Tíminn - 23.01.1964, Síða 9

I
Ólafur Ólafsson, kristniboði:
BIBLÍAN
- orð hins
eilífa lífs

Berggrav Óslóarbiskup var í
20 ár formaður Hins norska
Biblíufélags. Hann fékk —
jafnvel hér á landi — orð fyr-
ir að vera maður frjálslyndur,
og var það í þess orðs bezta
skilningi. Það sem hann skrif
aði allra síðast, áður en honum
féll penni úr hönd, var beiðni
um stuðning almennings við
Biblíufélagið. Þar segir:
„Þau eru mörg stóru og góðu
málefnin, sem við verðum að
biðja söfnuðina að styrkja. En
þetta málefni, útbreiðsla Bibl-
íunnar til allra þjóða og þjóð-
flokka heims, hefur forgangs-
rétt, — af því að það varðar
grunnmúra kristindómsins".
Eidem, erkibiskup Svía, lagði
á það ríka áherzlu, oftar en
einu sinni, að náið samband
hafi ávallt verið milli trúar-
og starfslífs kristinnar kirkju
og útbreiðslu og notkunar Biblí
unnar. Hann reit: „Saga Biblí-
unnar er um leið saga kirkj-
unnar, af því að hún er lífslind
hennar."
Það mun vera almenn skoð-
un hér á landi, að Biblían sé
bók, sem fáir lesa. Fjarri er
að svo sé. Aldrei hefur Biblían
verið útbreiddari né heldur
meira lesin í heiminum en nú,
á vorum dögum.
Sl. sumar birti eitt dagblað-
anna í Reykjavik frétt, sem
bendir til þess, að ætla mætti
að hafi vakið athygli þeirra
hinna mörgu hér heima, sem
illa hefur verið kennt að lesa
og meta Biblíuna. En fréttin
var á þessa leið:
„Á hverjum virkum degi
sendir Hið brezka og erlenda
Aiblíufélag (BEBF) frá sér 6
tonn af fullgerðum Biblíum.
60 þúsund skipssendingar og
stakir bögglar með Biblíum,
voru á síðast liðnu ári (1962)
afgreiddar til 80 landa. Aðra
hverja mínútu hins almenna
vinnudags, verður nú Biblía tii
hjá félaginu."
— Þetta út af fyrir sig tal-
w sínu máli. Venjan er að út-
gáfa eða framleiðsla bóka sé,
líkt og hvers konar annarrar
vöru, í hlutfalli við notkun og
þar af leiðandi eftirspurn.
Biblíufélög víða um heim,
hafa svipaða sögu að segja.
Þannig eykst útgáfustarfsemi
Ameríska Biblíufélagsins
(ABF) ár frá ári. Það er næst
stærst eftir BEBF. Einnig það
gefur út Biblíuna og einstök
rit hennar á mörg hundruð
tungumálum.
Fyrir tíu árum kom á mark-
aðinn endurskoðuð afar vönduð
og dýr útgáfa amerísku Biblí-
unnar. Sjö fyrstu mánuðina
seldust yfir tvær millj. eintaka,
— (2,168,000). Óvíða er Biblí-
an jafn mikið lesin og í evang-
eliskum söfnuðum í Bandaríkj-
unum.
í ský-’slum UNESCO 1961,
yfir þýðingar bóka á framandi
tungur, er Biblían, eða einstök
rit hennar, efst á blaði. Næst
henni koma þýðingar á ritum
eftir Lenin. — Annar eru þýð-
ingar Biblíunnar allrar samtals
orðnar 228, Nýja testamentisins
eins 285, en einstakra rita 689,
— eða alls þýðingar á 1202
tungumál.
3.
Sé um það spurt, hvers vegna
Biblían sé nú útbreiddasta bók
í heimi, kemur margt til
greina.
Skömmu eftir fyrri heims-
styrjöld fór að gæta nýs við-
horfs til Biblíunnar. Karl Barth
frægasti guðfræðingur sem nú
er uppi, og síðar fleiri merkir
guðfræðingar, rísa gegn nei-
kvæðri afstöðu nýguðfræðinn-
ar og sýna fram á, að Biblíu-
fræðin væri á villigötum. Al-
rangt sé að lesa Biblíuna sem
sögulegt rit aðeins. Höfundar
hennar hafi alls ekki ásett sér
að semja sögurit í venjulegum
skilningi. Fyrir þeim hafi vak-
að boðun fagnaðarerindisins og
fá menn til að taka afstöðu til
þess.
Þetta varð upphaf biblíulegr
ar endurnýjunar. En hennar
hefur einkum gætt tvo síðustu
áratugi.
