Morgunblaðið - 05.03.1971, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 5. MARZ 1971
23
Gunnar Gunnarsson
stýrimaður - Minning
F. 10. október 1942.
D. 24. febrúar 1971.
GÁTA Mfsiinls hefur mörgum
vteri'ð efni tifl. íhugunar, og enig-
inin hefuir ráðið þá gátiu enm.
Nú þegar ungur og elfiniiflegur
maður er svo svipliega hrifinm
brötlt frá ikoniu simmi ungum symi
og ættingjum, finnst manni
lauisn gátuninar vera óralangt
undan.
Gunmi var sfeemmrtilegur og
góður félagi, skarpgre.ilndur og
heiUgteyijjtur |í orði og fverki.
Hanm var flestuim þeim kostum
búinn sem mannimin prýða.
Við kynmtumst sem bekkjar-
félagar í Gagnfræðaskóla Aust-
urbæjar og síðar á Laugarvatni.
1 samieiginilegum erfiðleikutm
kom okkuir vel rólyndi Gumma
og raunsæi. Ósjaltíam kom hann
vitinu fyrir mig og aðra, sem
ekki gættum oklkar í fljótfærni
og hugsunarleysi.
Gummi missti uingur föður sinn,
og var honium sá missir sár. Lífs-
reymslu hafði hann öðlazt lianlgit
umifram oikkur jafnaldra sínia,
sem lýsti sér í þroska og æðru-
leysi. Ég man sérstakliega hvað
Gunmi var móður sinmi góður,
og var henmi mikill stytta þóttt
ungur væri, enda var umhyggj-
an fyrir öðrum hans aða'llsmexki.
Allir sem eigniuðust vináttu
Guauna mátu hania miilkiUls. Ég
minnist alliiitaf samiveruistuinda
ofckar í skóla mieð virðingu fyrir
kostjum Gumniar.
Þegar við svo fórum sinn hvora
teiðina í teit að iífsins gæðum
gafst okkur ekki tækilfæri til að
hittast ánum saman, þá saknaði
ég oft þesis styrks, eem Gunmi
veitti með raumisæi sínu og rök-
festu þegar móti tílés, Því miður
hittumst við ekki, en ég gladdist
yfir Æréttum af ve'lgenigni Gunna.
Hanm gekfc í Stýrimannaskólanm
og lauk prótfi með glæsibrag,
gifti sig og eignaðilst son.
Nú þegar Guinmi er horfiran
svo sviplíaga finmuir maður hve
lítils megnugur maðuirinm. er
móti örllögunium og llífsims gátu,
við stöndum ©ftir skillinimigsvana
og fátækari en fynr.
Gunini minm, þessi fáu orð eru.
lítils megniug, ég kveð þig með
þöklk í hjatta fymir þær góðu
en allitof fáu stumdir eem við
áttum saman. Ég voitta koniu
þimni, syni þínium litila, móður
og systur mírna ininilegustu
samúð og megi minmimigdn um
góðan drenig vera þeim styrkur
á sorgarstundu.
Leó.
Minning:
Þórhildur Hólmfríður
Valdimarsdóttir
ÞÓRHILDUR Hólimfríður VaOdi-
mamsdóttir vair fædd 15/7 1889.
ForeOdrar bemmar vonu merikÍB-
hjónim Þotrbjörg Þansteimisdófctir
og Valdiimiair Maignústsom hmepp-
stjóri á Bafcfea í Bakfeatfiirði.
BafekaheimiilBð var þefcfet fyrir
nisniu og mymtíarbrag. Þórihiild-
utr átti möng siyisitkiinli. öfll
vonu Biafefeasystfeimiim mammvæm-
teg, giaðbeiitt og góðgjöm. Það
var því ekfci að umdra, að við
uinigllimigannár í raágnenm'iinu sækt-
uimst eftir félagsskap þeinna og
Vimiátitu. En fyrr en vairiðd dreiifS-
Ist hópuirimmi. Öil uiriðum við að
leita úit fyriir sveitimia till fretoari
menratumiar og þrogfea í akóflium
og menmtasetnuim víðs vegar á
Nokkur minningarorð:
Karl Ottó Runólfs-
son tónskáld
ELSKULEGI vitouir! Ég varð
harmi illoatiinin, þegar ég fréttd
amtílát þ'itt. Áraitiuiga kynrni okkar
verða mér ógteymaníleg, margra
hiuta vegraa. Dirottmilmg fliwtanmia,
tóníLiistim, heiflfliaði ofckur báða á
umiga alidri. Og tánlliistim var þér
huigstæðust aUma liista til æviloka.
