Morgunblaðið - 14.05.1972, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. MAl 1972
13
Minnismerki um kjarnorku-
spreng-juna, sem varpað var á
Hirosliima í lok heimsstyrjaldar-
innar síðari. — Innan í þessu
sprengjulíkani eru þúsundir af
pappírströnum og þeim fylgir
sérstök saga. Eitt af fómarlömb-
um kjarnorkusprengingarinnar
var lítil stúlka, niu ára gömul.
Hún hlaut mikil brunasár og var
fyrirsjáanlegt, að henni yrði ekki
hugað líf. Meðal fólks hennar
ríkti hins vegar sú tni, að tækist
henni að búa tii tíu þúsund
pappírströnur yrði hún hólpin.
Hún náði að búa til 9.934 trönur,
áður en hún lézt. Trönurnar voru
geymdar og settar upp í þessu
minnismerki — og þær em jafn-
an endumýjaðar, þegar þörf er á.
asit klætt .s’ig af þetrn. Lága verð-
lagið á japönis'kum varn'ng'
hyi<T,":st að veru'egu leyt’ á láig-
uim launiutn kvenna. I?r því
stúllka er cnrðin 25—26 ára fer
hún að örvænta, ef hún er ek'ki
annað hvort giift eða búin að
verða sér ú.ti uim ástniann. Yfir-
leitt rfkja þeir sið’r, að karl-
menn fara ekki svo p'latt á
kivemnafar, eins ag við .se.ffiiuim
héma, áður en þeir giítaist. V'iða
ráða foreidiramiir gvftmg-unni ag
það er ekíki fyrr en maðurinn
er kaminn i h’ónabandið að hann
fer að líita í kringuim s:ig eftir
vinkonu - ag það þylk'r f’nt, að
húm sé útlendingur, jpp-
hefð bæði fyrir hann ag e:gm-
konu hans.
Hollustan við
fyrirtækið taumlaus
— Ég mátti mjag gæta mín á
því, segir Gyifi, að vera ekki
af lét.túðuigur í taii við stúifcurn
ar. Þú veizt niú hvemig sam-
skipti vin no félaga eru hér á
landi, gjarnan g'ens ag stríðni,
sem eng'nn tekur aivarlega. Ég
Einn fl'Ugmannanna varð fyrir
árás fariþega og varð að hafa
haindleigiginn i fatla um hríð.
Hann kiam daglieiga á vinnustað
og gekik þar um til að sýna fyr-
irtæik'mu hioliiustu sina. Starfs-
menmirnir frá '21 dags orlof á
ári en sjaldnaist nema ndkkra
daga eða í mesta Íagi vilku i
senn. Þeir fara því eklki svo
glatt í ferðailaig eins og við hér
— ag kiamí það fyrir, er konan
sjaidnast með þeim.
Stóru fyrirtækin virðast. hafa
ótrúiegt vaild á fófflkinu. Það er
eims og þau hafd tekið við glorfu
keisarans -eftir að hann haetti að
vera sonur sálarinnar. Mienn
hugsa aidrei um haig fj'ölsikyidu
sinnar á umdan haig fyrirtæilíis-
ins, alltaf öf-ugt. Bg þótti feikn
undariegur og hafa aðra afstöðu
og það kom gleggst fraim, þegar
ég fór í biurtu í tíu daga tiil að
sækja fjöisikylduna tiil Stokk-
hó'.ms
Skera í sundur mynd
formannsins
— Laun þeirra byiggjast á
bónusikierfi, menn fá dáigóða pen
ingauippíhiæð afan á launini
tvisvar á ári ag kaupa sér þá
gjarnan húisgögn ag hiaknitistœfci.
