Lesbók Morgunblaðsins - 04.06.1983, Side 11

Lesbók Morgunblaðsins - 04.06.1983, Side 11
i Gréta Sigfúsdóttir Klippt á þráðinn Það var hvorki nótt né dagur en himinninn speglaðist í vatninu og brá á það annarlegri birtu sem þrengdi sér gegnum vatnsborðið niður í dimmt og dularfullt djúpið Á botni vatnsins lá dýrgripur óendanlega verðmætur dýrgripur sem geislum stafaði af þegar birtan að ofan lék um hann án þess að gefa honum sérstaka lögun Vatnið lá kyrrt í faðmi himinsins í fullkominni sameiningu utan við rúm og tíma jafnvel hvikulir vindarnir héldu niðri í sér andanum Allt var þrungið lotningu og þögn Þá sá hún að neðan úr djúpinu lá festi eða þráður tengdur við ströndina og hún fann að það var á hennar valdi að viðhalda draumsýninni eða klippa á þráðinn Hana dreymdi þennan draum nóttina áður en hún framdi morðið og þó framdi hún það með köldu blóði Hún hafði talið sér trú um að í rauninni væri það ekki glæpur: Löggilt morð Jacques Prévert Eg er eins og ég er Jón Óskar íslenzkaði Ég er eins og ég er Ég er nú svona gerð Ef setur hlátur að mér þá hlæ ég eins og þú sérð Ég ann þeim sem elskar mig Er það mín sök ég spyr ef það er ekki hann sem ég elskaði áður fyrr Ég er eins og ég er Ég er nú svona gerð Hvað viltu meir af mér Hvað viltu meir ég spyr Til unaðar er ég gerð og engu ræð ég um það Háhæluð eins og þú sérð mjaðmir miklar að sjá brjóstin of mikið út augun sem dökk af sút og því spyr ég þá Hvað gerir það þér Ég er eins og ég er til yndis þar sem ég fer Hvað gerir það þér hvað fyrir mig ber Já eflaust hef ég unnað þeim sem unna kunna rétt eins og börnin unna börnin sem kunna að unna unna, unna... Hví þá að spyrja hvað Ég er til yndis öllum gerð og engu ræð ég um það. RAI3I2 Menn land skepnur / Time 9. maí 1983 eru nokkur orð, aldrei þessu vant, um ísland. Þau hefjast á þess- um orðum: „ísland er land, sem er þekkt fyrir eldfjöll sín og hveri og síðan 1980 fyrir kvenforseta, Vigdísi Finnbogadóttur, 53ja ára. “ (Iceland is country known for its volc- anoes, its geysers and since 1980 its woman President, Vigdísi Finnbogadóttur, 53). Timeverjar hafa sem sagt ekki haft spurnir af Vilmundi. Hann er þó líka íslenzkt fyrir- bæri á alþjóðamælikvarða, þar sem hann lætur sér til hugar koma og safnar um sig fólki sömu skoðunar, að gróin þingræðis- þjóð fáist til að afnema eða skerða þingræði í landi sínu, hvað þá að nokkrum vitiborn- um manni dytti í hug að treysta þjóðinni til að kjósa forsætisráðherra beinni kosningu. Þetta er ógnvekjandi hugsun. En Vilmund- ur er frumlegur í sinni vitleysu og það veitir ekki af dálitlum skammti af frumlegheitum í pólitíkinni. Alþingismenn okkar eru margir óneitanlega staðnaðir í hugsun, orðafari og framkomu. Og það er reyndar komið svo, að það spyr margur, hvort það þurfi ekki eitthvað að lappa uppá þingræð- ið, þegar virðingarleysið fyrir þingi þjóðar- innar er orðið svo mikið, að inná þing safn- ast fólk sem hikar ekki við að játa, að það viti ekkert um þjóðmál, og segist, þegar það er komið inná þing, ætla að fara að kynna sér þjóðmálin. Það rætist nú samt úr þess- um konum, trúi ég, sem skutust þarna inn með erindi vanhaldinna kvenna. Þetta virð- ast hinar mestu greindar manneskjur og vel máli farnar. Það breytir samt ekki því, að þetta er óheillaþróun að sérhagshópar taki að leggja undir