Þú fórraaiðir aruggri atvimrau ag
fliagðir út á himia ótryggu braut,
sem tónfliiBtanniám var á þeim ár-
um hérlendiis. Afllaiðir þér haM-
igóðrair memmtumiar í þeim efra-
uim, bæði hér á fliaintíi og erlemdiis,
þótt fátækur værir atf þegsa
heims fjármiumumi. Vimmiudagiur
þiinin hefur vaifaliaust oft verið
bæði iliamgur og stranigur, era þú
lézt enigan bilbug á þér fiinmia.
Ævigtarf þiitt á sviði tónfliisitar-
toniar er þrekviriki, og lögiin þám
haifa mörg veritð á hvers maranis
vönum hér á fliamtíi um fliamgt ára-
biil. Þú færðiat því meiira í famig,
sem þú variðst meranfaiðri tón-
lisitarmaðu'r. Þú hetfur lenigi ver-
ið á mieðal dáðuistu og vinsæl-
uistu tónislkálda okkar, láleudimiga.
Með þesaum fátækiegu limum,
fliangar mig till þess að þatttíka þér
fyrir virasemd þíraa í mimm garið
og minmia, fyrr og siðar. I Lúðra-
sveit Reykjavíkur hófust kynmd
mto 'aif þér, em þar stönfuðum við
saimara um miargra ára ökeið.
Enin mámiari urðu kymrai ofldoar,
þegar Saimiband ísleinzkra tóðra-
Bveita var stotfmiað, en þar áttum
við ámægjulegt samatarf um
raokfeurra ána skeið, en þú varst
fyrsti tformaður stjórmiar sam-
bamdsámig, an ég ammiar 'atf tvedmur
meðstj ómnendum.
Látleysi þitt, ISúfimiemraSka,
hjiartaWýja og óreragttyndi, verða
mér ógleymanteg. Þó að þú
værir fliöngu orðiran þjóðkuminur
maður, vanst þú ávafllt himin sami
Kalflii, eima og við tóðraþeytararm
ir köUuðum þig. Elskulegi vinur.
Þó að þú ®ért hortfinm úr þesis-
um heirni, þá rnurnu verik þto fllifa.
Mér fiammst þú eMast seiint og
hefur það mieðial ammars stafað
af því, að þú þjál'faðir uniga
sveima á Síðari árum þímiurn,
í tóðraleik í rífcari tnæ'i en ef
til viB áður, þar ®em þú varst
stjónniandi ammiarrar skóialtóðra-
aveitar Reykjiavílkur um raokfe-
urra ára skeið. Þeir verða áreið-
amiega margir sem sakna þto og
mtoraast góðra kyrana. En emigtom
ræðuir siírauim nætuirstað. Að fllok-
um votta ég ástvtotuim þtoium
öllilum einflæga samraúð míiraa og
fjöttiskýMu mimraar, og biðjuim við
Guð að huigga þá og styrikja í
sorg þeiirra og sökmuðii. Blessuð
sé miinmiirag þto.
Bjarni Þóroddsson.
lamidirau. En görnto kynmito gteym-
ast ei. Þórhilltíur stuntíaði raám
við Kvenmeiskólanin í Reykjavík
og að atftokmu prófi þaðani gerð-
ist hún kenraari í svedt Simmi.
Síðar gitftiist hún þar Garðard
Am'grfmissyni., dugleguim oig á-
hugasömium útvegsbónda, em
missti hairan eftir mjög stuitta
®aimbúð og hóf þá kerarasliuistörtf
á mý. Nökkm síðar fiuttiigt hún
á siuðuirttiaind. Þar gerðist hún í
fyrstu fariberaraari í Garð'aihreppd.