En þ:.ssi bónus fer að sjálfsögðu
eft'r hag fyrirtælk'sins ag eftir-
laun eru aðeins af föstuim laun-
u.m. Fyrirtæ.kin sjá mönnuim fyr-
ir tómstundastörfum og bjlöða
þeim gjam an í 1—2 smiáferðalög
á ári. Fólkið vinnur yfirleitt i
bópum ag hefur hwer hópur sér-
staikan formann. Þegiar það kem-
ur til vinnu á margnana held-
ur hann ræðu, þar sem hann
hivetur til góðra afkasta, svo er
sumgiinn sömgur fyrirtæikisims >g
gerð morgun'e'kfiimi til þess að
miemn séu vel undir það búmir
að beita sfcrúffiykib'.nuim —
eða hvað annað sem þeir svo
gera. Sé starfsmaðurinn þreytt-
ur og leiður í skapi, getur hann
far'ð inn í sérstakt herbergi, þar
sem hangir mynd eða brúða með
svip vebkstjórans, og rist hana
sundur með hnif eða öðrium tól-
uim, "'.m þar eru tiitæk. Þannig
e'ga menn að fá útrás fyrir
óánægjuna og svo er farið aft-
ur inn að slkrúfa.
— Og mismunurinn á lífsikjör-
uim er gifurlegiur. Flestir eru
fátækir en þeir ríiku svio ofboðs-
lega auðugiir að engu taili tekur.
Enda er mikM ólga m,eðal unga
fól'ksins í Japan, bæði út af
þeissiu ag vaxandii hernaðaranda,
siwm stúdentar kvarta mj'ög und-
an. Þeir hafa uppi herskáar töi.-
or um frið, gamga um göturnar
með spjöld sin — og það getur
vel kam’ð fyrir að þe'r rifi'og
tæti sund'ur lögiregiluþjón, sem á
vegi þeirra verður — svo halda
þeir áfram göngunni með friðar
spjöldin.
Japandir eru óhemju miiklir
þjóðernissininar oig Ifitta á sig sieim
fremstu þj'óð vera'ldar. í skoð-
anakönnun, sem gerð var uim
þetta meðal stúdenta, töldu viss
ir hópar, að ti'l greina kæmi, að
Þjöðverjar stæðiu Japönuim fram-
ar, vafamál þó. Bandarflkjaimenn
töidu þeir sér langt að baiki.
Thailand annai* heimur
— Þið sögðuð að mesta æivin-
týrið hiefði verið ferðalag utan
J'apans?
— Já, við fóruim fyrrá sumar-
ið ti'l Thailands, Honig Kong,
Ás'tralfiiu og Fiji-'eyja — ag það
vair 'aiveig sitórkostílegt. Japanir
og Thaiier.dmgar enu afsikapfiega
óliik'r. Japanir eru fremur inni-
lcvkaðir og erfitt að kynnast
þeim, en Thaiiendingar bras
mildiir og skrafhreiími>r. S'trax
fyrsta daginn' í Bangkoik vor-
um við kamin i annan heiim. Við
vöknuðium við, að krakkarn-
ir voru kamniir út á götu á bak
fiils'unga, sem spranigaði mieð þau
fraim ag aftiur. í Bangkok er
íerðazt «m á síkj'um, seim flest
eru gerð af manna hönduim. Þar
eir sigit u'm á Mtiium vél-
bátum, — ag tekuir ekki
nemia tíu mínútur að komast inn
í frumsikáginn. Allt lif fer fram
á bátum, við mættum siglandi ís-
búð ag kaffibar, bændiurni'r
séld'U grænmietið sitt 1 bátum ag
þar fram eftir götumum. Páitækt
er mikil 1 Thai'andi, en þjóðin á
þó einhiver ósköp af gullii,
Bhuiddasty.ttum úr gulld, sem
þeir vissu raunar ekki, að væru
svo verðmætar fyrr en fyriir fá-
einum árum. Þeir höfðu viða
haft uppi'standandi ieirllitoneskj-
ur af Blhiudda. Einhverju sinni,
þegar ver'ð var að flytja eina
þeirra sprakk le'rinn og i ljós
toam að styttan var úir stoíra
guili. Þeir segja, að einn af toon-
unguim þeirra hafi falið gullið,
með þessum hætti, er hann ótt-
aðist i'nmráis í landið — ag látið
drepa aila þá, sem unnu að því
að þeikja sitytburnar leir.
