Morgunblaðið - 29.07.1952, Blaðsíða 10

10
MORGl'ffBLAÐIÐ
Þriðjudagur 29. júlí 1952
p/'ft viigmiiimimfiiiHmif 11(1111. iiiiiiiimiifiiiiHiiiMiiHitiiiitiiHiiuiiiiiiiiiitinitiHfiiiiHiiiiiHiiiii
iiimHiHitiHimimiiiimiiiHtimimiiiiimmimimMiimmiiimimiiiiiiin
EINU SINNI VAR
Skáldsaga efíir I.il.R. WYLIE
iii 111111111111111111 n miimiiHiiii
11111111111111
iitHiiiiimimimiiiiiiitiiim
l•>lllllM■l■ll•lHft•<:
Framhaldssagan 8
að varla sást út um hann. Hann’hann á flautuna við hvert horn.
h'aíði aldrei verið þveginn nerna1 Hann snéri sér brosandi að
voru jafnvel dregin fyrir í „La * af rigningarvatni. Auk þess var henni. „Bíddu bara þangað til
Parisienne". Janey og Maudie eitthvað að Dreek i augunum. Syd sér okkur“, en um leið og
McCringle höfðu sennilega gefið Hann sá ekki eins greinilega og , hann leit á hana, mundi hann að
upp síðustu vonina um að nokk- venjulega. Og sólin skein glatt
ur girntist það, sem þær höfðu ■ svo að það glampaði á nýja bíl-
að bjóða.
Þær höfðu reynzt Dreek vel
alla tíð. Þegar faðir hans hafði
oiðið gjaldþrota, höfðu þær tek-
ið móður hans og hann að sér.
Móðir Dreek hafði aldrei gleymt
þakklæti sínu til þeirra. — Hún
hafði oft sagt við hann: „Farðu
til þeirra og gættu þess að þær
vanhagi ekki um neitt“. Hann
hafði reynt það. En Janey átti
ekki langt eftir ólifað. Það er að
segja, það þurfti ekki svo að
vera. Hann hafði lagt fyrir að
hún gengi undir uppskurð, en
næsta sjúkrahús var of langt i
burtu. Hún gat ekki farið frá
Maudíe, sem var alltaf eins og
litla systir hennar, enda þótt hún
væri komin á sjötugsaldur, Auk
þess kostaði það mikið fé að láta
leggja sig inn á sjúkrahús. —
McCringle-fólkið hafði alltaf ver-
ið sjálfu sér nóg. Það þáði ekki
fé af neinum.
Svarta taskan dinglaði við fót-
legg hans. Honum fannst hún
vera óvenjulega þung. Hann var
þreyttur og svartsýnn á framtíð-
ina yfirleitt. Þá rakst hann á
Flanders lækni á gangstéttinni
fyrir utan Kristalhöllina. Hann
minnti einna helzt á gamian skóg
arbjörn í götóttum flókaskónum
og óhreinum og slitunum morg-
unsloppnum.
„Mér datt i hug að vara þig
við, vinur sæll“, sagði hann í
hálfum hljóðum. „Það bíður þin
hópur fyrirmanna hérna fyrir
innan. Ég veit ekki vel hvað á
að bera upp á þig.Gott ef ekki
er einhver bilaþjófnaður“.
O—
Dreek gekk fram hjá honum
og inn. Salurinn í Kristalhöllinni
var fullur af fólki, eins og hann
mundi hafa verið þegar allt var
í mestum blóma. Það stóðu lika
glös á borðinu og karlmennirnir
studdu sig fram á það. Þarna var
líka kvenfólk. Anne Martin,
Mc-Cringle-systurnar, O’Hara
kerlingin, sem átti lyfjasöluna
og sagt var um að ætti álitlega
inneign í bankanum í Great
Rocks. Dreek leit fyrst spyrjandi
á Anne, en hún brosti ekki einu
sinni til hans. Hér hlaut að vera
alvarlegt mál á ferðum. Harris,
lögreglustjóri og æðsta yfirvald
á staðnum, tók frá sér jakkann
og lét skína í merki löggæzlu-
valdsins innan á barminum.
„Við þurfum að hafa tal af
yður, Radnor læknir", sagði
hann með ströngum hátíðasvip.
Þetta fólk hafði verið vinafólk
hans. Honum fannst nú að það
vildi losna við hann. Þau vissu
að hann dugði ekki til starfsins.
Tad Foster var heyrnarlaus og
mundi verða það sem eftir var
ævinnar fyrir glappaskot hans.
Hann gat ekki einu sinni ekið
bíl skammlaust.
