Morgunblaðið - 22.11.1970, Blaðsíða 14

14
MORGUNRLAÐIÐ, SUNÍNUDAGUR 22. NÓVEMÍBER 1970
Guðmundur Sigur-
geirsson lögreglu-
varðstjóri — Minning
Á MORGUN, mánudag, fer fram
útför Guðmundar Sígurgeirsson-
ar, lögregluflokkstjóra. Hann
andaðdst í Borgarsjúkrahúsinu
14. þ.m. eftir langa og hetjulega
baráttu við illkynjaðan sjúkdóm.
Guðmundur var Akureyrin.gur,
faeddur 27. nóvember 1921, sonur
hjónanna Sigurgeirs Jónssonar,
skipasmiðs og Sóleyjar Tryggva-
dóttur, sem búa að Fróðasundi 9,
Akureyri.
Guðmundur hóf störf í lög-
regluliði borganinnar, árið 1946
og hafði því unnið að löggæzlu-
störfum í um 24 ár. Guðmundur
var sérstaklega farsaell lögreglu-
miaður, framkoma hans öll og hin
fastmótaða skapgerð, auðveldaði
honum starfið og vaktd tiltrú
allra til hans. Óvenjulega rnikil
samvizkusemi og miklar kröfúx
til sjálfs sín, einkenndu öll störf
hana. Guðmundur var hægur í
framkomu, frekar dulur, en létt
kímni hans gerði hann skemmti-
legan í umgengni.
Guðmuindur starfaði síðustu
árin sem flokkstjóri og ökumað-
ur vegalöggæzlubifreiðar og
ferðaðist hann því mdlkið um
landið. Við þessi störf sem önn-
ur, aflaði Guðmundur sér trausts
allra, er honum kynntust og
miunu miargir, er nutu aðstoðar
hans og fyrirgreiðslu, hugsa hlýtt
til hans. nú að ledðarlokum.
Það er ánægjulegt að geta
skrifað það, er á undan er sagt,
með fullri vissu um, að þar er
hvergi of sagt, heldur hið gagn-
sitæða. Þetta er þeim mun betra,
þar sem starf lögreglumannsins
er oft þannig, að hann verður oft
starfs síns vegna, að taka ákvarð
anir á augabragði, m.a. um af-
skipti af borgurunum, eft þau af-
Skipti valda stundum ekki sér-
stakri ánægju þeirra, er fyrir
þeim verða. Það er því míkill
vandi að leysa þessi störf þannig,
sem Guðmundur gerði og það
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
Sigurlaug Sigurðardötíir,
verður jairðsungin frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 24.
nóvemiber kl. 1.30.
Sigrún Theódórsdóttir,
Birgir Erlendsson,
Kristín Theódórsdóttir,
Ómar Zopóníasson,
Þorsteinn Theódórsson,
María Snorradóttir
og barnabörn.
F.iginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir og afi,
Guðmundur Sigurgeirsson,
lögregluþ jónn,
Ásgarði 77,
verður jarðsunginn frá Há-
teig.sk irkju mánudaginn 23.
nóvember kl. 1.30.
Þeim, sem viMu minnast hins
lá'tna, er bent á liknarstofn-
anir.
Rósa Stefánsdóttir,
Fjóla Guðmundsdóttir,
Sóley B. Guðmundsdóttir,
Bergþór Engilbertsson,
Giiðmimdur I. Bergþórsson.
fullyrði ég. Erngan veit ég um,
er bara kala til Guðmundar, en
margir létu í ljós þakklæti og
virðingu gagnvart honum og
starfi hans. Þetta er því betri
vitnisburður, sem það eir vitað að
Guðmundur var mjög duglegur í
starfi sínu.
Sem heimilisfaðir var Guð-
rnundur einstakur maður, reglu-
semi, ljúft viðmót og umlhyggja
hana var alveg sérstök. Eiginkona
Guðmundar er Rósa Guðrún
Stefánsdóttir, en þau giftust 2.
des. 1944, og eignuðust þau tvær
dætur. Um samþúð þeirra hjóna
og heimilisbrag, ber uppeldi
dætra þeirra gott vitni svo og
fagurt heámili þeixra að Ásgarði
77.
