Lesbók Morgunblaðsins - 08.05.1949, Blaðsíða 10

246
LESBÓK MORGUNBL AÐSINS
árkróks. Þar er ekki mikió að sjá.
Hár bakki felur alla útsýn. Und-
ir honum standa fáein íbúðarhús,
vörugeymsluhús og sölubúðir
undir dönskum fánum. í fjörunni
var þó mikið um að vera og lest-
ir komu hver af ’ annari. Helsti
maðurinn á Sauðárkróki er Briem
sýslumaður, hressilegur maður í
einkennisbúr.ingi. Hann hefir svo
mikið snjóhvítt hár, að hann gæti
verið ímynd vetrarins. eða eins af
hinum fornu lögsögumönnum.
Hann á 19 börn og sumum þeirra
höi'ðum við þegar kynst á ferða-
laginu.
Hrakfallabálkur.
Á Sauðárkróki hittum við dr.
Keilheck frá Berlín. Hann hafði
farið löngu á undan okkur frá
Reykjavík og ætlaði ásamt Schmidt
fjelaga sínum að kanna Vestfjarð-
ahálendið og ganga á Glámu og
Drangajökul. Þaðan ætlaði hann
svo til Mývntns og þaðan Vatna-
jökulsleið til Austurlands.
Þeir höfðu lagt á stað frá Revkja
vík 3. júlí. Þeir höfðu ckki leigt
sjer hesta heldur keypt sjer fjóra
reiðhesta fyrir 135 mörk hvern og
þrjá klyfjahesta fyrir 90 mörk
hvern. Þeir komust upp að Saur-
bæ á Hvalfjarðarströnd. Þá var
einn trússhesturinn ekki ferðafær
lengur og þeir urðu að hafa hesta-
kaup á honum og gefa mikið á
milli. Fengu þeir hina verstu húð-
arbykkju í staðinn og varð hún
þeim aðeins til trafala, en enginn
vildi hafa hestakaup á henni við
þá. Þeir komust í Reykholt og það-
an að Hvammi í Norðurárdal, en
þar veiktist dr. Keilhack. Með
mestu harmkvælum gat hann þó
setið á hesti þaðan norður á Borð-
eyri. Þar lá hann í nokkra daga,
en skánaði ekki. Bað hann þá fje-
laga sína að fara á undan.
Keilhack var svo heppinn að
komast í gistingu hjá dönskum
kaupmanni, sem Bryde heitir, og
fekk þar hina bestu aðhlynningu.
En hann var altaf með hita og
ekki var hægt að ná í lækni. Það
voru tvær dagleiðir þaðan til næsta
læknis. Og þarna varð hann að
vera, því að Húnaflói var fullur
af ís. Eftir 17 daga kom !oks skip-
ið ,,Camoens“ til Borðevrar að
sækja þangað 300—400 vesturfara.
Með því komst hann til Sauðár-
króks. Þar varð hann að hafast við
í litlum kofa ásamt 4 vesturfarar-
fjölskyldum og hafði liðið þar
hörmulega þangað til „Thvra“
kom. En ekki voru raunir hans úti
fyrir því. Hann var svo aumingja-
legur útlits að farþegarnir voru
hræddir við hann og kröfðust þess
af skipstjóra að hann yrði flutt-
ur í land aftur.
Þegar jeg hafði heyrt raunasögu
hans, þakkaði jeg mínum sæla fyr-
ir það að jeg skyldi ekki hafa ráð-
ist í ferðalag inn í landið.
1 M> ár milli Kaupmanna-
hafnar og Borðeyrar.
Sem dæmi um það hvernig stund
um er að ferðast er saga sem Brvde
sagðkdr. Keilhack.
Bryde hafði fyrstur allra bvrjað
að versla á Borðeyri, og af því að
verslunin gekk vel ákvað hann að
fá fjölskyldu sína frá Kaupmanna-
höfn og setjast þarna að. Vorið
1881 seldi kona hans íbúð þeirra
í Kaupmannahöfn og fór með börn
sín og farangur með skipi til Skot-
lands. Þar náði hún- í „Camoens“
og sigldi með því frá Leith. En
skipið komst ekki til íslands vegna
íss og varð að snúa aftur til Leith.
Og þar sem engin önnur ferð var á
þessu sumri, var frúnni nauðugur
einn kostur að hverfa aftur til Kaup
mannahafnar og vera þar um vet-
urinn. í maí næsta vor lagði hún
aftur á stað, en uú tókst ekki bet-
ur til með „Camoens“. Skipið
strandaði í þoku við Snæfellsnes
og kom að því mikill leki. Skip-
ið komst þó á flot, og lekinn var
stöðvaður til bráðabirgða, og svo
sigldi það aftur til Leith til þess
að fullkomin viðgerð gæti farið
þar fram. En nú fór frú Bryde ekki
með því þangað. Hún varð eftir í
Reykjavík. Þaðan komst hún svo
með dönsku skipi til Reykjarfjarð-
ar á Ströndum. En þá kom ísinn
og gerði hafþök og þarna var hún
innikróuð með börn sín. Þið var
ekki fyr en í júlílok að sunnanátt
gerði og rak þá ísinn frá, svo að
hægt var^að senda seglskip eftir
þeim. Og eftir hálft annað ár og
miklar þrautir og hrakninga kom-
ust þau svo til Borðeyrar.
Á Akureyri.
Við vorum fegnir að komast til
Akureyrar, eigi aðeins vegna þess
að þar máttum við hvíla okkur
heilan dag eftir 6 daga sjóferð,
heldur miklu fremur vegna þess,
að þar áttum við von á að hitta
eina kaþólska manninn, sem til var
meðal hinna 70.000 íslendinga. Það
var Gunnar Einarsson. Við hitt-
um hann skjótt og þótt hann þekti
okkur ekki neitt tók hann okkur
opnum örmum. Ekki gat hann
samt lofað okkur að vera, svo að
það var af ráðið að við skyldum
sofa um borð. En hann gerði allar
ráðstafanir til þess að við gætum
sungið heilaga messu í húsi mágs
síns morguninn eftir.
Hús þeirra var langt frá lend-
ingarstaðnum, alla leið úti á Odd-
eyri. Innan við eyrina er höfnin
og er hún góð, en við búið að hún
verði ónothæf er stundir líða vegna
þess hvað Eyafjaröará ber mikla
leðju í hana. Á leiðinni frá Odd-
eyri. aftur mættum við stóði 180
tryppum, sem rekin voru á spretti
og komu frá Möðruvöllum. Átti
þessi hópur að flytjast með „Thyra“
til Kaupmannahafnar. Ríðandi
menn, með svipur á lofti, þeystu