Dagblaðið Vísir - DV - 11.08.1997, Blaðsíða 10

MÁNUDAGUR 11. ÁGÚST 1997 X^"V
menning
Hár og hitt:
Hrein
skemmtun
Heima-trimform
Berglindar
býður nú öllum landsmtínnum að
stunda trimform heima hjá sér hvar
sem er á landinu. Þú leigir rafnudd-
tæki hjá okkur og við leiðbeinum þér
um notkun svo þú náir árangri.
Visa/Euro
Sími 553 3818 eða 896 5818
Söguþráðurinn í glæpsamlega gam-
anleiknum Hár og hitt er öllum hvers-
dagslegur sem hafa lesið bækur Agöt-
hu Christie eða stælingar á þeim.
Manngerðirnar sem spranga um svið-
ið eru líka kunnuglegar og staðlaðar:
tilgerðarlegi homminn, stóreyga ljósk-
an, fína málgefna frúin, tungulipri
flagarinn, þolinmóða leynilöggan og
kotroskni aðstoðarmaðurinn. En
flutningur Höfuðpaura á verkinu í
Borgarleikhúsinu er allt annað en
hversdagslegur. Á frumsýningu mun-
aði mest um tvennt: snilldarlega kó-
míska takta leikaranna og smitandi
leikgleði allra þátttakenda, þeirra á
sviðinu og áhorfenda í salnum.
Hár og hitt er upphaflega tilrauna-
leikrit eftir svissneskan höfund tO að
prófa athyglisgáfu fólks. Síðan tók
bandarískur höfundur við efninu og
gerði úr því geysivinsælan leik sem
gengið hefur árum saman í ýmsum
stórborgum Ameríku. Galdurinn er sá
að láta áhorfendur fylgjast með starfs-
mönnum og kúnnum hárgreiðslustofu
koma og fara á þeim tíma þegar verið
er að myrða Karólínu píanóleikara á
loftinu. Þegar lögreglan fer að rann-
saka málið eru áhorfendur aðalvitni
hennar því allir á sviðinu hafa eitt-
hvaö að fela. Út um hvorar dyrnar fór
Arnmundur fornmunasali? Og inn um
hvorar dyrnar kom hann aftur? Hinir
grunuðu reyna að búa sér til fjarvist-
arsannanir sem áhorfendur hrekja
jafnharðan. Að lokum verður salur-
inn að ákveða hver er sekur (og þarf
þó ekki að verða allur sammála eins
og kviðdómur). íslenskir áhorfendur
tóku áskoruninni fagnandi á frumsýn-
Leiklist
Silja Aðalsteinsdóttir
ingu og stóðu sig prýðilega í leynilög-
regluleiknum.
Loksins fær Ellert A. Ingimundar-
son það burðarhlutverk sem aðdáend-
ur hans hafa lengi óskað honum. Það
er erfitt að stilla sig um að nota klisj-
una „að fara á kostum" um leik hans
í hlutverki Bonna hárgreiðslumeist-
ara. Líkamsbeiting hans, hreyfingar
og svipbrigði eru svo lipur og eðlileg
að unun er að fylgjast með honum. En
hann er ekki einn að verki. Guðlaug
Elísabet Ólafsdóttir sýndi strax í
Nemendaleikhúsinu að hún er gaman-
leikkona af guðs náð. Hér nýtir hún
sér og nýtur stærðar sinnar sem Hófí
hárgreiðsludama og þarf ekki annað
en reka upp (mjög) stór augu til að
stela senunni. Edda Björgvinsdóttir
heitir að vísu Gullveig Lovísa Sjöbeck
í verkinu en það reyndist vera eitt að
dulnefnum Bibbu á Brávallagötunni.
Edda er leikin leikkona og fór létt
með Bibbu. Meira á óvart kom Jó-
hann G. Jóhannsson sem aðstoðar-
maður leynilögreglufulltrúans. Takt-
arnir voru kannski ekki nýstárlegir
en þeir voru hárétt timasettir og alveg
Nú er hægt ad gera góö kaup á
römmum.ótrúlegur afsláttur.
:rónur.
K rónur.
Y.rónur.
krónur.
Yrónur,
V.rónur.
Yrðnur:
Yrónur.
Húsgagnahölllnnl
Bíldshöfða 20-112 Reykjavík - Sími 510 8020
Landsins mesta úrval
ammar

Bonni (Ellert A. Ingimundarson), Gullveig (Edda Björgvinsdóttir) og Hófí
(Guðlaug Elísabet Ólafsdóttir) voru morðfyndin á stofunni hjá Bonna.
passlega „stórir“ til að vekja innileg-
an hlátur.
