Lesbók Morgunblaðsins - 17.10.1981, Blaðsíða 14
PERE LA CHLAIS
LSHmC*F.Í
f «yRA'
■••S.vsf: <5(U.0>S
'Pmut 35 f-ÍURAT
■ > s
Bragi Ásgeirsson segir frá
kirkjugarðinum frœga í París
Stutt er lífið —
lítið eitt af von, sem deyr,
dálítið af draumum
— og síöan ekki söguna meir...
Nafnkenndasti kirkjugarður í París nefn-
ist Pére — Lachaise, og er hann þó ekki
eldri en frá 1803, nefndur eftir skriftaföður
Loövígs fjórtánda. Saga hans er sú, að árið
1626 festu Jesúítar sér stóran jarðskika
fyrir utan Parísarborg og byggðu þar
hvíldarheimili, sem var fullbyggt árið 1688.
En áriö 1763 var Jesúítum vísað af
svæðinu, jörðin tekin eignarnámi og svo
síðar sett undir kirkjugarð. — Það, sem
gerir þennan garð einkum áhugaverðan og
forvitnilegan til heimsóknar er í senn
óviðjafnanleg fegurð hans og hve margar
frægar persónur, sem eru nokkuð nálægar
í tímanum, eru jarðsettar þar. Þá er
garðurinn og sögufrægur fyrir það, að hér
áttu sér staö síðustu og blóðugustu átök
kommúnuuppreisnarinnar. Hér bjuggust
um síðustu leifar uppreisnarmannanna, og
27. maí 1871 var lagt til atlögu við þá.
Fólkið var vægöarlaust brytjað niður, þar
sem það hafði leitað skjóls bak viö leiöi og
í grafhýsum. í morgunsárið daginn eftir
voru hinir síðustu 147 er eftir lifðu, skotnir
upp við múrinn. Þessi staöur í kirkjugarðin-
um er því skiljanlega mörgum helgur reitur,
sem fjöldi manna heimsækir ár hvert.
Allur er garðurinn sannarlega hinn
fegursti og vel haldið við enda engin
smámenni sem hér eru grafin, — mörg
þeirra eru Ijóslifandi í nútímanum gegnum
verk sín og afrek og staðfesta, hve dauöinn
er afstætt hugtak. Garöurinn býr yfir
sérstakri og dulmagnaöri fegurð á öllum
árstíðum og í öllum veðrum, jafnt í litskrúði
sumars, vors og haust, sem og um hávetur
er hvít snjóslæðan breiðir sæng sína yfir
hina dánu.
Þaö tekur góða dagstund að skoða
garðinn vel og þeirri dagstund er vel varið,
því aö segja má, að það sé um margt
áhugaverðara aö vera innan um dauð
mikilmenni en lifandi lítilmenni! Mikilmenn-
in fá okkur til að hugsa, langt út yfir gröf og
dauða, minnast svo margs og slíkt kemur
heilasellunum á hreifingu. Meðal þeirra,
sem þarna eru grafnir, má nefna Collette,
Rossini, barón Haussman, Abailard og
Héloise, Chopin, Cherubini, Vincenzo Bell-
ini, Thiers, David, Ingres, Auguste Comte,
Corot, Moliére og la Fontaine, Victor Hugo
og fjölskyldu, Ney markskálk, Beau-
marchais, Murat og Caroline Bonaparti,
Modigliani, Edith Piaf, Barbusse, Éluard og
Thoréz, uppreistarmennina frá 1871 og svo
er þar minnisvaröi þeirra er létust í
útrýmingarbúðum nazista í seinni heims-
styrjöldinni. Jafnframt Oscar Wilde, Sara
Bernard, Marchel Proust, Appoloniarie,
Delacroix, Balzac og greifynju Hanska,
Bizet Daudet o.m.m.fl.
— Þótt enginn frægur væri grafinn þar,
væri garðurinn engu að síður djásn fyrir
augað, og svo er hann í rólegu úthverfi
Parísarborgar, sem áhugavert er að kynn-
ast.
Ég tók fjölda mynda í garöinum, en því
miður iánuöust þær ekki allar sem skyldi,
en læt nokkrar þær skástu fylgja þessum
14