Morgunblaðið - 11.05.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 11. MAl 1974
29
Skuggamynd i fjarska
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MARIU LANG,
PÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJONSDÓTTIR.
6
Christer Wijk, sem sennilega
hefur ekki viljað annað frekar en
vera kyrr á staðnum og fylgjast
sjálfur með rannsókninni, háði
örstutta stund baráttu við sig.
Svo sagði hann:
— Ég skal sjá um hana. Ég ek
henni heim til min.
Ég man ekkert frá þeirri ferð
né heldur hvað tók við. En klukk-
an tíu morguninn eftir vaknaði ég
i breiðu og þægilegu rúmi heima
hjá Christer og ég fann, að liðan
mín var allt önnur og betri en
kvöldið áður, þegar ég hafði verið
móðursjúkt taugabúnt. Christer
kom brosandi inn með volgt
franskbrauð og kaffi og ég brosti
sakbitin til hans:
— Þú ætlar þó ekki að segja
mér, að þú hafir setið hér í allan
morgun og beðið eftir því að ég
rumskaði? í staðinn fyrir að vera
á skrifstofunni þinni eða í ibúð-
inni minni. .. eða einhvers staðar
annars staðar, þar sem eitthvað er
um að vera.
Christer dró pipu upp úr pússi
sínu og brosti hlýlega við mér:
— Það er ekki á hverri nóttu,
sem ég hef svona fallegan nætur-
gest hjá mér... Auðvitað er líka
vert að hafa í huga, að það er
hægt að nota símann verulega sér
til gagns. Nú veit ég heilmikið,
sem ég vissi ekkert um í gær-
kvöldi.
— Til dæmis hvað?
— Að maðurinn þinn er i Kaup-
mannahöfn.
Eg hætti að tyggja brauðið og
sagði í efasemdartón:
— Nei?
Andlit Christers var alvörugef-
ið, þegar hann leit á mig.
— Éfe hringdi til háskólans og
mér var sagt að tala við Holmer
nokkur prófessor. Hann sagði
mér tafarlaust að
Bure dósent hefði farið
á ráðstefnu í Kaupmannahöfn og
hann hélt að hann ætlaði að búa á
Hótel Angleterre. Hann sagði að
Einar hefði ætlað að fara héðan
með lestinni klukkan hálf tólf á
sunnudagskvöldið.
Ég lagði kaffibollann ógætilega
frá mér.
— Það er eitthvað fleira sem
þér liggur á hjarta.. . Hvað er
það?
— Lögreglan telur, að um morð
sé að ræða, sagði Christer lágt. —
Það hafa fundist blettir á hálsi
konunnar og það bendir til að
einhver hafi reynt að kyrkja hana
eða að minnsta kosti tekið hana
kverkataki, svo að hún missti
meðvitund, áður en hún drukkn-
aði. . . Það er ekki með fullu vitað,
hvernig dauðann bar að höndum,
en þeir telja, að hún hafi verið
dáin í alltaf þrjátíu klukkustund-
ir áður en læknirinn fékk likið til
skoðunar. Hann telur þvf að
morðið hafi verið framið á sunnu-
dagskvöld milli klukkan átta og
ellefu. . .
3. kafli
Ég settist upp í rúminu. Hvern-
ig svo sem háttað var trúnaði eig-
inmanns míns gagnvart mér var
það eitt að álasa hann fyrir hjú-
skaparbrot eða að hafa framið
viðbjóðslegt morð.
— Christer Wiijk! Horfðu í aug-
un á mér! Segðu mér ekki, að þú
grunir Einar um að hafa kyrkt
konuna með eigin hendi og
Gjörið svo vel og fáið tesopa og tvíbökur
síðan drekkt henni i baðkarinu
okkar, því að haldirðu það, þá
treysti ég ekki lengur skynsemi
þinni og dómsgreind um tima og
ei lífð!
Christer andvarpaði og reis
upp. Hann horfði niður til min og
augnaráð hans var í senn stríðnis-
legt og áhyggjufullt.
— Ég þekki Einar sennilega bet-
ur en þig — og ef það er mögu-
leiki, þá þykir mig lika ivið
vænna um hann heldur en um
þig. Svo að það er engin smáræðis
væntumþykja, sem ég ver til
hans. Ég hef ekki sagt, að ég
gruni hann, hvorki um eitt né
neitt, en ég vildi gefa mikið fyrir
að fá að vita, hvert er hlautverk
hans í þessum harmleik. % hef
pantað samtal við Hótel Angle-
terre og þegar.. .
— Heyrðu Christer, greip ég
fram i fyrir honum. — Ef það er
nú Einar, sem hefur drekkt kon-
unni og siðan horfið með lestinni
á sunnudagskvöld, hver tók þá
bréfið mitt á mánudaginn og lagði
það á skrifborðið í gærmorgun?
