Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Qupperneq 8
244
LESBOK MORGUNBLAÐSINS
ísafiörður (Tcikning höf.)
liofðum hitt í Reykjavík og þá
boðið okkur heim. Með okkur voru
uokkrar ungar stúlkur úr Reykja-
vík og öllum var gefið portvín.
Skamt frá prestsetrinu var útsýn-
islurn, þriggja hæða hár og var
þaðan besta útsýn yfir Þórsnes og
Breiðafjörð. Var nú farið að birta
í lofti og £ást til Snæfellsjökuls,
þótt enn væri þoka á honum efst.
íslendingar sögðu okkur að margir
hefði gert tilruan að ganga á jök-
ulinn á öldinni sem leið og þó
einkum á þessari öld. Hefði það
verið íslendingar, Frakkar og Eng-
lendingar. en engum liefði tekist
að komast upp a hájökul. Ýmist
hefði jokulsprungur heft för þeirra
eða þá luíð og þoka.
Tvcimur stundum eftir að síglt
\rar frá Stykkishólmi, var akker-
um kastað hjá sæbrattri ev og okk-
ur sagt að við gætum látið ílytja
oki.ur - báti Ul Fiatcyar Eycr. er
eklU flct, eins cg r.^friS bendir til,
heldur liólótt. Hún er liá km á
breidd. Nú var fjara og ilt að fóta
sig á þanggrónum klöppunum. Fisk
lykt mætti okkur um leið og við
stigum á land. Jeg slóst í fylgd
með dr. Schweitzer, sem ætlaði að
iieimsækja prófastinn.
Prestsetrið stóð meðal annara
húsa nokkuð frá ströndinni. í dyr-
unum mættum við prófasti. Kom
hann þar svartklæddur með pípu-
hatt og regnhlíf. Hann var á leið
út í skipið og ætlaði að ferðast
mcð því til næstu hafnar. Hann
þóttist engan tíma hafa, þótt langt
væri þangað til skipið átti að fara.
En hann vísaði okkur á pilt og
sagði að hann gæti sýnt okkur
kirkjuna og bókasafnið.
Bókasaín! Gat það átt sjer stað
að bókasafn \ræri hjer á þessari
afskekktu ey. innan um krabba og
krossfiska, kietta og sker, saitfisk
og æðaríugl? Jeg varó.svo hissa,
að jeg fekk engu crð': upp komið.
Dr. Svhweitzgr hló og spurði hvar
bókasafnið væri. Pilturinn benti
okkur á timburkofa, sem jeg hafði
áður sjeð og helt að væri skemma.
Hann var tjargaður utan, með ein-
um dyrum og tveimur litlum glugg
um. Þegar inn kom sáum við að
þctta var bókasafn. Ómálaðar hyll-
ur, fullar af bókum, náðu frá gólfi
að lofti. Þar haía sjáifsagt verið
þúsund bindi, aðallega gamlar
bækur, sáimabækur, prjedikanir,
fornsögurnar, lögbækur og ýmsar
danskar bækur, þar á meðal ferða-
sögusafn í 14 bindum. Allar bæk-
urnar voru marglesnar. Bækur cru
ljeðar heim og allir nota sjer það
á veturna og lesa af kappi. Svo
opnaði pilturinn skáp og sýndi okk-
ur að hann var fullur af handrit-
um, ekki gömlum handritum, held-
ur nýum. Þetta voru afskriftir af
bókum, þar á meðal hernaðarsaga
Napóleons mikla. Annað stórt
handrit í arkarstærð var þar og á
það skráðar ættartöluv eyjar-
skeggja. Allar þessar bækur böfðu
bændurnir skrifað og þær voru vel
skriíaðar og skriftin læsileg. Það
mun þykja undarlegt, að 400 ár-
um eftir að prentlist hófst, og þeg-
ar hraðpressur eru nú kmmar, að
þá skuh menn fást við að afrita
prentaðar bækur. En mjer finst
annað. Maður, sem eyðir t. d heil-
um vetri í það að afrita sögu
Þýskalands eftir von Janssen, hlýt-
ur að taka þar nákvæmlega eftir
öllu, smáu og stóru. Hann segir
öðrum frá jafnharðan og þar með
festist þetta allt i minni hans, svo
að hann hefir aflað sjer meiri og
staðbetri íróðleiks en þótt hann
hefði hlaupið á sama tíma yfir 100
til 200 bækur. Auk þess befir hann
skerpt athyglisgáfu sína og skiln-
ing, í stað þess að fara yfir eitt-
hvað á hundavaðt.
I rakkar aá heræímgæu.
Þegar vi5 kórhum í mynci Pct-