Lesbók Morgunblaðsins - 29.01.1961, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
45
Bóndabær uppi í fjöllum.
inn við borgarhliðið er svipaður
því sem gerist annars staðar í
heitu löndunum. Þar standa ung-
ar, brúnleitar negrastúlkur, sveip-
aðar röndóttum og rósóttum sirs-
um, sem þær eru að sýna. Þetta
eiga að vera nýtízku „afríkansk-
ir“ klæðnaðir, er sirsin eru komin
úr verksmiðjum Austur-Evrópu.
Þar eru líka stúlkur, sem versla
með fá,nadúka — úrelta banda-
ríska fánadúka með 48 stjörn-
um og úr þeim gera kaupendur
sér skrautleg klæði. Allt er þetta
mælt með 47 þumlunga stiku, en
það er gamall franskur kvarði,
sem hvergi þekkist nú nema hér,
1 Svisslandi og Belgíu.
Hér bera menn allt á höfðunum.
Við horfðum undrandi á stóran
negra, sem gekk bísperrtur þvert
yfir götuna fyrir framan okkur
og bar sex feta háan hlaða af
suðupottum á höfðinu. Leigubílar
eru merktir með rauðri veifu og
æða áfram, vegna þess að bíl-
stjórarnir halda að þeir eyði
minna benzíni með því. Víða eru
pjátursmiðir að smíða lampa úr
gömlum benzíndúnkum. Skóburst-
arar vekja athygli á sér með því
að slá með burstunum í kassa
sína, svo að það eru eins og skot-
hvellir.
Þarna eru líka hálftonns stræt-
isbílar. Eg kom að einum sem á
stóð Carrefour. Nú eru bílstjór-
arnir illræmdir fyrir það að halda
ekki áætlun. Ef þeir telja að
vinnutíma sínum sé lokið, aka
þeir rakleitt heim til sín og segja
farþegum að lengra fari þeir ekki.
Eg vildi því vera viss um að þessi
færi á áætlunarstað og spurði:
„Carrefour?“ Bílstjórinn vissi ekki
hvaðan á sig stóð veðrið. „Car-re-
four“, endurtók eg, með áherzlu
á hverri samstöfu. En það var
sama. Þá benti eg á nafnið fram-
an á bílnum. „Ó, Kahl-foo“ hróp-
aði hann og kinkaði kolli. Eg
skreið svo upp í bílinn, en þar var
fullt af fólki, farangri, hænsum,
og jafnvel var þar múlbundið
svín. Sagt er að franska sé töluð
á Haiti, en eg átti eftir að kom-
ast að raun um, að það er til
lítils að kunna menntamanna
frönsku, ef menn vilja gera sig
skiljanlega þar. Stofninn í málinu
er normannisk mállýzka, sem
barst þangað fyrir 300 árum,
blönduð nokkrum orðum úr
frönsku, öðrum úr spönsku og
enn öðrum úr ensku. Og inn í
þetta er bætt nokkru úr Indíána-
máli og Svertingjamáli, og allt er
þetta í einum hrærigraut og af-
bakað við langa notkun. Sagn-
fræðingurinn Moreau de Saint-
Méry, sem ritaði um Haiti á 18.
öld, segir líka að svertingjum sé
tamt að bæta inn í málið ýmsum
orðum, sem þeir apa eftir náttúr-
legum hljóðum. Þannig segja þeir,
ef maður dettur léttilega: Hann
datt bap, en ef hann dettur hast-
arlega: Hann datt boum.
— o —
Fólk hefir mjög gaman að sög-
um. Ef sögumaður spyr hvort
hann eigi að segja frá, spyr hann:
Cric?, og áheyrendur svara: Crac!,
en það þýðir að þeir biðji hann
blessaðan að gera það.
Ein af kunnustu söguhetjum
þeirra er Ti Malice og þykja sög-
urnar um hann ágætar. Einu sinni
lét konungurinn kalla Ti Malice
fyrir sig og sagði: „Þú verður að
mjólka allar hænurnar áður en
eg kem á fætur í fyrramálið11. —
Morguninn eftir kom Ti Malice
seint á konungsfund og konung-
ur var fokreiður. „Eg er viss um
að þér fyrirgefið mér, þegar þér
heyrið hvernig á þessu stendur“,