Er skrifuð eru kveðjuorð um
mann, sem miaður hefur unnið
með í áratugi, þá er margs að
minmast, sem of langt yrði upp
að telja, en allar mdnningarnar
um Guðimund Sigurgeirason eru
svo ljúfar, að ókunnugum kynni
að virðast þar of mælt. En þeir
er til þekkja vita, að hér hefur
margt verið ósagt látið, um kosti
þá, er prýddu Guðmund, kosti
er gerðu hann að óvenju góðum
starfsmanni og félaga.
Ég veit að ég mæli fyrir munn
allra lögregluimanna, er við vott-
um ástvinum Guðmundar okkar
innilegustu samúð, um leið og við
kveðjum góðan dreng, sem gott
var að bafa kynnzt.
Óskar Ólason.
EL.SKU hjartans afi minn.
Nú þegar að leiðarlokium er
komið og að því er komið að við
sjáumst aldrei framar, langar
mömmu til að skrifa nokkrar lin-
ur að Skilnaði fyrír lítinin afa-
strák. Nú er afi ekki lengur á
spítalanum eins og svo oft áður,
og ékki er hægt áð fara að sjá
afann sinn. Þetta stutta ævi-
skeið mitt hefur ástúð þín í minn
garð verið ótakmörkuð og ég veit
að ekkert hefði það verið sem
þú hefðir ekki viljað gera fyrir
mig ef heilsa þín og þróttur hefðd
enzt lengur. Elsku afi, vertu sæll
og hafðu þökk fyrir allt.
Þinn dóttursonur,
Guðmundur Ingi.
ENN hefur maðurinn með ljáinn
höggvið skarð í raðir lögreglu-
manna hér í Reykjavík.
Guðmundur Sigurgeirsson lög-
regluflokkstjóri andaðist í Borg-
arsjúkrahúsinu þann 14. þ.m.
tæplega 49 ára að aldiri.
Við starfsfélagar Guðmundar
heitins, í umferðardeild lög-
reglunnar, geturn ekki rakið hér
æviferil hans, til. þess brestur
okkur þefckingu. Við kyrantumst
honum allir eitthvað, sumir störf
uðu með honum í mörg ár, aðrir
skemur, en allir of stutt. Slíkum
manni var gott að kynnast og
slíkan manin var gott að þekkja.
Guðmundur var eirastafct prúð-
ménni í allri framgömgu, rólegur
og athuguil, góðmenni í hvívetna
og vildi allt til betri vegar færa,
réttsýnn og samvizkusamur.
Mörgum kann að finnast að hér
Útför maninsins míns,
Péturs Jónssonar,
Árhvammi í Eaxárdal,
fer fram frá Þverárkirkju
mánudaginm 23. nóverraber
kl. 14.
Kegina Frímannsdóttir.
Alúðar þakkir færum við öld-
um þeim, sem sýndu okkur
vináttu og samúð við aindlát
og jarðarför móður minnar,
tengdamóður og ömmu,
Svövu Jónsdóttur,
Mjóstræti 6.
Sigrún Klara Sinkowitz,
tengdasonur, börn
og barnabarn.
sé um oflof að ræða. Þeir menn
hafa ekki kynnzt Guðmuradi Sig-
urgeirssyni. Þessir eigdnleikar
allir gerðu það að verkum, að
Guðmundur var með afbrigðum
farsæll lögreglumaður. Öll sín
störf van-n h>amn af þedrri prúð-
rmennsku, sem var honum svo
mjög eiginleg, vann þau af
festu og lipurð og að vel yfir-
veguðu máli. Tíminn, sem lög-
reglumenn hafa til umhugsunar
í sambandi við störf sím, er í
mör-gum tiilvikum ekki mikill.
Guðmundur var fljótur að átta
sig á hlutunu-m og fljótur að
taka ákvarðanir þegar á þurfti
að halda, en rósemin brást hon-
um aldred. Guðmundur var stór
maður, karlmannlegur á ve-lli, og
það hlaut hverjum manni að
finnast það traustvekjandi að
h-afa ha-nn nálægt sér. Han-n
var meira en karlmannleg-
ur á velli. H-ann var karl-
menni í raun og veru og e.t.v.
hefur karknennska hans aldrei
komið betur í Ijós heldur
en eftir að hann tók þa-nn sjúk-
dóm, sem hann að lokum hlaut
að bíða ósigu-r fyrir. V-ið álítum
að hetj.ur einar geti borið slikt
á þann hátt sem G-uðmundur
gerði.