Bamiaslkóliran þar var þá að
miokkru staðsettur á Vífiílisistöðum
og var hún því afllllm'arga vetur
t'ifl húsa á heimili okkar hjón-
ammia og keirandi börtrauim ókkar
meðal airaraainra. Eima og væmta
miáttd var hún hvera mammis hug-
flöúfi á heiimilirau og skól'aböm-
uirauim þótti mjög væmt um hana
og mátu baraa mifcila. Þórihdldur
sótti otftar en eáirau simmi miám-
Skeið fyrir kemmiaira. Sjáffif var
hún ágætuir kemmiari. Till marks
um það var, að aílttmikla etftirtekt
vattdá, hve margir nemendiur
heraraar niáðu inmltökuprófi í
Menmtaskóla Reykjavífeuir, án
frðkari undirbúnárags em skóli
henmiar veitti. Þónhittdur var
prýðiDega gefim og vilidi hvert
mál tifl betri vegar færa. Húm var
því meðal mætustu fuililtrúa
þeirrar sveitar, sem attilar hug-
flÖúfustu æis'kumtomimigar míraar
eru teragdar við. Að vísu var ég
ekki borton þar og barantfæddur,
en þar var ástríkt heimffi för-
elldra minmia í áratugi og þar var
valið o-g samhemit fólk á hverjum
bæ. Syrai Þórhiildar, systkinum
og öðrum raánum ættiragjum og
vtoum henraar semdi ég inmiiiegar
samúðarkveðjur mtoiar og fjöl-
skyldu minmiar. Gott er góða að
muraa.
Helgi Ingvarsson.
Fjaðrafok og
listamannalaun
Ölluim þeim sem sendu mér
hlýjar kveðjur og gjiafiir á
áttræðisafmælin'u, sendi ég
hjartamis þakklæti og bið ÖH-
um vinum og vandamönraum
Guðs bliessumar.
Halldóra Guðniiindsdóttir
Miðengl.
IESIÐ
AÐ gefa fuglunium á Tjörmirimi
gamllar brauðskorpur og mylsnu
er reykvístbur góðborgarasiður.
Fyrir skömrnu einmitt sama dag-
iiran og úthtotuinarraetfrad lista-
mannalaunia iauk störtfum þetta
árið, átti ég ieið hjá, þar sem
maður stóð á tjamarbakkamium
og dreifði fuglabrauði á báða
bógá.
Langflestar voru endurraar
sem buStóðu, settu upp rasston
og fleyttu feerliragar umdan frekju
gæsanmia sem glleyþtu mær alflt.
Inraanum gerið syntu örfiáir fann
hvítir svanir með virðulliegri ró-
samd en gæsirraar rerandu ágirmd-
araugum á eftir brauðinu sem
þeir fengu.
Það emu hvimflleiðir fiugflar gæs-
irnar þegEir þær andskotast garg-
andi með boðaföflflum úti í vatn-
inu eða vappandi kriragum gef-
andaran heimitandi alit ætiiegt og
telst mifldi ef tefcsit að siieppa með
aflflla liimi heifla úr átíku. Það
verður að firania einhver ráð geign
ófögmuðiraum.
Bam að aldri l'as ég ævintýrið
um ljóta andarungann sem varð
að svanii. Máski trúa fáir sögum
eiras og þessari, en gvo sterk er
mto harrastrú að ég er aiveg
handviss um að mangar af önd-
uraum sem í dag hrökklast undan
ofstoparaum í gæsuraum, eiga
seinraa eftir að verða glæstujstu
svarnimir á tjömirani okkar.
Hiras Vegar þykir mér óflíkiegt
að nokkur af þesaum hfllussulegu
og kauðsku gæsahjössum geti
orðið að svani.
Sennilega er það alvag úti-
lokað.
Og þó.
