Lesbók Morgunblaðsins - 23.01.1972, Blaðsíða 16

ÍK£M- MDfíft- VTERK atup- ??? HLUTg/) fjH 1 p £<' ~rr‘ e 'Tffid ■ fflTN’ Kt 1 • \\
— > —> —>
m u r STiMfí TAOLp Uf>t» Trhsí- NECl-1 Ufi. $l6m fó'ati
IJ tl í fl FaiLL- MM JÖttTÍ; HAV- ð&ltM Sfltfí’ HlT.
■ W*l
& SK.tr. Kflfl L-
pr- Ó’FL’ hr < jflc/patiR r*>’ k UfUplR ms 2>CÝ.A Kveu- HfiFtf
s k'j’rg HW.fi 4TVTT4 0* xzm izna
óp/Efíl Lear DftTK- Ki4R.
ffltv- fl© H»S + nvn « ✓ ► 7 Re i- XNlMCl
O'fU LL- K’oMlfi Grt«-T-
Gv 333 nnKNj HHFlt t|M par
mm TUfi Nflt UAFfJ
V#' flÓTffí VfcTi.- fíR T/U TVitot
aeeti HRf/Mf FlPfí nefi.
fKJctfí floSK- * 9 rJ4fi£ iffi KSiii-
ney FlSKAfí
Sfli*- <5Cui>t EEZZii 1«. foflT- TURT ÓN&Tfí IToffi
ST- EFtJQ nrn'j. P- aeibrH
euvifí rtf$ BiT- C, £RT>- ip. \d<Z- Dpffl
D;VR fákitt * * KVISVC- yfeip-
flifíi^ ilftltW &
KROSSGÁTA
LESBÓKAR
MORGUNBLAÐSINS
M
Lausn
r
a
síðustu
krossgátu
r 4 ps Jr (T HMr, WNK um BOÍ H’ : ■ 1 £ SÉSÍi ivm UiC
lilld.'.ií y S T 6 F V h f. JP £ s T ú iL £ ». <; £ £
1« -ry' jsá tf! f/i K ‘0 F fí ffl V/-OI F fl R a bmt|p œ A’ R fl R gáE IWH a i
'Js & sr—i J •m U N P © u R mm wl £ £ í. r • . ~ 'íúi i I 6. £ £ £ jí
/m N w l i N tí R iHI-H1 r / f? N '"'-■V i' A K fl A» t> 1
'IL'fíT flJfflC- "JÍXI ::
H tí F tí L O fí K fU&tS N A €> R fí ÍS r £ ú » R í£ ú Sli KCIH O’ Af
SSÍ 0 F H R 'Éb fl F L fí t> 1 VZST íffl F A’ P R i. ■ - i- A 3 Af
0BE3*30iisHEm® 5 T R 1 T £> 1 R P u rf t!S'
F N fi 0 □ 0 m M E R finu K jA L Ct/ífln o' • F&S £ 3> R 1 R 'n 5
f m Mflö' 1 c, KM 3 RlKI A u £ □ RCIO »1 A IL A N N r.vn.M EfNi N fl OF- Sfi • i Jíf. M
ÚR- KO* R l c, h\ 1 N c, - - 0 S R S> z gv S M u O » HWI» {. D F fl'
p ií R fi f» £ N □ R •■■ L t y s 1 R ' ~ - m £> Í2 □ R R 1
p A M tf T R & M Ý U 0 H e £ |K U X fl □ M SM' tu-r. T R
fe £ T S3 H V A R S 2 £ c, |g|g R C, i R S £ £ o' R
RAB B
ÞÁ er lokið þeim þœtti sögunnar sem greinir
jrá stojnun hins sjáljstœða ríkis Bangla Desh
í Asíu og þjóðir heims bíða átekta ejtir jram-
haldinu. Nú er að sjá hvort jorystumönnum
Bangla Desh tekst að byggja upp aj rústunum
skipulegt þjóðjélag; hvort fólkið þar ber gœju
til að gleyma blóðbaði, hryðjuverkum og þján-
ingum, svikum og hatri og sameinast þess í
siað um að byggja ejnahagslíj landsins upp að
nýju og jinna leiðir til að lija í sátt og sam-
lyndi.