Kværatur var Guðmundur
hin-ni ágætustu konu, Rósu Guð-
rúnu Stefánsdóttur. Á hún á bak
að sjá traustum og fyrirmyndar
lifsförunaut. D'æturnar þeirra
tvær, Fjóla og Sóley, mdssa nú
umhyggjusaman og ástríkan föð-
ur, sem vildi .le-ggja all)t í söilurn-
ar þeim til velfarmaðar. Heimili
þessa fóLks bar fyrirvinnunni fag
urt vitn-L Þangað var gott að
koma að mæta hlýjunni og gest-
risninni sem þar ríkti. Við vott-
um eiginkonunnd og dætrunum,
svo og foreldrum Guðmu-ndar og
öðrum aðstandendum, okkar
innil-egu'Stu samúð og biðjum
Guð að hugga þau í harmi þeirra.
Guðmundur. Þú ert horfinn
okkur nú, en min-ninguna um
þig eigum við, mi-nninguna um
traustan og heilsteyptan félaga.
Hún er fögur og verður ekki frá
okkur tekin.
Fair þú í friði,
friður Guð-s þig blessd,
hafðu þökk fyrir allt o-g allt.
Starfsfélagar í umferðardeild.
HINN 14. nóv. þ.m. andaðist á
Borgarsj úkrahúsinu Guðmundur
Sigurgeirsson lögregluþjónn. Út-
förin fer f-ram frá Háteigsskirkju.
Þeir seim í þennan heirn fæðast
skul-u og aftur úr honum hverfa,
þetta er óumbreytanleg stað-
reynd, sem við vitum öll. Þrátt
fyrir það érum við alltaf óvið-
búin að heyra að dauðinn hafi
seft inncsiigli sitt m-eðal ættingja
okkar og vina, jafnvel þó hann
með fyrirvara hafi boðað nærveru
sína með ólæknandi sjúfkdómum.
Fregnin um andlát Guðimund-
ar kom mér ekki á óvart. ÖUum
vinum hans var orðið ljóst. að
hverju dró. En- þó var það svo
að mér fé-11 helfregnin en-nþá
þyngra en ég hafði vænzt.
Fyrir um það bil þremur árum
tók Guðm-undur að kenna þes-s
sjúkdóms sem lagði hann loks að
velli. Þótt hann væri oft sárþjáð-
ur bar hann sjúkleika sinn af
hirani mestu karlmennsku og hug-
arró og rækti störf sín af alúð og
skyldurækni. Haran hopaði hvergi
af hólrni þegar skyldan kallaði.
Merki hennar hélt hann hátt á
loft meðan heilsa og þrek leyfði.
Han-n unrni starfi sínu af heilum
hug og kostaði kapps um að það
færi sem bezt úr hendd.
Guðmundur var óvenju fjöl-
hæfur maður, sem féll aldrei verk
úr hendi og nutu vinir hans þess
í ríkum mæli, og sá er þetta ri-tar
fór ekki varhluta af því.
Ég mun ekki i þessum fáu lín-
um rekja upprunia og æviferil
Guðmundar, heldur er tilgaing-
ur minn sá, að láta í ljós
þakklæti okkar hjónanna til
þessa góðkunningja, sem nú er
fluttur yfir landamæri lífs og
dauða.
„Og dauðinin er brú frá lifi til
lífs, hún liiggur til betri heims.“
Þegar við hjónin kveðjum h'ann
hinztu kveðj-u, bærist í brjóstum
okkar sár söknuður. Einnig
minnumist við skapfestu hans,
þökkum honum af heilum hug
hjálpsemi við okkur fyrr o-g sið-
ar, vináttu han-s alla og við-
kynningu. Við höfum lífca n-otið
ma-rgra ánægjule-gra stunda á
hinu fagra heimlli, sem þeim
hjónu-m G-uðmundi og Rós-u auðn
aðist að skapa. Það er talandi
vottur um myndarbrag og fagra
heimilisháttu húsráðenda, list-
rænan- smekk húsfre>;junnar og
fa-guns handbragðs og u'mhyg'gju
húsbónd-aras fyrir þessu heimili
þeirra, sem hann lagði svo mi-kið
í til að skapa o-g fegra.
