Lesbók Morgunblaðsins - 18.05.1969, Blaðsíða 14

JMB-
ÍVHM-
LCCmH
K»rw
ffl'
MÝ'TI
m r-
UR
£>R°
t,eó-
ÍK’o^-
4>vrR
KÍ/fAl-
rJflFN
lU^I
I5Mfl
K'WW
VflR 'I
VflFfl
f>JP/Kf4
nte^
FffÆHJ
K/e>>-
Nfl -
8ó$/
fí -_
p»>
/MH
Mf/N-
S£MI
SKpKi?
'fl
Þ/?Tór
UR

fMr-
ium

'f* jiJ
Lrfl^

Tuí-0-
uft +
£*>
ffíaft-
Ubf f
lUVfZU

&
TlJZr.

íí-'flR
VCoJ^i-
ta
V iK
ífíM-
MLj-.

SfíMHO
rfl-nfl
UPtÍR
'ft»T-
/£©R
MTiLK-
UIImM
!£.
g ue.
ÚE-
K-oMh
r/ze
A TA
KK
OT'
1£>
S-fflKF-
íÐ
KTflKfZ
t-E IT
3U7£»
FoR/K
VlPUR
riTit-t-
Kflppl-
Lft^
V iT-
ÍKBH-
xa
'WiTP
r^flFro
$ p L
f'
s*
ft f n
STóR
flvoa/«
wuefl/'/

HVU-T
MYHr
KVHT/?I
f'/P0
-V-
JjoSI
í'£/?-
h i-r.
fflJVjlífl
g6íi
VflH'
S£np
aa f/H
ÍK«-
BHI

VERK
EMOlHij

^Lorfl
/teói.
'Ofi-
/6 Ffl
VÆttfl
C.t*9ut
ierj,1
HRFVT-
IMCmJL
lýfl/f>
-V-
it-i-r
UM-
TflE
mnm
Ult
g£IB

