Lesbók Morgunblaðsins - 04.11.1956, Blaðsíða 16

644
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
«543
V 8 7 6 5 3 2
♦ 8
* D 5 4 3
« 9 8 6
V G 6
♦ Á K D
10 8
*KG9
A Á K D G 10 2
V K D 10
* 4
* Á 8 2
A hóf sögn í tigli, en lokasögn var
4 sp. hjá S. Tígull kom út og A fekk
ílaginn. Hann sló út H G, S drap og
V fekk slaginn á ás. V sló nú út hjarta
aftur í þeirri von að gosinn hefði verið
einn á hendi. Þetta var heppilegt fyrir
S, því ef lauf hefði komið út, þá var
spilið tapað. En S er samt sem áður
ekki öruggur að vinna. Ef trompin eru
2 og 2 á höndum andstæðinga, þá er
allt í lagi, því að þá gæti borðið komizt
inn á tiomp og notað fríspil í hjarta.
En það er nú ekki alltaf að spilalegan
er eins og menn mundu helzt kjósa,
og til vonar og vara leggur S gildru
fyrir A. Hann kemur út með háhjarta
og A stóðst ekki freistinguna og drap
með trompi. Og nú er öruggt að hægt
er að komast inn í borði. Með þessu
fómaði S einum slag, en fekk tvo í
staðinn, og vann þar með spilið. A
hefði átt að sjá í hendi sér, að hann
mátti ekki trompa, því að meðan hann
hafði jafn mörg tromp og betri en
borðið, var engin hætta á því að borðið
kæmist inn.
t^*)®®®(j>*_í
'T'UMMI BORGAR FYRTTt SIG
Otúel Vagnsscn (biindi á bnæfjöll-
ua og víðar, d. 1901) var refaskytta
mikil og selaskytta, en var tregur til
þess að skjóta krumma, jafnvel þó
að hann grunaði hann um að hafa spillt
fyrir sér, Var það vani hans að gefa
krumma eitthvað æti á hverjum jól-
SKÓGRÆKTIN — Skógræktarfélag Reykjavíkur áttl 10 ára afmæli 24. okt.
s. 1. Hefir það starfað ósleitilega að skógræktarmálunum þessi ár og hefir nú
umsjá með skógræktarstöðinni hjá Rauðavatni og Skógræktinni i Heiðmörk,
sem er mesta skógræktarfyrirtæki landsins. Auk þess hefir félagið skógrækt-
arstöð í Fossvogi þar sem aldar eru upp plöntur tii gróðursetningar. Færist
þessi starfsemi stórum í vöxt með hverju ári. í vor sem leið voru afhentar
þar 147.283 plöntur til gróðursetningar. — Mynd þessi er úr gróðrarstöðinni
og sýnir uppeldisreiti trjáplantna og skjólbelti, sem gróðursett hafa verið gegn
næðingum. (Ljósm. Ólafur K. Magnússon).
um. Safnaði hann saman ýmsum úr-
gangi á jólaföstunni og bar út á Þor-
láksmessu eða aðfangadag. Skyttum í
nágrenni við Otúel var illa við
krumma, því að þeim þótti hann spilla
fyrir sér veiðinni, með því að vara
tófur og önnur veiðidýr við hættunni.
En Otúel sagði að krummi mundi bæta
sér það upp seinna, ef hann fyrirgæfi
honum einu sinni. Eitt sinn lá Otúel
íyrir tófu um nótt. Voru þá tveir hrafn-
ar með gargi miklu og hávaða uppi
yfir móðnum skammt þaðan sem
Otúel lá. Þegar þeir hafa verið þar um
stund, fljúga þeir beint upp undir
kletta og láta þar sömu látum. Síðan
koma þeir ofan hlíðina, gargandi, vapp-
andi og fljúgandi og halda alla leið
til sjávar. En á eftir þeim kpm mórauð
tófa og fer hún þangað sem hrafnarnir
höfðu áður látið verst. En þá var hún
komin i skotfæri, svo að Otúel náði
henni. Taldi hann víst að hrafnarnir
hefðu ginnt tófuna í færi við sig, til
þess að launa það, sem hann hafði þeim
gott gert, því að engin æti voru þar
nokkurs staðar í kring. (Vestf sagn-
ir II).
DRANGEYARKARL
Sú er saga um upphaf Drangeyar að
tröllkarl og tröllkerling ætluðu að
leiða kú sína og stytta sér leið með
því að vaða Skagafjörð. En svo ljóm-
aði dagur og öll urðu þau að steini.
Kýrin varð að Drangey, en fyrir utan
og innan hana stóðu tveir drangar.
Það voru karl og kerling. Fyrir 200'
árum (1755) gerði mikla jarðskjálfta
fyrir norðan og 11. september hrundi
karlinn í sjó. En kerlingin stendur
enn innan við eyna. Menn áttu að
heilsa Drangey með þessari vísu:
Heil og sæl með höppin fín
herma vil í ljóðum,
Drangey, karl og kerling mín
karfa fram á slóðum.
En síðsn karlinn hvarf á vísan ekki
lengur við.