Öll þessi íjögur hafa á valdi sinu
þetta dýrmæta tímaskyn sem veldur
því að svo erfitt er að leika gaman-
hlutverk. Þau voru satt að segja morð-
fyndin þegar best lét, eins og áhorf-
endur ákváðu með hlátrasköllum sín-
um. Kjartan Bjargmundsson og Þór-
hallur Gunnarsson eru ekki sömu kó-
mísku séníin, en þeir fóru vel með sitt
og voru vel valdar týpur í hlutverk
leynilögreglumannsins og fornmuna-
salans. Aðlaðandi áreynsluleysi sýn-
ingarinnar er leikstjóranum, Þórhildi
Þorleifsdóttur, að þakka og viðeigandi
umhverfið var hannað af Þórunni El-
ísabetu Sveinsdóttir.
Aðalhlutverkið í leiknum er eigin-
lega enn ótalið: textinn. Þýðing og
staðfærsla Gísla Rúnars Jónssonar
ber skýr einkenni hans. Engin leið
var að „þýða“ brandarana til baka
yfir á ensku, svo rækilega íslenskir
voru þeir orðnir.
Þetta er hrein skemmtun sem ís-
lenskir áhorfendur láta sig ekki vanta
á, ef ég þekki þá rétt. Er svo Músa-
gildran næst?
Höfuðpaurar sýna í Borgarleikhúsi:
Hár og hitt
Glæpsamlegan gamanleik
Höfundur: Paul Portner
Þýðing og staðfærsla: Gísli Rúnar
Jónsson
Leikmynd og búningar: Þórunn El-
ísabet Sveinsdóttir.
Lýsing: Lárus Björnsson
Leikstjóri: Þórhildur Þorleifsdóttir
Sveifla á Blúsbarnum:
Samstilltir
drengir
Blúsbarinn hefur fengið smá and-
litslyftingu og hafa veitingamenn
þar líka boðið aftur upp á lifandi
tónlist eftir nokkurt hlé. Hljómsveit-
in Blues Xpress hefur spilað þar
töluvert en þeir munu einmitt leika
í Gjánni á Selfossi næstkomandi
fimmtudag og opna þar með blús- og
djasshátíð sem haldin verður þar í
bæ 14.-16. Ágúst. Blúsbarinn er
ágætur tónleikastaður. Þrátt fyrir
smæð staðarins er hljómburður góð-
ur, þannig að trommur og rafmagns-
hljóðfæri eiga ekki að þurfa að fara
yfir hávaðamörk. Áheyrendur eru
líka nánast með hljóðfæraleikarana
á hnjánum eða gítarhálsa við hálsa-
kotið sem skapar vægast sagt per-
sónulegt andrúmsloft. í ágústmán-
uði og kannski lengur verður leik-
inn djass á fimmtudagskvöldum og i
síðustu viku voru það Gunnlaugur
Guðmundsson kontrabassaleikari
og Agnar Már Magnússon píanóleik-
ari sem létu ljós sitt skína. Sá fyrr-
nefndi hefur dvalið undanfarin ár i
Djass
Ingvl Þór Kormáksson
Hollandi við nám og störf og nýlega
hóf Agnar lika framhaldsnám í
djassfræðum þar í landi.
Efnisskrá þeirra félaga byggðist á
ýmsum misjafnlega vel þekktum
lögum sem djassmenn hafa gaman
af aö spreyta sig á. Það er stundum
sagt að í djasstónlist skipti ekki
máli hvað er spilað heldur hvemig
það er spilað. Þess vegna er í sjálfu
sér allt í lagi við sum tækifæri að
nota þessi sömu lög aftur ög aftur.
Það má hita upp gamlar lummur
þannig að þær verði ljúffengar og
það tókst hjá þeim Hollandsforum.
Agnar Már minnir dálítið á annan
pianista íslenskan, Kjartan Valdi-
marsson, að því leyti að hann hefur
tilhneigingu til að hanga það aftar-
lega í bítinu að það verður nánast
óbærilegt. Hann leikur laglínuna á
íhugandi hátt, skoðar hálfþartinn
hendingarnar í rólegheitum áður en
hann spilar þær og áheyrendur naga
á sér neglurnar á meðan: lendir
hann réttum megin við taktstrikið
loksins þegar nóturnar koma? Dálít-
ið spennandi og framkallar vissu-
lega það sem kallast sveifla. Gunn-
laugur kann það líka að koma
áheyrendum á óvart; leikur kannski
aðeins grunntóna hljómanna þegar
búist er við „gangandi" bassa eða
leikur stuttar runur af takt-
stríð(n)um nótum á svipaðan hátt og
Agnar. Að þessu leyti náðu spilar-
arnir tveir ákaflega vel saman og
skemmtu svo sannarlega vel þeim
sem þetta ritar og fleirum áhuga-
sömum tónleikagestum.
Það er svo sem óþarfi að tiltaka
einhver lög sem tóku öðrum fram í
flutningi því að flest tókust mjög
vel. Það eru þó helst „Bye, Bye
Blackbird" og „All the Things You
Are“ sem ég minnist sérstaklega fyr-
ir skemmtilegar tilfæringar og fina
sólókafla en reyndar voru þama
engir ófínir á sveimi.
Gunnlaugur Guðmundsson og Agnar Már Magnússon hituöu gamlar
lummur á Blúsbarnum og höföu þær Ijúffengar.
DV-mynd Hilmir Þór