KV
Vl€»-
SÓT
KV/Ef)
/5»
Kve/z-
WFH
JLÆMfl
y
IrtAbRJ
-V-
rtfflKi
K»Afli/ll
-V-
Lausn á síÖusfu krossgáfu
s mm hhb \ ZZ. r o 2 * M m f o; % ^•n ííji'
Tt r -=• b Z X C- H 73 ni 2 ■Z o_ H TT ■ Bag'
<A c- - TA < tr ■z 33 r- o' X VA H s> ;í4 xT 70 > M P o
r JD r f Al I \v, X X o r -Z. a> w ?T T1 o" » Vf
JJ r Ia I TJ «»\ TJ «n r- JO J> ?o r c © V? r o u x Va UJ o S £<5 n> fi
W V/v ►o i £» cn r- xf -n a>' r C s! £ * C 70 ~\ »0 *o Á' Ö ■n
<- OJ 30 -o £<f 70 JC ■ti -e o 70 X * U o - o' 70 *n
r- Hl H 33 c IM — X Va c -1 *|| — b b Ííl' tb 1" Pl
C -n Tð r o' o O -i zo V n * — z c :í 4» | x c V\ ■z; u 70 c b o> ?J£±3
tb XI ■v V\ r- i 3 I' tö JC X P a> s r x> 1 11 73 - -i a*. r r
ll z Vv 4I< Jf r 3° lx O ■3* -X- 3» < 1 i g A> JJ> r- 30 ni 3 i' i S ■Z XI o 2 x r - -- ,
-1 \a r* W — c- 33 P > o II X %, Vf7 va r J3 V> C- •50-
ai -p 11 P\ ■z — -\ X < 7*3 — -i ■tj <U r r " & 1 3) 11
70 V J0v 70 H » rr, - — m þi 70 70 > X -i c j> r XJ X JD 73 I'«f
SENN líður að því að hefjist hin
árlega skoðun bifreiða. Ekki er mér
kunnugt um, hvernig þessi athöfn
er framkvœmd á hinum ýmsu stöð-
um úti um land, en Reykvíkingar
fá trúlega að taka þátt í sömu
kómedíunni, sem árlega fer fram
við Borgartún. Þessi kómedía minn-
ir einna helzt a frásagnir rúss-
neskra skálda af skriffinnskunni á
dögum keisarans, en hér er hún í
fullu samræmi við flestallt, sem
ríkið hefur á sinni knnnu.
Yfirleitt gengur afgreiðsla ein-
muna stirt á þessum stað og virð-
ist dugandi og velviljaður forstöðu-
maður ekki hafa getað ráðið neina
bót á því. Auðvelt sýnist að setja
upp skilti, þar sem taldir væru upp
allir þeir pappírar, sem ökumönn-
um ber að hafa með sér, en samt
hefur það aldrei mér vitanlega
verið gert. Þess í stað eru menn
miskunnarlaust gerðir afturreka úr
röðinni, vegna þess að eitthvað
vantar: Skattakvittun, tryggingar-
skírteini, ökuskírteini, skráningar-
vottorð, Ijósastillingarvottorð og
eitthvað fleira, sem ég man ekki
eftir fremur en flestir aðrir. Það
kostar að gera nýja atrennu daginn
eftir, því hvert snifsi verða menn
að sœkja víðsvegar um bæinn:
Tryggingarskírteinið á skrifstofu
viðkomandi tryggingarfélags, borga
skattinn á skrifstofu tollstjóra í
Arnarhvoli, Ijósastillinguna á eitt-
hvert verkstœði. Einhverra hluta
vegna er afgreiðsla á skrifstofum
tryggingarfélaganna margfalt fljót-
virkari en annarsstaðar í þessari
keðju, enda er þar yfirleitt ungt
fólk við afgreiðslu. Að lokum tek-
ur bíleigandinn sér stöðu í biðröð-
inni hjá Bifreiðaeftirlitinu á nýjan
leik og viti menn: Það kemur í
Ijós, að hann getur borgað af út-
varpinu þarna við afgreiðsluborðið
í staðinn fyrir aö vera gerður aft-
urreka og sendur niður á útvarp.
Bíleigandinn lítur björtum augum
á framtíðina í bili; hann fœr af-
greiðslunúmer, sem hann tekur
með sér út og þar upphefst ný bið-
röð. Sé eitthvað eð ökutœkinu, þarf
að endurtaka kómedíuna einu sinni
í viðbót að minnsta kosti.
Við sölu og umskráningu er sami
eltingarleikurinn endurtekinn og
eitthvað þarf af pappírum að auki,
veðbókarvottorð að minnsta kosti.
Það fœr maður á skrifstofu borgar-
fógetans við Skólavörðustíg. Venju-
lega tekur afgreiðsla þar mjög á
þolinmœðina og minnir einna helzt
á Bifreiðaeftirlitið. Fjaðrapennar
hafa ekki enn verið upp teknir við
skrifpúltin þar, en það vœri vissu-
lega athugandi upp á stílinn að
gera og œtti þá að flytja stofnun-
ina í Dillonshús við Árbœ. Þá kœm
ust bíleigendur og aðrir í fullkomið
samband við fortíðina, selstöðu-
andann og keisaratímann í Rúss-
landi.
Annað úrrœði í þessu máli vœri
að spara stórkostlegt vinnutap og
tímaeyðslu, sem verður af þátttöku
í kómedíunni. Þá mœtti hugsa sér,
að tryggingafélögin hefði aðstöðu
í sama húsi og Bifreiðaeftirlitið og
gœtu starfsmenn séð á augdbragöi
með aðstoð tölvu, hvort trygging
er í lagi eða ekki. Að senda mann
úr einni ríkisskrifstofu í aðra úti í
bœ til að borga skattinn, er fárán-
legt og œttí að vera hœgt að fram-
kvœma þetta á staðnum, líkt og
með afnotagjöldin af útvarpinu. Á
sama hátt œtti tölva að geta gefið
upplýsingar um veð hjá fógetanum
ogf œtti það engan tíma að taka.
Ekki eru þó neinar líkur til að
þessháttar framfarir kæmust á fyr-
ir atbeina ríkisins. Helzt mætti
hugsa sér, að FfB hefði forgöngu
um að knýja áfram einhverjar
endurbœtur. Er hlutverk þeirra
samtaka nú orðið œrið, þar sem
stjórnmálamenn virðast álíta, að
endalaust sé hœgt að kreista fé út
úr bílaeigendum. Mætti í því sam-
bandi nefna tollákvœði, sem jafn-
gilda nokkurnveginn innflutnings-
banni, og þar að auki sífellt aukna
skatta af benzíni.
Vinnubrögöin á ríkisskrifstof-
um œttu engum að koma á óvart.
Þau eru augljós og rökrétt afleið-
ing af þeim anda, sem þar hlýtur
alltaf að ríkja: Að öllum er skít-
sama og enginn hefur af því
minnsta ábata að leggja sig fram.
Því miður kemst sífellt fleira og
fleira undir hina dauðu hönd rík-
isins. En vonandi er það ekki það
sem koma skal.
Gísli Sigurðsson.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
18. maí 1969