Hann kinkaði samsinnandi
kolli
— E!g hef hugleitt það lika. En
til að byrja með þá vitum við ekki
nákvæmlega, hvort bréfið
kom með morgunpóstinum á
mánudaginn. Það gæti hafa kom-
ið á laugardaginn.
— Ef svo er, sagði ég glaðlega.
— Þá sýnir það, að Einar hefur
farið á föstudaginn. Þú getur
varla trúað því í alvöru að hann
hefði látið bréf frá mér liggja
óopnað i hálfan annan sólarhring,
þó svo hann hefði verið uþptek-
inn við að skipuleggja mórð? Nei,
reyndu að halda Einari utan við
þetta, annars lendirðu á villigöt-
um. ..
Við vorum trufluð, þegar sim-
inn hringdi og Christer hraðaði
sér inn I vinnuherbergið. Ég tindi
á mig fötin og snyrti mig. Gráa
ferðadragtin mfn var hálf lúðuleg
eins og sjálf ég, en ég var þó
sólbrún og heldur vel útlítandi að
öðru leyti. Ég var útsofin og full
löngunar til að berjast og ég fann
að trú min á eigimanni minum og
sakleysi hans var bjargföst.
Christer hafði lokið samtali
sínu við Kaupmannahöfn, þegar
ég kom inn. Han var hálf armæðu-
fullur á svip.
— Hr. Bure dósent var farinn
af hótelinu, sagði hann. — Eng-
inn vissi hvert hann hafði farið.
Kannski hafði hann farið upp í
háskólann og reynt verður að ná
sambandi við hann þar. Þó er
alveg eins líklegt að hann sé ein-
hvers staðar annars staðar og
kemur íklega til greina að hann sé
alls ekki í Kaupmannahöfn.
Hvernig fara svona ráðstefnur
fram? Annars er ekki fyrir hvítan
mann að skilja þessa dönsku, að
minnsta kosti ekki í gegnum
síma.. . Og einmitt, þegar ég ætl
aði að spyrja, hvort þeir hefðu
einhverja hugmynd um, hvenær
hann hefði komið til Kaupmanna
hafnar var sambandið slitið.
— Segðu mér nú Christer, sagði
ég til að dreifa huga hans um
sinn. — Hafið þið enga hugmynd
um, hver konan var?
— Nei, við höfum ekki fundið
neitt, ekki neitt sem skiptir máli
Ahlgren sérfræðingur okkar telur
að hún hafi verið 23—25 ára göm-
ul. Hún var vel vaxin, en dálitið
feitlagin. Mjög góðar og heilar
tennur. Hún var ekki með neina
skartgripi i fórum sfnum, en fatn-
aður hennar var allur af vönduð-
ustu gerð. Eina taskan hennar
virðist hafa verið nýleg hand-
taska úr svinsleðri. Við höfum
hvorki mynd af henni né fingra-
för hennar í safni okkar. Dyra-
vörðurinn i Skillingsgrand hafði
ekki hugmynd um hana og hann
vissi heldur ekki að Einar væri í
burtu. .. Nágrannarnir höfðu
vitaskuld hvorki heyrt né séð
nokkurn skapaðan hlut... þeir
gera það aldrei þegar þeir ættu að
gera það. . .
Christer gekk um gólf og var
heldur leiður á svip og ég hugsaði
ósjálfrátt um, að einmitt svona
stofa væri alveg við hæfi Christ-
ers Wiijk. Stór, traust eikarhús-
gögn og þægilegir og sterklegir
hægindastólar...
— Þú minnir mig á veðhlaupa-
hest, rétt áður en skotið ríður af,
sagði ég. — Reyndu nú að vera
rólegur! Þetta skánar, þegar þér
fer að miða eitthvað í rannsókn-
inni.
— Það er einmitt það, sem veld-
ur mér áhyggjum, sagði hann. —
Ég hef enga minnstu hugmynd
um, hvar ég á að byrja, svo að
eitthvað geti farið að gerast. Með-
an við höfum ekki nokkra hug-
mynd um hver stúlkan var þá
getum við ekki afrekað miklu. Við
hljótum að álykta sem svo, að hún
hafi eitthvað verið kunnug Ein-
ari, hvernig sem þeim kynnum
var farið — hún bjó ekki bara í
íbúðinni hans, hún hafði einnig
lykla að henni og nafni á hótelinu
hans var í töskunni hennar. En
Einar er í Kaupmannahöfn eða
Hróarskeldu, eða einhvers staðar.
Enginn veit HVAR hann er niður-
kominn.