Elskulegt fólk á Fiji
Á . Fiji->eyjum áttuim við
ógl'eymanlega daga, hélt GyHfi
áfram. Þar voru stórir svertingj
ar, ákafiega elskulegir, sveipað-
iir hlómadu'lium, berfættir ag með
stærsbu fæbu,r, sem ég hef
nokkurn tima séð. Kan'urnar
þarna voru dsama.’.aiust giaðar,
þær unnu allan daginn við að
ræsta, þvo ag elda og á kvöldin
dönsuðu þær ag siumg'u af lí'fi og
sál.
Þarna bjó fóllk i strátooóum,
iætta á árekstrum í lofti
nrMBMnr~~*‘~'~*M**™~**~TrnmirTmr -ir ii r uiiiwm ii wiiwii m —■‘rwi.i- ■ rmi'~ 11 r nm niniii —ii■ ■—i———bm—
get nefnt eiitt dæm', - eln flug-
freyjan hafði náð sivo lamgt að
fá sér sporfbil og þá datt út úr
mér: ,,Mér þætt': ekki ónýtt að
vetra kiærasitimm þinm.“ Húm tók
þessu grafaiivarlega og saigði:
„Vilbu það?“ Þeir tóku allt
svana lagað óskaþlega hábiðCega
ag lögðu sig í líma við það, þeg-
ar þeir hitbu Guðrúnu að sann-
færa hama um að ég hegðaði miéir
skiklkanlega.
— Annað er þe'm mik'ð al-
vörumái, — hoilustan við fyrir-
taðkið sem þeir vinna hjá. Hún
er mieð ei'ndæimum. Nú legigja
þeir ekkert sénstaklliega hart að
sér við vinniu, en eru aMtaf að
puða. Og þeim þykir sjálfsagt að
virana kaupLaiust fram eftir
kvöldi ag um heigar, ef fyrir-
tsekið segist þurfa þess með.
Með svertingjafjölskyldu á Fiji.
Konungshöllin í Bangkok.
hafði bastmiabtur á mcddar'g’óif-
inu og svaf á þeirn Á einum
stað var okkur boðið inn og sá-
um við þá stórt jánnirúm í einu
homimu. Þar svaf húsbóndinn,
hitt heimi'lisfóilkið á gólfinu.
Vegig.Ir ag þök voru úr strái ag
hurð á hverjum vegg til að fá
loftræstingu.
1 þessu fólki virtist etoki til
feimmi. Það var einstaiklega
elstouCegt ag oplnstoátt. Þarna
þarif heldur etoki svo mikið fyr
isr 'iífimu að hafa; ef maöur er
svangiur er hægt að fara út í
stoóg og tíma sér ávöxt af tré.
Hins vegar skilst mér, að þeir
beri talsverð eimkenni stoorts á
eggjahivituefnum ag ve!t ég etoki
hvernig á því stendur, því mér
skiilst, að þeir borði mi'kið af
fis'ki.
Þvi m'ður er ekiki visit, að svo
friðsamiegt verði þama í fram-
tíðinni. Indverjar, sem Bretar
fliutbu inn á sínum tíma sem
ódýrt viinnuafl, eru nú að toom-
ast í me'rMuta. Bretar gétu
etoki notað s'vertinigjaina, því
þeiir voru of kæruf.ausir, unnu
baira þangað til þiei.r feragiu neeistu
iaun og gerðu avo ekki neiibt fyrr
en þeir máitt'U til. Nú er ailt f jlár-
magn í höndum Indverjlanna og
Fijibúamir sjiállifir eru neydidir
t:l að v'nna hjá þeim. Þessir
e'iglnle.ihar svertingjanna enu
kanmsk: eklki efnahagslega
heppileig'r, •— en lí'fsigleði þeirra
og ein'ægn: á áreiðanlega eftir
að verða ok'kur iengi minnis-
stæð.
— mbj.
Þegar kjarnorkusprengjunni hafði verið varpað á borgina Hiro-
sliima í Japan í lok heimsstyrjald arinnar síðari, stóð þetta hús eitt
uppi. Það hefur verið látið stancia óbreytt til þess að ininna á,
hrellingar styrjaldarinnar.