Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Blaðsíða 12
248
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Eskifjörður (Teikning höf.)
á landinu. En aðalatvinnuvegurinn
hjer er síldveiðar og standa Norð-
menn fyrir þeim. Það er undarlegt
hvað íslendingar sjálfir eru áhuga-
lausir fyrir síldveiðum. Þeir vilja
ekki eta síld, vilja heldur Jax og
silung, þorsk, löngu og ýsu. Ekki
veit jeg hvernig á þessu stendur.
En þannig er þetta, að þeir láta
Norðmönnum eftir síldveiðarnar,
og þeir koma hópum saman til
Austfjarða, fá sjer þar borgara-
rjett og hafa svo leyfi til þess að
stunda síldveiðar innfjarða. Á ann-
an hátt hafa íslendingar gott af
þessu. Landeigandi fær 4% í lands-
hlut og ríkið íær 25 aura toll af
hverri smálest, sem flutt er út. Á
þessu ári verða fluttar út 100—200
þúsund smálestir, svo að landsjóð-
ur fær þar álitlega fúlgu.
Hlýleg kveðjuorð
Með söknuði kvaddi jeg Ísíand,
sem jeg fæ aldrei framar að sjá.
Jeg verð að viðurkenna, að á þess-
um fáu vikum, sem jeg var þar,
varð land og þjóð mjer innilega
kært.
ísland er algjör andstæða hinna
suðrænni landa. En hin dásamlega
tign f jallanna cg hin þogla náttúru-
fegurð hlýtur osjalfratt að hrífa
hug manns. Aðdáunarverð er sú
þjóð, sem hefur barist við slíka
örðugleika og sýnt slíkan kjark sem
íslendingar. Þeir geyma enn helg-
ar minningar fortíðarinnar af
slíkri trygð, að bröltið og bramlið
í Evrópu hefur ekki spilt þeim. Og
í baráttu fyrir frelsi og sjálfstæði
hafa fáar þjóðir sýnt jafn mikla
þrautseigju og þolgæði. Þjóðmenn-
ing þeirra byggist á erfðavenjum
og þeir hafa ekki látið glepjast af
gyllingu yfirborðsmennsku nútím-
ans. Og þótt nokkrir íslendingar
komist í kynni við hámenninguna,
þá býr þeim jafnan heimþrá í
brjósti. Og það er eitthvað stórfelt
og göfugt við þessa ást til hins
fornfræga Sögulands.
^ ^
Dd
vincu'
(Jóns Þorsleinssonar á
Sauðárkróki).
Þin er ekki útsýn dirnm
ellin vold þo taki.
Samt eru árin sjotru. og finun
svifin þjer að baki.
Æsku sporum fyrstu frá
furðu löng er saga.
Það hefur sjálfsagt oltið á
ýmsu um þína daga.
Eí' að’ mætlu efni Vönd
almættinu treystir.
Þú með eigin lijálparhönd
hnútana ílóknu leystir.
Við örðugleika í'eistir rönd
rjenaði aldrei þorið.
Vinnuíúsa hagleikshönd
hefurðu altaf borið.
Með drengjum forðum drakkstu ‘
vín,
drungi enginn hreldi.
Sveif þá unga sálin þín
í söng og tóna veldi.
Okkar beggja tíð er tvenn
tekur að halla degi.
Mætumst aðeins eldri menn
oft á förnum vegi.
Jafnan hlýtt þitt handtak er
heiðurs drengur rnætur.
Einhver birta út frá þjer
yljar hjarta rætur.
Þó að hárin gerist grá
gleðin hjá þjer vaki.
Láttu ekki Elli ná
á þjer fanta taki.
Bráðum tekur vorið völd
vetur burtu gengur.
Eigðu rólegt æfikvöld
aldni sótna drengur.
Stefndu soí og sumri mót
seínt þú verður kaldur.
Þú ert ungur, það er bót,
þrátt fyrir háan aldur.
Gísli Ólafasson
frá Eiríksstöðum.
^ ^ ^ ^ ^