— Eg er að bræða með mér,
hvort ég hef ekki einhvern tíma
séð hana, sagði ég hugsandi. — Sú
hugsun hvarflaði að mér strax, en
þá var ég orðin alltof hrædd til að
„Haelið” eftir
Nínu Björk
í sænska
sjónvarpinu
SJÖNVARPSLEIKRIT Nínu
Bjarkar Arnadóttur ,JIælið“ var
fyrir nokkru sýnt í sænska sjón-
varpinu og mun norska sjónvarp-
ið sýna það í lok maf. Mbl. hafa
borizt nokkrar úrklippur um leik-
ritiðúr sænskum blöðum.
Dagens Nyheter segir: „Hælið“
heitir íslenzkt sjónvarpsleik-
rit eftir Ninu Björk Arna-
dóttur. Fyrri helmingur
þess sýnir okkur gömlu
Söguna um fangann, sem
sleppt var úr haldi, fær enga
vinnu, missir móðinn og lætur
tilleiðast að taka þátt i nýjum
afbrotum og hafnar þar með f
fangelsinu aftur. Um þetta höfum
við heyrt og lesið ótal sinnum, en
hér var dregin upp af þvi kyrrlát
og manneskjuleg rnynd." Er sfðan
efnisþráður leiksins rakinn all-
itarlega og farið lofsamlegum
orðum.
Vármlands Folkblad segir, að
leikritið sé nánast f fréttastíl og
hafi á köflum verið yfir því nokk-
ur byrjendabragur. Aftur á móti
hafi það kannski einmitt þess
vegna verkað sannferðuglega á
áhorfandann.
Hælið var sýnt í islenzka sjón-
varpinu i fyrra, en hafði áður
verið sýnt f Lindarbæ ásamt öðr-
um einþáttungi eftir skáldkon-
una.
VELVAKAIMOI
Velvakandi svarar i sima 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Eftir dúk
og disk
AR og dagur er nú síðan Velvak-
andi blandaði siðast geði við les-
endur sína, en verkfallið stóð i
tæpar sjö vikur, og er það lengsta
blaðaverkfall í manna minnum.
Eins og oft vill verða um verk-
föll varð þetta til hinnar mestu
óþurftar fyrir alla, sem hlut áttu
að máli, en sennilega þó mest
almenning í landinu, sem hefur
ekki haft aðstöðu til að fylgjast
nema mjög óljóst með þvi, sem
hefur verið á döfinni í þjóðmálum
að undanförnu og þess vegna
haft takmarkaða möguleika á þvf
að mynda sér skoðanir á þvi, sem
raunverulega hefur verið að ger-
ast.
Meðan flestir höfðu áhyggjur af
þessu ástandi voru Þó til þeir
menn, sem litu þetta verkfall
hýru auga, töldu það sér til hags-
bóta og hefðu sjálfsagt helzt vilj-
að, að það stæði fram yfir 30. júni
svo að valdhafar gætu komið fram
vilja sínum truflunarlitið. Vald-
hafarnir hafa nú misnotað vald
sitt til að „losa sig við Alþingi",
eins og Ölafur Jóhannesson orð-
aði það á Alþingi í fyrradag,
þannig að nú situr við völd ríkis-
stjórn á Islandi, sem í raun er
ekki annað en einræðisstjórn.
Þetta gerist um leið og menn fara
fjálgum orðum um þjóðareiningu
á 1100 ára afmæli íslandsbyggðar
og kosti og dásemdir þess, að við
skulum búa við lýðræðislegt þjóð-
skipulag. Valdhafarnir hafa þó
enn sem komið er ekki vald yfir
hugum fólksins í landinu, og þvf
munu þeir verða að hlíta þeim
dómi, sem felldur verður í þeim
tvennum kosningum, sem fram-
undan eru.
Þessu langa verkfalli er nú lok-
ið, hjólin hafa tekið að snúast að
nýju, og enda þótt þjóðin hafi nú
verið svipt Alþingi þá munu nú-
verandi valdhafar ekki fá stund-
legan frið til að stunda iðju sína,
heldur fær almenningur nú tæki-
færi til að fylgjast með hverju
fótmáli þeirra, enda hefur sjaldan
verið jafnbrýnt og nú, að menn
hafi vettvang til að koma skoðun-
um sínum á framfæri og fylgjast
með framvindu mála.
% Sumarkoma
Það er gamall og góður islenzk-
ur siður að óska gleðilegs sumars,
en það er þá víst ekki seinna
vænna.
Þessa dagana skín sól í heiði og
setur alla undir einn hatt hvort
sem þeir eru réttiátir eða ranglát-
ir.
Þegar vel vorar eins og nú er i
mörg horn að líta og undanfarið
hafa menn verið að bjástra við
garðrækt og dytta að umhverfi
sínu.
