Lesbók Morgunblaðsins - 15.01.1950, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ’
25
VERÐLAUNAÞRAUTIR
JÓLALESBÓKAR
Ráðning Krossgátn
Lárjett:
1. Dumbskjöldóttur. — 13. Mýkra.
— 14. Ódræp. — 15 fs. — 17. Rr. — 18.
Sáu. — 20. Ár. — 21 Ef. — 22. Fúa.
— 24. Ættfróð. — 27. Arm. — 28. Urr-
aði. — 30. Rituna. — 32. Manga. — 33.
Rot. — 35. Náðug. — 36. II. — 37. Gag-
ur. — 38. Rs. — 39. Lán. — 42. Fag.
— 44. Ærs. — 46. Drukku. — 48. Alltaf.
— 50. Rómur. — 51. Tær. — 53. Kát-
ur. — 54. Ys. — 55. Lyktnæmur. —
58. Næ. — 59. Nag. — 61 Ká.
— 62. In. — 63. Kið. — 64. Grá-
skinnasalans. — 69. L e. — 70. Neita.
— 71. Úr. — 72. Róufans. — 73. Angilja.
Lóffrjett:
1. Drífumaldringur. — 2. M m. —
3. Býr. — 4. Skræða. — 5. K R. — 6.
Jast. — 7. Lóur. — 8. D d. — 9. Óráð-
in. — 10. Tær. — 11. T p. — 12. Raf-
magnsfræðsla. — 16. Súra. — 19. Á-
flogahænsni. — 21. Ernu. — 23. Arn-
inum. — 25. Ti. — 26. Ór. — 27. Auð-
sætt. — 29. Agi. — 31. Tár. — 33. Raf.
•— 34. Tug. — 40. Árósar. — 41. Skrykk.
— 43. Álkuna. — 45. Raunin. — 47.
Kul. — 49. Lár. — 51. T t. — 52. Ræ.
— 56. Káinn. — 57. Mysan. — 60. Gálu.
— 63. Karl. — 65. Sef. — 66. Nes. —
67 Ata. — 68. Lúi.
Alls bárust 102 ráðningar og
reyndust 30 þeirra vera rjettar.
Dregið var um hverjir hljóta
skyldu verðlaunin.
I. verðlaun, kr. 100,00, hlaut
Jónas Jónasson, Freyjagötu 21,
Sauðárkróki.
II. verðlaun, kr. 50,00, hlaut
Björn Þórarinsson, Vonarstræti
8, Rvík.
III. verðlaun, kr. 50,00, hlaut
Ingvi Árnason, Hávallagötu 30.
Myndgátan
Ráðning hennar er á öftustu
blaðsíðu.
ALLS bárust 400 lausnir á mynd-
gátunni og reyndust 68 þeirra vera
rjettar. — Dregið var um verðlaun-
in og fjellu þau þannig:
I. verðlaun, kr. 200,00, hlaut
Guðný Gísladóttir, Barónsstíg 39,
Rvík.
II. verðlaun, kr. 50,00, hlaut Þur-
íður Þórarinsdóttir, Haðarstíg 10,
Rvík.
III. verðlaun, kr. 50,00, hlaut
Guðmunda S. Kristinsdóttir, Njáls-
götu 39B, Rvík.
Vinninganna sje vitjað til skrif-
stöfu Morgunblaðsins.
^ ^ ^ ^
Ferðamaður nokkur í Afríku lenti í
klónum á mannætum og það átti þeg-
ar að slátra honum og sjóða hann. En
á meðan verið var að kveikja undir
kjötkötlunum, sagði ferðamaður við
höfðingjann:
— í þínum sporum mundi jeg ekki
sjóða mig. Það er ekki gott af mjer
kjötið. Jeg skal lofa þjer að bragða.
Svo fletti hann upp buxnaskálminni
sinni, tók hníf úr vasa sínum og skar
stórt stykki úr kálfanum. Hann rjetti
það að höfðingjanum. Surtur tók við
bitanum og beit í, en hrækti þegar út
út sjer aftur og æpti upp yfir sig af
reiði. Og svo var hann gramur að hann
rak ferðamanninn hispurslaust í burtu
og bað hann aldrei koma fyrir sín augu
framar.
Þannig slapp hann — en það kostaði
það að hann varð að kaupa sjer nýan
korkfót þegar heim kom.
ViL
SJc
i4 r einá
°9
omon
ÞESSI SAGA gerðist í litlu
þorpi í Lithaugalandi. Þar var
heiðarlegur slátrari og hann hafði
þann sið á hverju kvöldi að fara
með peningana úr búðinni heim
til sin og telja þá niður í kassa.
Hann taldi altaf upphátt. Þunnt
þil var á milli herbergis hans og
næsia herbergis og maðurinn, sem
þar bjó heyrði altaf þegar slátr-
arinn taldi peningana og öfundaði
hann af þeim. Svo kom honum ráð
í hug. Hann losaði um fjöl í þilinu,
fór svo til lögreglunnar og kærði
það að stolið hefði verið frá sjer
peningum, og nefndi þá upphæð,
sem hann hafði heyrt að slátrar-
inn taldi ofan í kassann. Lögregl-
an kom á vettvang, fann lausu fjöl-
ina í veggnum og grunaði slátrar-
ann. Gerði hún svo húsrannsókn
hjá nonum og fann þar einmitt þá
peningaupphæð, sem maðurinn
sagði að stolið hefði verið frá sjer.
Bárust þannig öll bönd að slátrar-
anum og það var enginn vafi á að
hann yrði dæmdur sekur. í vand-
ræðum sínum bað hann um að fá
að tala við prestinn. Þá var prest-
urinn sóttur og er hann heyrði alla
málavöxtu sagði hann:
— Fleygið peningunum í vatn.
Það var gert og um leið kom
fitubrá ofan á vatnið.
— Á þessu getið þjer sjeð, mælti
prestur, að slátrarinn á peningana.
Hann er altaf fitugur á fingrun-
um þegar hann er að afgreiða og
fitan hefir fest við peningana þeg-
ar hann handljek þá. Þjer skuluð
setja hinn manninn í fangelsi, því
að hann er svikari.
m ii m