Þess varð vart svo spurnir
fóru af, á nazistatímabilinu í
Þýikalandi. „Biblían er bók
Gyðinga en Mein Kampf okkar“
sögðu nazistar. Sá hluti evang-
eliskrar kirkju í Þýzkalandi,
sem var fastheldnastur við fagn
aðarerindið, stóð af sér flóð-
bylgju nazismans. Niemöller las
Biblíuna við ljósglætu fanga-
klefans. Biblían gaf mönnum
siðferðilegan þrótt til baráttu
gegn ofurvaldi Hitlers, þó að
kostaði ofsóknir, misþyrmingar
og dauðg.
Svipuð saga gerðist í her-
numdu löndunum. Sagt var í
Noregi, að Biblían væri bók
dagsins. „Biblían var það eina,
sem nazistum tókst ekki að
hrifsa frá þjóð vorri“, var sagt
í Hollandi. í fangabúðum her-
numinna landa, sátu hundruð
þúsundir manna. Biblía eða
Nýja testamenti var svo eftir-
sótt lestrarefni hjá þeim, að
Biblíunni, eSa — í langflestum tllfellum einstökum ritum hennar
hefur veriS snúlS á flelrl tungumál I Afríku en I nokkurri hlnna
heimsálfanna.
það gerði sitt til að birgðir
þrutu og farið var að tala um
„Biblíu-hungur“.
Þannig efldist Biblíu-vakning
á tímum upplausnar og örygg-
isleysis.
4.
Eitt fyrsta alþjóðlega mótið,
sem haldið var að stríðslokum,
var alþjóðlegur fulltrúafundur
Biblíufélaga í London 1946.
Útgáfa Biblíurita hafði taf-
izt mjög stríðsárin. Hún stóð í
stað með 25 millj. eintaka á
ári hverju, en hefði þurft að
vera helmingi meiri, svo að
unnt yrði að íullnægja eftir-
spurn.
Á þessum fundi var stofnað
Heimssamband Biblfufélaga, í
þeim tilgangi að samræma starf
semi og framtíðaráform hinna
mörgu félaga. Árangur þess
kom glöggt í ljós eigi löngu
síðar.
Útgáfa Biblíunnar, eða/og
einstakra rita hennar, varð 29
millj. eintök árið 1959, — 35
millj. 1960, — 40 millj. 1961,
— 51 millj. 1962.
Þrátt fyrir það fer fjarri að
fagnaðarboðskapur Heilagrar
ritningar hafi náð til alls al-
mennings, að fáum löndum und
anteknum- Enn er ástæða til
að spyrja: Hvað er þetta handa
svo mörgum?
Fólksfjölgun er nú svo ör í
heiminum, að líkt er við spreng
ingu. Um næstu aldamót verð-
ur mannkynið ferfalt fjölmenn
ara en það nú er.
Þar til kemur, að lestrar-
kunnátta eykst hlutfallslega
meira en nemur fólksfjölgun.
Um áramótin 1962—’63, var á-
ætlað að í heiminum væru 500
KlrkiuhöfSlngi frá NorSur-Eþfópfu, meS skrauteintak Hellagrar. rltnlngar frá 16. öld, á kfrkjumáll
(gheei), sem englnn skilur nú framar. . : ->i;; oí;t; : o;
miHj- manna ólæsir. Fyrir at-
beina UNESCO er áætlað að
þeim fækki á næstu fimm ár-
um niður í 150 millj.
Nú hlýtur öllum að vera
ljóst, að framtíð þjóða heims
veltur ekki hvað sízt á því,
hvers konar lestrarefni kom-
andi kynslóðir fá í hendur —
hvers konar lestrar- og útvarps
efni þær eiga við' að búa.
Til dæniis um þá baráttu,
sem nú er háð um sálirnar á
þeim vettvangi, nægir að nefna,
að 1962 voru send frá Moskvu
70 tonn áróðursrita á mánuði
hverjum til Afríku.
5
Síðasti fundur Heimssam-
bands Biblíufélaga, var haldinn
í Tokyo uim hvítasunnu s.l.
Þar var einróma samþykkt, að
Biblíufélögin skyldu vinna að
því sem eitt félag, að þrefalda
útgáfustarfsemi sína á næstu
þremur árum. Fundurinn sendi
beiðni og áskorun til allra
kirkjufélaga mótmælenda þess
efnis, að stuðla að því með fyr-
irbæn og fjárframlögum. Sem
aðili Heimssambandsins hefur
íslenzka Biblíufélagið fyrir sitt
leyti orðið við þeim tilmælum.
Á þinginu var rætt um
„Biblíu-hungur" og orsakir
þess. Mennirnir eru teknir að
óttast þær framfarir vísinda og
tækni, sem þeir áður dáðu mest
og voru hreyknastir af. Á sama
tíma og þær framfarir hafa orð
ið mestar, hefur siðferðisþroska
manna hnignað.
Til þeirrar takmarkalausu
orku, sem mjög svo ófullkomn
ir menn hafa nú á valdi sínu,
er hugsað sem voðalegasta
Framhald á 13 siðu
T í M I N N , fimmtudaginn 23. janúar 1964. —
9