„Þessi nefnd, sem hér er stödd“,
sagði hann, „hefur beðið mig að
gera yður kunnugt, að við kær-
um okkur ekki um að þér gangið
stélandi bílum um nágrennið og
takið í fylgd yðar kvenfólk af
götunni .... allra sízt kvenfólk
af Hythe-ættinni. Þér komið
slæmu orði á fæðingarbæ yðar
og guð má vita að ekki var á
bætandi. Okkur datt því ráð í
hug. Ef þér viljið gera svo vel
að gægjast þarna út um glugg-
ann, þá getið þér séð árangurinn
af bollaleggingum okkar“.
Glugginn snéri út að bakgarði,
þar sem allskonar drasl ægði
s'aman. Glugginn var svo óhreinn
inn, sem stóð fyrif utan.
„Þér eigið hanii“, sagði Bob
Harris, ,.og gjöfinnBfylgja kærar
kveðjur frá okkur öllum“.
Einhver hló við.
„Taktu þessu eins og maður“.
Dreek snéri sér að þeim. „Víst
græt ég. Því skyldi ég ekki gera
það? Ég er viss um að þið gætuð
komið englum til að gráta“.
Janey gamla brosti út undir
bæði eyru, svo að skein í fölsku
tennurnar. Hann vissi að hún og
Maudie höfðu tæmt sparibauk-
inn til að leggja fram sinn skerf.
Þær þurftu hvort eð var ekki á
því að halda. Þær vildu bara fá
að halda sínum lækni. „Þið hefð-
uð ekki átt að gera þetta“, sagði
Dreek stamandi .... þetta er allt
of mikið“. Hann þagnaði, en hélt
svo áfram. „Ég vildi geta gert
allt fyrir ykkur, sem hægt er“.
Frú O’Hara klappaði honum
vingjarnlega á öxlina.
—O—
Anne hafði komið heiman frá
föður sínum í stóra vörubílnum
hans. Hann var líka mótfallinn
giftingu hennar og Syds. Hann
vildi ekki taka á sínar herðar að
koma Syd yfir veikindin, Hún
slóst í för með Dreek Radnor út
í bakgarðinn og upp í nýja bíl-
inn. Hann ætlaði að fara tafar-
laust til Syd. Allir hópuðust í
kring um þau og kölluðu ein-
hverju til þeirra í gamni. Það
var engu likara en þau væru
brúðhjón, sem væru að leggja
upp í brúðkaupsferð. En þau
voru bara ekki gift .... og þau
mundu heldur aldrei giftast. En
það vissi hún ein.
Hún sat hljóðlát við hlið
Dreek. Hann útskýrði allt fyrir
henni, sem var í mælaborðinu,
eins og barn, sem hefur fengið
nýtt leikfang. Hann sagði henni
að hann mætti ekki aka hart því
hann væri alveg nýr. Og svo ýtti
vandamál hennár voru 'ékki lcyst
með einum bíl. „Anne, þú ert
þver eins og ég. Þú getur beðið
þangað til þú færð það, sem þú
vilt“. Hún kinkaði kolli. „Því þið
Syd verðið að bíða enn um stund
Ég þarf að tala um það við ykkur
bæði. Ég vildi bara vara þig við
fyrst“.
Hún spurði hann einskis frek-
ar. Hún virtist niðursokkin
sínar eigin hugsanir. Honum
fannst þægilegt að hafa hana
þarna við hlið sér. Hún var allt
öðru vísi en rauðhærða stúlkan,
sem hafði setið við hlið hans
gær.
Við hornið á Main Street, þar
sem vegurinn beygði upp hlíðina,
varð hann að nema staðar og
víkja fyrir bílaröð, sem kom á
móti. Hann þekkti aftur fyrsta
bílinn og rauðhærðu stúlkuna við
stýrið. Hún leit snöggvast undr-
andi á hann. Hún hafði ef til vill
gert sér vonir um að án hennar
hjálpar mundi hann hvergi kom-
ast. Hann glotti til hennar um
leið og hún ók fram hjá. Á eftir
henni komu tveir hlaðnir flutn-
ingavagnar og síðast sjúkrabif-
feið. Hann sá í gegn um glugg-
ana að kona lá í sjúkrarúmi.
Bíllinn hægði snöggvast á sér,
og konan snéri höfðinu til á kodd
anum. Hún kom auga á hann og
horfði á hann hvössum augunum
Svo rann bifreiðin fram hjá og
beygði upp götuna heim að
„Luthers Loot“.
„Hún er þá komin“, sagði
Dreek eins og við sjálfan sig.
„Þú hlýtur að hata hana“,
sagði Anne.
