Lesbók Morgunblaðsins - 17.10.1981, Blaðsíða 3

Hög var þin hönd
íslenskra mannlífa
örlög aö rekja
úr alda myrkviöi
sástu í anda sögu augu
á síðum annála
geislabrotum blikandi
yfir berangri fáyröa
fjaðurstafagreipa
frostbitinna stundum
Er þú nú vildir
til verka nýrra
heilum huga snúa
burtu var þér vikið
rikja vill maður
en ráö af honum tekin
Von marga í veröld
á vetur setur maöur
veit ei hvort á vori
vel er framgengin
liggja leyniþræðir
lífi ofar og dauöa
lögmálum háöir
er lúta jörö hlýtur
Dreymir dag stjörnur
dreymir nótt sunnu
dreymir alda börn
öld nýja betri
dreymdi okkar æsku
ýmsir rættust draumar
sumir þó öllum eigi
óskar einn
öörum síöar rætist
Lesa sig saman
við lauf og kvist
Ijóð drengs í dal
hvísla blóm að lautu
lömb aö stekk
augu aö eyra
stuöla vekja vörum
Við þaö ungur
undir þú löngum
oröfrjóvgun aö öölast
af hinum frægu
fyrri aldar Ijóðglöðum
og Ijúflingsmál þeirra
lagöir aö brjósti
Barst þér blær
blárra fjalla
fjær
berst þér nú blær
blíöhimins
nær
Hár er yfir Hvalfiröi
himingeimur
vakir þó á vegum
úr dalþröng
dýpt blámans
styttir leiö aö stjörnu
Fjörðurinn væni
sæll aö sýn
i sumarsólarloga
kæran vin kveöur
Lif manns svo áfram líður
lokast dagur og ár
augnablikiö sem bíður
bros vekur
eöa tár
en æskugeymd angurtárin
af augum á þínum bæ
þerrar burt Ijósglöö lóa
Ijúfum i morgunblæ
Skundar um grund siösvali
sala Hvalfjaröardala
ættaöur himináttar
ennidul til aö svala
Rís rööull viö Súlur
nýjum morgni úr nóttu
Man ég ár og dag
ókum við farglaðir
ungir um þínar
æskuslóöir i skrúða
sumars og sunnu
Fagnaöi þinn fjöröur
Ijómuöu viö heiöhimin
Akrafjalls og Esju brúnir
sveipaöi fjarblámi
flóa víöa vegu
hratt fyrir augu
sýnir bjartleiða liöu
Þyrils undir hlíð hárri
leiddir þú í Ijóðdrauma
sögu Haröar hólma
svifu sólroönir vængir
yfir sund aö tindi
hug í hæð aö lyfta
Máni reis að kvöldi
vakti mildu skini
bliklogaleik
á lygnum vogum
myndauöugurvarö þá
Hvalfjarðar heimur
og hugur ungur ríkur
Andlát hjá Svartá
sólbjartan dag
blasir við sjón
og saga liðinna daga
vitund minni vaknar
Þeim er aldinn veröur
verstu gegnir stundum
vinum hvað öran fækkar
hverfur einn af öörum
eftir skapa röðum
lífs á annesjum úti
stend ég enn á ströndu
Seingengiö veröur þeim
síöast er kveðja
fylgd eigin kynslóöar
og förunautum æfi
fráskildir í sköröu
skini bleikmána
Inn í frumbernsku
fullveldis okkar þjóöar
fæöingu bar þína
för í æsku leiddir
flokks jafnaldra þinna
aö fagnaöi lýöa
þjóöhátiö á Þingvelli
horföir þar á hreyknar Súlur
hefja mót sólu
viö sögu hrifningu
aldnar augnabrúnir
Sýndist okkur þær síöar
síga brúnir láta
dapurt yfir ættstofnagreinum
er á öld leið lauffjúks
af limi sveigöu
öfugáttar til
feöra ráði frá
Aösóknum kreppuára
ungur þú mættir
nýgræöing nakinn
næturfrosti sást felldan
siöan augum ægöi
alstriö hið hins síðara
sástu heimi hrelldum
helstakk sniðinn
og hernám vakiö
heimabyggöum blómálfa
bernsku þinnar
brosfriöar
Halldór Sigfússon
MINNST
JÓNS HELGASONAR
Umhverfast sástu
i umróti hernaöarára
íslenska þjóðarsálu
uggöi þig viö endi styrjar
okkar að þjóöin smáa
sig sjálfa missa myndi
skugga leistu dökkvaöa skjótast
af skeiöi hröðu
skaðsögu aldahvarfa
Sifellt i starfi
siöan aö því hugöir
lóö á vog þar leggja
og lið veita
þjóðin að mætti
sína feður og formæöur
fastar í muna geyma
enn sig aftur hitta
sem hún áöur var
vildi á hólmann horfa
skilningsaugum skýrum
sinnar örlagasögu
Ekki vill sum öldin
að óskum þjóöar láta
skýldi eigi á eynni köldu
feldur fjallkonu
för allra tíöa og lýöa
veittu þar varöveislu minja
og vitni báru
verkin þín merku
Þeim er nutu þulargjafa
þinna sögufræða
gafstu sjónir víöar
um sælu og armóö sáran
sögu kynslóöa liöinna
ættliða reynslu og raunir
og ráö svinnra tekin
þar af svo mættu
þjóöar börnin ungu
vísari veröa
og lýðir nýir af njóta
Gáfust þér sýnir
sögu gegnum mökkva
staðið var hjá gröfum
stuniö undir steini
stundum í leyni
lágan grátiö
oft þó i hliö
unaöar notiö
höfði höfugu
hallaö aö brjósti
3