En skyldu þjóðir heims sitja jajn aðgerðar-
lausar á nœstunni og síðastliðið ár, þegar þœr
horjðu á lýðrœði jótum troðið, morösveitir fara
um með báli og brandi og milljónir manna jlýja
heimkynni sín og lija mánuðum saman í skugga
hungurdauðans? Við skulum vona að svo verði
ekki.
Vonandi leggja þjóðirnar sitt aj mörkum til
að hjálpa þessu jólki að skapa sér lijvœnlega
jramtíð. í þeim ejnum beinist hugurinn helzt
að Sameinuðu þjóðunum. Með ríjlegri aðstoð
við uppbyggingu ejnahagslíjs og tœkni í
Bungla Desh gœtu velmegandi þjóðir jyrir
milligöngu hinna virkari hjálparstojnana SÞ ej
til vill jriðþœgt jyrir vanmátt og dugleysi sitt
á Allsherjarþinginu og í Öryggisráðinu við
lausn þeirra pólitísku dei Ina, sem urðu undan-
jari stojnunar Bangla Desh. Það hejur lengi
verið átakanlega Ijóst, að Sameinuðu þjóðirnar
eru lítils megnugar, þegar þjóðir heims deila.
Margar þjóðir hafa aj þessu þungar áhyggjur
en jlestar jalla í sömu gryjjuna, þegar að þeim
sjáljum sverjur; þœr nevta að beygja sig undir
samþykktir SÞ, ej þœr eru andstceðar hags-
munum þeirra og ekkert heimsajl getur beygt
ríkin til hlýðni við samtökin.
Þau ríki, sem sœti eiga í Öryggisráðinu, lama
það með neitunarvaldi sínu, þegar þeim sýnist
og samþykktir Allsherjarþingsins eru virtar að
vettugi. Er skemmst að minnast ummœla tals-
manns Indlands, er hann aðspurður sagði, að
Indverjar mundu ekki hlíta samþykkt Allsherj-
arþingsins um styrjöld Indlands og Pakistans,
því að þeir vœru „engir kjánar“.
Það var dapurlegt að jylgjast með umrœðum
á vettvangi SÞ í desember sl. meðan styrjöldin
stóð yjir. Og dapurlegt að koma í aðalstöðv-
arnar í New York og jinna svartsýni manna á
jramtíð samtakanna, sem allir voru þó á einu
máli um að mœttu ekki leggjast niður, því að
slíkan vettvang þyrjti til að reija heimsmálin.
Það var dapurlegt að hlusta á pólitískan
áróður sumra stórveldanna á þessum vettvangi
og þrej julltrúa Öryggisráðsins — þó ekki vœri
nema um það hvort og hve lengi œtti að Jresta
jundi, sem allir voru sammála um að þyldi
enga bið. Dapurlegt var líka að heyra jrásagnir
íslenzkra sem erlendra starjsmanna aj slökum
rekstri samtakanna, sem allir vita að standa
mjög höllum jœti jjárhagslega.
„Ég kom hingað með sterka trú á starjsemi
þings og ráðs SÞ,“ sagði einn aj íslenzku gœzlu-
mönnunum, sem þar starjar, — „en vera mín
hér hejur gert þá trú að engu. Það eru helzt
hjálparstojnanirnar, sem gagn gera og er þar
þó víst víða pottur brotinn.“
Ég heyrði frásagnir aj því hvemig julltrúar
virtu yjirleitt einskis tímasetningu funda og
kærðu sig kollótta um það þótt hundruð starjs-
manna biðu aðgerðarlausir á fullum launum
eftir að þeim þóknaðist að koma saman; hvernig
julltrúar eyddu tímanum í meiningarlaust
þvaður og pólitískar hártoganir; hvernig ein-
stakir sendimenn ýmissa landa létu sig vanta
á jundi og notuðu tímann, sem þeim var œtlað
að sitja Allsherjarþingið, til að spranga um
Manhattan með myndavélar á maganum — en
þjóðir þeirra, margar hverjar blájátœkar,
eyddu stórfé til uppihalds þeim á glœsilegum
gistihúsum New York-borgar. Sannarlega dap-
urleg mynd, sem sýnir að þroska mannkynsins
er enn býsna ábótavant. Því eins og Kurt Wald-
heim sagði, er hann tók við embœtti jram-
kvœmdastjóra SÞ á dögunum: „Samtök hinna
Sameinuðu þjóða eru og verða ekki annað en
það sem aðildarríkin gera þau.“
Margrét R. Bjarnason.