„Hverja? Gömlu konuna? Ég
þekki hana ekki. Móðir mín
þekkti hana . . og manninn henn-
ár. Hún sagði að þau væru bæði
óþakkar . ... en hún hafði sínar
ástæður fyrir því. Hann glotti
við. „En Hythe-fólkið komst
burt heilu og höldnu“.
Rósin
eftir Grimmsbræður
Matsveinninn tók nú stúlkuna á eintal. Hann fékk henni
beittan hníf og sagði henni að drepa kóngsson. Ef hún færi
ekki að hans ráðum, myndi fara illa fyrir henni. Síðan fór
matsveinninn að heiman til þess að Játa líta svo út, að hann
hefði hvergi komið nærri illverknaðinum. — Hann var ekki
lengi í burtu. Því að strax daginn eítir kom hann heim. En
kóngssonurinn var þá enn á lífi.
„Af hverju ætti ég að drepa alsaklausan drenginn?“ spurði
stúlkan. „Hann hetir ekkert gert af sér — og ekki gert
neinum illt.“
Matsveinninn var öskureiður og hótaði að ráða stúlkunni
bana, ef hún hlýddi sér ekki. — Síðan fór hann aítur í burtu
en sagðist þó mundu koma aftur ipnan skamms. Þá yrði hún
að vera búin að drepa kóngsson. — Þegar matsveinninn var
farinn, lét stúlkan slátra lambi, og lét hún hjartað og tung-
una úr því á disk. — Þegar hún sá matsveininn koma heim,
bað hún kóngssoninn að íela sig í rúminu.
Matsveinninn kom nú inn í herbergið, þar sem stúlkan var
og spurði hvar hjartað og tungan úr kóngssyninum væri.
Stúlkan rétti honum þá diskinn, en kóngssonur spratt upp
úr rúminu.
„Af hverju sækist þú eftir lífi mínu, illmennið þitt? Þú
skalt aldeilis fá að gjalda þessa. Og skaltu verða að svörtum
hundi með gullkeðju um hálsinn. Þú skalt verða að éta gló-
andi kol — og munu logarnir standa út úr gini þínu.“
Um leið og kóngssonur hafði þetta mælt, varð matsveinn-
inn að svörtum hundi með gullkeðju um hálsinn.
sem fram átti að fara í dag 29. þ. m., kl. 2,30 e. h., á
hluta í Bergstaðastræti 8, hér í bænum, talin eign Haralds
Eiríkssonar, fellur niður.
Uppboðshaldarinn í Reykjavík.
Matráðskona óskast að Sjúkrahúsinu á Patreksfirði.
Æskilegt að hún gæti tekið til starfa 20. ágúst n. k. —
Laun samkvæmt launalögum. — Umsóknir sendist til
sýsluskrifstofunnar eða til héraðslæknisins á Patreksfirði.
4ra manna bíll óskast. — Austin eða Lanchester. —
Útborgun í peningum. Uppl. á Hótel Skjaldbreið á morg- ;
un frá kl. 1—5.
Vanan háseta
vantar á hringnótabát til Norðurlands. -
Fiskhöllinni eftir kl. 12 á morgun.
Uppl. í
Einhýlishús
til sölu með ca. 1 ha. af ræktuðu landi. Ásamt trjágörð-
um. Húsið er steinsteypt, kjallari, hæð og ris. Hús og
land er alveg við bæinn. Áskilin mikil útborgun. Nánari
uppl. gefnar gegn tilboðum, sem skila á á afgr. Mbl.
fyrir laugard., m.mkt: Einbýlishús — 799“.
IJTGERDARMEIMN!
Tökum að okkur uppsetningu á lóðum og viðgerð á »j
netum og trollhnytingu. ■
■
Sjúklingar Vífilsstiiúum, sími 9432. £
2|a herbergla áhúð j
Barnlaus hjón óska eftir 2ja herbergja íbúð með sér
baðherbergi í eití ár. Öll leigan greiðist fyrirfram ef
óskað er. — Tilboð merkt: „Snyrtileg umgengni — 802“,
sendist afgr. Mbl. fyrir miðvikudag.
Skemmtiferð
1
Söríverjar Hafnarfiroi! — Mætið allir á hestum við há- 3
spennustöðina á Öldunum, sunnud. 3. ágúst n. k. kl. 9. jj
Frá Hiasniæðraskóla
Suðurfands, Laugarvatni
Nokkrar stúlkur geta enn fengið skólavist. — Umsóknir
sendist forstöðukonunni, sem gefur allar nánari upp-
lýsingar.
Forstöðukonan.
•■■■iiiiif ■■■...... ia