Fyrir mörguim áratugum,
meðan stokkendur réðu hér ein-
ar, var framnltakssamur Reykvífe
ingur svo heppiran að firana
uragan svan á flækiragi hjá bæ
eiinum aiustanfjalflls og ftotti hann
á Reykjavlkurtjörra, borgarbúum
till augnayndis og slcemmitMraar.
Allir voru mjög hamimgjutsamir,
einkum svaraurinn sem bruraaði
hraarreistur fram og aftur, flagg-
skip tjarnarflotans.
En einn daginn komst ailt upp:
Þetta var ekki svaniur, — þetta
var bara venjuleg hvít spikfeit
ailigæs, hí á gæsina, hí á hana,
hí hí.
Feilta gæsin Sem sjálf hafði
freistazt till að trúa 'því að hún
væri orðin að svani, mátiti snauta
heim til sín með skít og skömm
og dó Skömmu fyrir næstu jól,
en íbúar borgarinraar hlógu að
ölfliu saman.
Þessi harmsaga sýnir hvernig
fer ef geragið er iengra en hæfik
leikar raá.
Og eranþá gerast ævintýr.
Uppi í ÞinghOltum trórair
gamla stoita „Næpan“ uppmuibl-
eruð með failegum og virðuieg-
um anitikhúsgögnium, því þarnia
er samlkomusitaður löggiflitra
srraéfckmanna sem kjósa fremur
það gamila, enda tiil þesis Skip-
aðir af ftokbnum og útbýta ár-
leguim listamarana'liauinium. Þó
hefur engiran nokkru sinrad botra-
að i hvers vegna, allra sizt þeir
sjáltfir, en það skiptir ekki máli,
spakir ráðgjafar fást úr ýmsum.
áttuim til að gefa heiflræði og
ábendiragar sem síðan er farið
eftir, — eða hvað?
Sitjandi í glaraspóleruðuim
hægindastóliuim forraeskjuranar og
með ptossgardíraur liðims tíma
fyrir gtogguim hefur nefndar-
fóllkið sameiraazt um að fortíðar-
hyggja sé æðst dyggða þegar
myndlist er metin og því skuli
í stað itombótokerfiisiras reisa
sigurboga skipulagðra vinrau-
bragða.
Yngsti myndlistarmaðuriran
sem hlýtur nláðarbrauðið er
ískyggilega nærri fertugu.
Ungt fólk verður að flýta sér
að komast á ellilauniaaldur, eða
niafndi einhver kyraslóðaskipti.
Það Skyldi aMrei vera að eitt-
hvað sé hæfit í því að listin og
aBt herani viðkomandi gefi
spegilmynd af þjóðtfélagirau á
hverjuim tíma.
Þó kann að vera að ungir
myndlistarmeran, raefndarfeílk og
náðarbrauðsmeran æfctu að velta
fyrir sér, með störtf sto I
huga, síðustu lírauraum í kvæði
Steins, ortu að fengnum skálda-
iauraum:
„Þau 'tíiáköldu sanratodi, að
allt sem að innit er af hendi í
öflugu hkntfalli borgast við gildi
þess.“
Gylfi Gíslason
Mávahflíð 29.
Hjartanlega þalkka ég ölium
sem gttöddu mig á áttræðia-
afmæli mirau 28. febrúar s/l.
með heimsóknium, gjöfum og
heill'aiskeyfcum. Guð bleissi
ykkur öll.
Oddný Methúsalenisdóttir.
Viljum
tvo unga og reglusama menn til starfa á húsgagnaverkstæði.
Nám kemur til greina.
Nánari upplýsingar i símum 38555 og 12802.
Veggflísar
Nýkomnar enskar og ítalskar veggflísar
í miklu úrvali.
J. Þorláksson & Norðmann hf.
Laus staða
Starf deildarstjóra starfsmannadeildar launadeildar) fjármála-
ráðuneytisins er laus til umsóknar.
Til þess að gegna starfinu er að jafnaði talið, að starfsmaður
þurfi menntun er jafngildi háskólanámi a.m.k. í 4)4 ár svo
og fimm ára þjálfun við stjórnunarstörf.
Umsóknarfrestur til og með 1. apríl n.k.
Fjármálaráðuneytið, 3. marz 1971.