Lesbók Morgunblaðsins - 29.03.1953, Page 1

Vilhj. Þ. Gíslason:
f BÓKASÖFIMLIU
MAÐUR fer heiman að og leggur
land undir fót, til þess að njóta
nýrra staða og sjá siðu annara
'manna, losna stutta stund við jag
og eril sinna hversdagslegu anna
og hvílast í skoðun nýrra sjónar-
miða, eða til þess að lofa tímanum
og lífinu blátt áfram að reka á reið-
anum á aðgerðaleysisins ládauða
hafi. En allt í einu kippir öllu í
kynið heima — maður sér og ber
saman — hugsar heim, þetta mætti
nota, þetta gæti komið að gagni
þetta væri gaman að hafa heima.
Bækur er svo hversdagslegur
hlutur um allar jarðir, að ekki ætti
að þurfa að elta þær í aðrar álfur.
Þær eru til þrengsla og lítilla þrifa
á flestum íslenzkum heimilum,
segja sumar húsmæðurnar, þó að
öðrum þyki þær ein höfuðprýði
heimilisins. Svo fór mörgum komu-
manni, sem kom hingað ókunnug-
ur, að bókakostur og málverkaeign
íslenzkra heimila varð honum eitt
eftirminnilegasta einkenni þeirra.
Mér fór svo í vesturför nýlega,
að mér varð starsýnt á þetta hvoru-
tveggja hvað mest: bækur og menn.
Bókasafn Columbía háskólans í New Yorkborg, sem er einhver elzta mennta-
stofnun landsins. Háskólabyggingarnar eru alls 64. í bókasafninu eru 1.400.000
bindi. Þetta bókasafn nota 2500 kennarar og 15.800 stúdentar, auk fjölda náms-
manna er saekir þar námskeið á sumrin.
Þrotlaust mannhaf stórborgarinnar í fyrstunni mesta furðusýn þess,
og svarrandi straumur þess í djúp- sem úr fámenni kemur. En ég á
um gjánum milli skýjakljúfanna er hér við bækur og menn í þeim