
„Mátti ég það?“ sagði hún dá-
lítið kuldalega.
,,Vissulega“.
Ég gekk fram hjá henni, opn-
aði dyrnar og vísaði henni inn.
„Gerðu svo vel að setjast11,
sagði ég. „Þú býrð núna í
London“.
„Já. Hjá föður mínum. Það
.... það virðist liggja beinast
við“.
Hún sat í öðrum hægindastóln
um. Sólin varpaði geislum á hár-
ið hennar, svo að það gljáði a
! um. Hún var að spurja um þig“. það eins og kopar. „Þú komst
,,Ég var vinur Tracey“, sagði aldrei til að hitta mig“, sagði hún.
ég. | „Áttirðu von á því?“
„Já, Fisher sagði það líka“. | „Mátti ég ekki eiga von á því?
Svo var ekki talað meira um Var það til of mikils mælzt?
það, en kvöldið var eyðilagt fyrir Mér þykir leitt... .“
mér. Þannig er það alltaf. Maður „Já, það var til of mikils
reynir í marga mánuði að breiða mælzt“.
yfir sárið og gleyma og láta það Hún leit undrandi á mig.
gróa. En um leið og snert er við „Þegar Tracey dó svo skyndilega,
því, tekur það sig upp á nýjan brugðust allir vinir mínir vel við.
.. . . 'leik og er hálfu verra en nokkru Allir reyndu að hjálpa mér með
Kvóldveizlan, sem Michael ginni fyrr Ég vissi ekki hvað ég vináttumerkjum .... allir nema
átti til bragðs að taka. Ég þekkti einn“. Hún þagnaði en forðaðist
ekkert læknisráð. I að líta á mig. „Ég ætlaði ekki að
•—//— * koma hingað í dag. En ég korrv
London var eins og dauður vegna þess að ég varð a<5 vita
bær þegar ég kom heim síðari vissu mína. Mér datj íí*hug að
hluta næsta dags. George Street einhver -. misskilningur hefði átt
, var mannlaust og eini bíllinn,' sér stað. Að þér fyndist það ekki
Robinson, ungi maðunnn, sem eg gem sjáanlegur var vinstra meg viðeigandi að....“
hafði snuið mer til vegna High-; ln á götunni, stóð fyrir framanl „Til hvers er að látast“, sagði
litlu fatabúðina. Mér datt ekki í ég þreytulega. „Það er tilgangs-
hug að í honum væri neinn, sem laust að setja upp þerman barna-
hefði viljað finna mig, og stöðv- lega sakleysissvip. Ég tek ekki
, aði minn bíl á bak við hann. Ég mark á honum“.
_ , , . ' ætlaði að fara inn og fá mér einnj —//—
Framkvæmdastjori felagsins ^ vmdling áður en ég færi meðj Hún starði á mig sem steini
bílinn í bílskúrinn. j lostin. „Haltu áfram. Segðu
Ég fór inn og upp fyrstu tröpp meira. Ekki hætta við svo búið“.
urnar. Þá kom kvenmaður á( „Hvað viltu að ég segi? Hvað
bury-málsins, var þarna og einn-
ig Fred McDonald. Ég hefði vel
getað hugsað mér að vera án
hans í nokkrar vikur framvegis
að minnsta kosti.
hélt ræðu. Svo var dansað á eft-
ir. Ég fór snemma og kenndi
öklanum um.
Um nóttina svaf ég eins og
steinn, en þegar ég vaknaði lá
bréf á mottunni fyrir innan
dyrnar. Loksins.
Það hljóðaði svo:
„Kæri Oliver. Móðir Tracey
hefur sýnt mér bréfið, sem hún
fékk frá þér. Það er vel gert að
hugsa til hennar nú. Ég sá þig
við yfirheyrsluna, en ég undrað-
ist að þú skyldir ekki koma til
að tala við okkur á eftir. Victor
er okkur mikil hjálparhella, en
þín hjálp og ráðleggingar frá þér
væru mjög kærkomnar, þegar og
ef þér býður svo við að horfa.
Ég vona að þér sé batnað í
fætinum. — Sarah“.
Þetta var undarlegt bréf og
mér mikil vöhbfigðF. Þetta var
ekki bréf alsaklausrar konu.
móti mér. Það var Sarah.