sig þingið. Hér áður fyrr meðan einstaklingshyggj- an var ríkandi með þjóðinni, urðu menn undarlegir hver í sínu horni og urðu að búa sjálfir og einir við sín undarlegheit, en nú verða menn undarlegir í samlögum. Sósíal- isminn kominn í það eins og annað. Svonefndir umhverfisverndarmenn hefðu getað verið hinir þörfustu menn, en það er eins og oft vill verða, þegar menn leggja útí eitt eða annað af ákafri hugsjón, þá vill fljótlega halla á skynsemina. Hug- sjónir og skynsemi fara yfirleitt ekki sam- an til lengdar. Fyrr eða síðar losnar skrúfa í hugsjónamanninum. Það hefur gerzt með umhverfisverndarmennina okkar, að það hefur losnað skrúfa. Þeir vilja ofvernda land og skepnur, mannfólkinu til hrell- ingar. Þótt ég viðurkenni auðvitað þá skoð- un, að menn eigi að umgangast landið sitt og þær skepnur á landi og í sjó, sem á því lifa og í sjónum umhverfis það, þá er það örugglega of langt gengið, að alfriða hval án þess stofninn sé í neinni hættu á aleyð- ingu, til þess að hvalurinn geti uppurið hrygningarslóðirnar umhverfis landið af átu, sem fiskinum, sem við lifum á er lífs- nauðsynleg. Það er ekki um neitt minna að ræða en það að hvalagengd gæti gert ísland óbyggilegt. Það er varla efamál af sögunni að dæma, að mikilli hvalagengd fylgir afla- leysi á okkar fiskimiðum. Ætli SH-menn hafi hugsað nægjanlega útí það, að það er ekki víst, þeir hafi mikinn fisk að selja til Bandaríkjanna ef hvalurinn fær að leggja undir sig miðin. Þá vilja umhverfisverndarmenn einnig ofvernda selinn. Það er vitað mál, að selur- inn étur ódæmin öll af smáfiski, menn hafa talað um 150 þúsund tonn árlega, sem er vissulega ágizkuð tala, og gæti verið bæði lægri og hærri, en hún sýnir að menn eru vissir um, að selurinn er stórtækur í smá- fiskaáti. Ég sá í klausu í DV, trúi ég, að umhverfisverndarmenn vilja hreinsa selinn af smáfiskadrápi og koma því á fiskimenn- ina. Einhver var það líka sem vildi hreinsa selinn af þeirri skömm, að bera orm í fiskinn okkar og valda með því stórkostlegu tjóni. Þá er enn að nefna, að það náttúrlega komið útí öfgar, þegar umhverfisverndar- menn eru farnir að hamla bráðnauðsynleg- um virkjunarframkvæmdum, tefja málið ogjafnvel hálfeyðileggja framkvæmdina, eða gera hana kostnaðarsamari en vera þyrfti. Umhverfisverndarmenn eru sem fyrr segir hinir þörfustu. Það þarf slíka hreyf- ingu til að þjöðin haldi vöku sinni gagnvart landinu ogþví dýralífi sem í landinu er, en mennirnir verða aðgæta hófs ogmuna það, að mannfólkið lifir líka á landinu og skepn- um þess. Við komumst ekki framhjá þeirri staðreynd mannlífsins, að við þurfum að nýta jörðina og drepa skepnur okkur til matar. Nú vilja þeir friða refinn. Ég er sammála því, en kysi þó, að þeir kæmust að samkomulagi við refinn, um að tæta ékki í sundur lambakettlingana. Maður hefur ein- hverjar taugar til lamba síðan maður var smali og rollanna reyndar líka svo marga kárínuna sem þær þó gerðu manni, hlaup- andi útum hvippinn og hvappinn. Þær voru aumar greyin, þegar refurinn át lömbin þeirra úr burðarliðnum. Ekki veit ég hvort refastofninn er í útrýmingarhættu, og auð- vitað má ekki útrýma honum, það er punt að skolla í landinu, en það verður að halda þessu rándýri í skefjum. , Ásgeir Jakobsson 11

x

Lesbók Morgunblaðsins

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.