í fyrra gekk yfir málningaröld
mikil og lá við, að samkeppni væri
um það hverjir máluðu hús sín
skrautlegast. Fyrst í stað virtist
svo sem málningargleði þessi
gengi aðallega út yfir gömul
timburhús, en nú hafa margir
komið auga á það, að sviplausir
steinkumbaldar fá nýtt og
ánægjulegra yfirbragð þegar roð-
ið hefur verið á þá litskrúðugri
.málningu.
En það er fleira, sem prýðir
umhverfið, og enn hefur mann-
skepnunni ekki tekizt að slá skap-
arann út að þessu leyti. Engin
málning er svo falleg, að hún yfir-
gnæfi litina f náttúrunni, enda
kappkosta flestir að hafa gróður í
kringum sig, og bera garðar
borgarbúa þessu vitni.
% Grænkandi borg
Borgaryfirvöld hér í Reykjavík
hafa ákveðið að leggja aukna
áherzlu á að gera borgina að gróð-
urreit, ef svo mað að orði komast,
enda er það víst, að maðurinn
nærist ekki á brauði einu saman,
heldur er nauðsynlegt að hann fái
einnig andlega næringu. Sú nær-
ing fæst ekki sizt úr hinu daglega
umhverfi, sem maðurinn hrærist
i, og er gleðilegt til þess að vita, að
mönnum vex nú skilningur á þvi
hversu mikilvægt er að þeir lifi i
sátt við náttúruna — fái hana til
að vinna með sér í stað þess að
ganga stöðugt á þær auðlindir
sem nærtækastar eru og ausa úr
þeim, án þess að láta nokkuð í
staðinn.
Þetta hljóta allir að vera sam-
mála um, og því er kostulegt, að
sú stefna, sem borgaryfirvöld
hafa nú markað, virðist ekki eiga
sérstakan hljómgrunn meðal
hluta þeirrar borgarstjörnar, sem
enn sit-ur.
Þannig megum við ekki láta úr-
tölusemi nokkurrra nöldurseggja
hafa áhrif á þessi mál eða önnur,
sem til bóta horfa, heldur vera
samtaka um að bæta okkar ytra
umhverfi þannig, að það bæti það,
sem býr innra með okkur.
— Rak á haf út
Framhald af bls. 13
öllu hræddum. Var hann sérstak-
lega hræddur við tvo seli sem
fylgdu honum eftir af forvitni.
Þeir gerðust ekki nærgöngulir við
Kenneth að sögn hans sjálfs.
Kenneth litli var að sögn lögregl-
unnar kominn nokkra kílómetra á
haf út þegar hann náðist, og mátti
því ekki tæpara standa.
Kenneth átti 10 ára afmæli 28.
apríl. Honum varð ekki meint af
volkinu, og var hinn hressasti
þegar Mbl. r.áði tali af honum
daginn eftir atburðinn. Þó var
auðheyrt, að hann skammaðist sfn
fyrir að hafa óhlýðnast móður
sinni. Móðir hans bað Mbl. að
lokum að koma þakklæti á fram-
færi við alla þá sem stuðluðu að
einstæðri björgun drengsins, og
þá sérstaklega lögreglunni og
skipverjunum áötri og Hafborgu.
— A-þýzki flotinn
Framhald af bls. 21
stjórnvöld höfðu aldrei sett nein
skilyrði við leyfisveitinguna, þess
efnis, að austur-þýzku togararnir
mættu ekki vera á veiðum við
Island.
Verksmiðjuskipið Junge Welt
kom I fyrri ferð sína til Reykja-
víkur 15. april, og setti þá á land
81 skipverja og tók 80 í staðinn,
sem komið höfðu sama dag til
Keflavíkurflugvallar með austur-
þýzkri flugvél af Iljutsyn-gerð.
Sama verksmiðjuskip kom svo
aftur 30. apríl sem fyrr segir, og
setti þá á land 78 skipverja og tók
jafnmarga um borð. Junge Welt
lá á ytri höfninni í Reykjavik, og
sá dráttarbáturinn Magni um að
flytja skipverja til og frá borði.
Karlmenn voru í miklum meiri-
hluta í hópnum, en einnig voru
innan um nokkrar stúlkur.
Junge Welt er sem fyrr segir
liðlega 10,000 lestir að stærð og
141 metri að lengd. Skipið er út-
búið til togveiða, en stundar ekki
sjálft þær veiðar, heldur tekur við
afla 6—8 minni togara og full-
virinur hann. Togararnir skilja
togpoka sína eftir við skut skips-
ins, og sfðan er aflinn dreginn um
borð, og togararnir halda rakleitt
á veiðar aftur. Með þessu móti
verður afkastageta þeirra geysi-
mikil, því togararnir þurfa ekki
að halda til hafnar með afla sinn.