„Oliver, ég..
get ég sagt? Að mér hafi þófrt
þetta allt svo andstyggilegt
Ég gekk upp næstu þrjú þrep að ég hef ekki getað fengið sjálft
svo að ég stóð aðeins einu þrepi an mig til að fara til þín eðá
fyrir neðan hana. Hún hafði ekk- skrifa þer. Ég komst að öllum
ert breytzt. Ekki að öðru leyti sannleikanum .... af hendir.gií.
en því að hún var miklu fallegri Ég fór niður eftir til Lewes Man-
Hrói höttur
snýr aftur
eftir John O. Ericsson
m
w
93.
Róbert reisti sig nú á fætur. Hann þreifaði eftir hníf, sefti
Hins vegar gat það verið bréf hann hafði borið við belti sitt, en komst fljótt að raun um,
frá sekri konu, sem bauð mér að fað hnífurinn var horfinn. Hann var sem sagt vopnlaus í
koma til þess að hún gæti haft höndum fjandmanns. Höfuð hans var þungt sém-blý væii,
af mér frekari not. , j og var að öðru leyti mjög illa á sig kominn. Jafnvel þólt
En ég ætlaði ekki að fara. Eg j^ann hefði haft vopn í höndunum, þá gæti hann ekki barizt.
svaraði ekki bréfinu.
—//—
* Margir dagar liðu. Það þurfti
að ganga frá tryggingunni, bæði
húsinu sjálfu og innanstokks-
svo illa leið honum. Höfuð hans hné máttlaust niður á bringu.
— Segðu mér nú fyrst hvað sýslumaðarinn hyggst gera
á móti Hróa hetti.
Will Stutely talaði hægt eins og hans var vahi, en röddin
mununum.
Victor Moreton réði. hafði einhvern keim af hörku.
persónulega mann fyrir sig til að
ganga frá því. Dagarnir urðu að
vikum. Ég bað Michael að af-
greiða allt sem snerti þetta mál.
Þegar halla tók á sumarið, kom
Michael að máli við mig og sagði:
„Heyrðu, við erum þrír hérna í
fyrirtækinu og jafn starffærir
allir. Það er engin þörf á því að
þú takir að þér öll verk og vinnir
24 stundir í sólarhringnum.
Reyndu að hægja á þér“.
„Ég er ekki þreyttur“, sagði
ég.
~ „En komdu heim með okkur
i@n næstu helgi“.
„Þakka þér fyrir, en .... jæja,
Ég bar vín fyrir sýslumanninn og Merchandee kvöld eitt,
og þá heyrði ég, að þeir hefðu í hyggj.u .að gera út hóp
manna til þess að gera árás á Hróa hött og menn hans, þar
sem þeir hafast við úti í skógi.
Stutely rak upp skellihlátur og stóð á fætur. í hendinni
hafði hann langan veiðihníf. -ú
, — Nú er allt undir því komið, að þú segir sannleikann.
Ef þú lýgur einu sinni enn að mér, þá bregð ég tafarlaust
hnífnum á háls þérr - •• • u
Hann beygði sig niður að Normandímanninum og bar
hnífinn að brjósti hans. Róbert hörfaði skelfdur aftur á bak.
Nú var hann orðinn svo hræddur, að hann hugsaði eldd um
annað en að reyna áð bjarga lífi sínu.
— Dreptu mig ekki, hrópaði hann skjálfandi af hræðslu.
Ég skal segja þér allt, ef þú vilt hlífa mér.
— Þú átt aldrei eftir að verða riddari aftur, sagði Stutely
ef þú heldur að það verði ekki'með mikilli fyrirlitningu. Þú ert allt of feigur til þess. En
of mikil fyrirhöfn fyrir Eve- ef þú vilt segja mér sannleikann, þá skal ekki verða snert
lyn“. hár á höfði þínu. _ ______.__............... ............0
Post Ioasties
(Corn Flakes)

Fyrirliggjandi
óJ. Óíajóóon CsZ iJemhöjt
Símar 2090, 2790, 2990.
ijuit mmm vorur
Skíðaíöt—Skíðabuxui
Skíðajakkar
Jerseykjólar
Peysur - Nælonblússur
Náttföt — Náttkjólar
Millipils
ZHelclur li$.
Austurstræti 6
n oncc
a $
H ^
í dag og á morgun verða seld herraföt úr
brúnum og gráum pipar og salt efnum,
númerin 40, 41 og 42.
Skandinavia Dress S.F.
Hverfisgötu 26.
Hattar — Hattar
(sporthattar — ítalskir)
l\iý gerð — IVSargir litir