Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1952, Blaðsíða 2

Lesið Jóh. J, 1—11.
ENN eitíH s:smi hýsl heinuirinn 1:1
aii halda heiiasia jclfíhátíð, hdgustu
liátið ársins, hálíðina, sem öllum
i þykir i•œnt u:n, hrernig scm hún
er skoðuð frá trúarlegu sjónar-
miði. Jólahálíðin hefir hlotið flest
nöfn allra háliða. llún er kölluð
liátíð liariuinna, hátíð Ijóssins, há-
tíð kærleikans og hátíð friðnrins.
Þetta út af fyrir sig sýnir h rað jól-
in ei«a mikil ítök í fólkinu. Jafn-
cel fiar. sent allar trúariðkanir hafa
rerið hifíðar niður með caltlboði,
hefir anilstirðinijur.i krislindóms
og kirkju'ífs reitzt örðu«ast að fá
fólkið lil að sleppa jólahaldinu.
llcað sem hcer settir, kceikir fólk-
ið jólaljósin á heimilunum,ott hreið-
ir, eftir inætti, trúarlepan tilheiðslu
hlæ yfir jóladagana. Og rið þurf-
uni ekki út um hcim, til fjarlæftra
landn, til að finnu þessi dæmi. Hér
á lamli sjáum rið þess ótal dæmi,
að hugblœr og lilfinnin«alíf fólks-
ins er nnnað iun jólaleytið, en aðra
tima árs. Aldrei er eins mikið ur.i
■ hjálpsvmi; rið eipum öröupt með
r að liiiftsa okkur einhcern þjást op
f skorla á jólunum. Það heimili er
naumast til, að ekki sé leita.-t t ið
' að gera dagamun á jálunum, hjart-
ara og hlýrra. Og kirkjurnar, sem
aðra tíma ársins virðast ekki eiga
neill sérstakl aðdrátlarafl í öllum
^ þorra tnanna, draga fólkið til sín
lil uð hcyra hoðskapinn um llann,
sem „þótl rikur ræri, gjörðist vor
cegnn fálækur, tii þess að rér auðg-
uðiimst af fátækt hitns." Já, áhrifa-
valil jóianna er að rissu leyti niik-
ið, en þó ekki ennþá nógu inikið.
Jóhannes skrifnr í upphafi guð-
spjalls síns: „Hið sanna Ijós, sem
upplýsir hvern mnnn. var að koma
í heiminn. í þri var líf, og lífið car
Ijós mannanna; og Ijósið skín í
niyrkrinu, og myrkrið hefir ekki
tekið á móti því.“
Þetta er skráð meðnn kristin-
dómnrinn vnr enn í liernsku og
litið úthreiddur, meðan hin unga
trúarhreyfing mætti sro að segja
nlls stnðar ofsóknum og nndúð.
Það er því harla skiljanlegt nð
liöfuniliir þessura orða segði, „að
myrkrið hefði ekki tekið á móti
l jósinu". llrað miindi hann nú
segja, ef liann endurritnði guð-
spjall sitt á okkar döguni? Munili
hann fella hurt orðið „ekki**? —
lissulega er boðskapur jólanna
áhrifavalil í nútíðnr heiminum, þrí
her ekki að neita. Þrátl fyrir alll,
eru áhrif kristinnar kirkju mikil;
nctiir liins mikla mannúðar-, Irúar-
og menningarstarfs, sem vissulega
ir niikið rekið í heiminum, má
allar lekja lil fæðingar jötunnar
lillu í Hetlehem. l.nginn skyldi
neila því, að áluifa Ijóssins, sem
kom í heiminn á hinutn fyrstu jól-
um, gielir t íða, hæðj i einslaklings-
og opinberu lífi. Þess er of lítið
gæll og of lítils rirt, hvað nútiðar-
kynslóðin á jólunum og hoðskap
þeirra að þakka. Ef gætt er að með
sanngirni, þá eiguni rið þeim og
boðskap þeirra allt það að þnkka,
sem gefur nútíðnrnicnningarlífi
gildi, allt, sem gerir jarðlifið þess
verl, að lifað sé. Jólin, og boð-
sknpur þeirra, eru Ijósið niikla í
myrkri mannlegrhr tilveru. .Jlið
sanna Ijós, sem npplýsir hvern
mann, var að konia i heiminn."
Það getur rirzl fjarstæðukennl, áð
fullyrða að það seni gefur tilver-
unni og mannlífinii gildi, Ijósið
mikla, sem lýsa á veginn að því
takmarki fullkomnunar og sælu.
sem rið öll þráuni og ósjálfrált
keppum að, eigi upprnna sinn og
rætur í lítilli fjárhúsjötu í fátæku
sveitaþorpi austur í (iyðingalundi.
En þetta er nú saml í samræmi við
þau lögmál, sem (,uð hefir selt til-
vernnni frá öndverðu. Stærstu Iréu
voru upphaflegn örsmátt frie; htð
mesla liál var í uppluifi áðeins lít-
ill neisti; liiiiii óendanlegi alheim-
ur er hyggður upp af örsmáum,
ósýnilegunt efniseimlum, og frels-
un gjörvulls mannkyns er uppliaf-
lega, áður en aldn- liófust og heini-
arnir voru skapáðir, fólgin í kær-
leikshugsjón cilífs, ósýnilegs guð-
/