Rósa mín, þú sem hefur staðdð
við hlið m-annsins þí-ns alla tíð
með sóma, og nú í hans síðustu
veilkin-dum hjúkrað honum af
ei-nstakri umhyiggju þar til yfir
1-auk, vitandi vits frá upphafi að
hverju stefndi. Þú hefur sýnt
okkur vinum ykk-ar, hvað þú
hefur frábært sálarþrek. Við vit-
um að þetta hefur reynt á þig
o-g það ert þú o-g dætur ykkar,
Sem eigið um sárast að binda, að
sjá á bak fórnfúsum og ástrík-
um eigi-nmanni og föður, á bezta
aldri.
En þið eiigið fagra minningu
hans, sem mun lýs-a ykkur langt
fnam á veg. Við hjónin færum
ykkur og ástvin-um öllum, okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Horfni kæri vin-ur! Við kveðj-
um þig, við þökkum þér. Við
varðveitum minningu þína. Guð
blessi þ:-g og leiði mót hinum
bjarta árroða, sem ljómar yfir
líf-si-ns vegi.
Jón G. Guðnason.
Landakoti.
Hlaut styrk
MORGUNBLAÐINU hefur bor-
izt eftirfarandi fréttatilkynning
frá utanríkisráðuneytinu:
Björn J». Guðmundsson, full-
trúi borgardómara í Reykjavík,
hefur hlotið mannréttindastyrk
Sameinuðu þjóðannai Styrkur-
inn er miðaður við tveggja mán-
aða nám i Bandarikjunum við
athugun á gerð og framkvæmd
laga, er snerta mannréttindi.
Mannréttindastyrkir Samein-
uðu þjóðanna eru veittir árlega,
fyrst og fremst starfandi embætt-
ismönnum eða fræðimönnum,
svo sem lögfræðingum, félags-
fræðingum o. fl., sem í störfum
sínum fást við mannréttindi. Ár
ið 1969 veittu Sameinuðu þjóð-
irnar 46 slíka styrki.
Mikil grein
um Loftleiðir
í Interavia
í NÓVEMBERHEFTI svissn-
eska flugblaðsins Interavia er
þriggja síðna grein um I.oft-
leiðir, þar sem sögu félagsins
og starfsemi þess nú eru gerð
all nákvæm skil. f upphafi
greinarinnar segir: „Margir
þeirra bandarísku stúdenta
sem þyrptust til Evrópu síð-
astliðið sumar, höfðu meðferð
is aðeins þá fimm hluti sem
nauðsynlegastir eru til siíkr-
ar ferðar, þ.e. bakpoka, svefn-
poka, ferðatékka, bókina:
„Evrópa fyrir 5 dollara á
dag,“ og farmiða með Loftleið
um. Án þess síðastnefnda
hefðu margir þeirra alls ekki
haft efni á þessari ferð.“
I greininni er lögð nokkur
áherzla á að Loftleiðir byggi
starfsemi sína að miklu leyti
á ferðalöngum þeim sem
ekki hafa efni á að ferðast
með flugfélögum sem tilheyra
IATA og hafa þar af leiðandi
hærri fargjöld. Félagið taki
því í rauninni ekki farþega
frá neinu öðru flugfélagi, held
ur stuðli beinlínis að því að
auka ferðamannastraum um
heiminn.
Fjallað er um þróun félags
ins frá upphafi, vaxandi starf
semi með tilkomu Intemation
al Air Bahama, Cargolux,
Flughjálpar, hótelsins í
Reykjavík o.s.frv. Þá er sam-
anburður á fargjöldum sem
Loftleiðir bjóða og sem 1ATA
flugfélög bjóða, og loks er
fjallað um nokkrar framtiðar
áætlanir félagsins, t.d. að hafa
þotuflug á ölium áætlunarleið
um innan tveggja ára, bygg-
ingu 300 herbergja hótels i
Luxemburg í samvinnu við
þarlenda aðila, bílaleigu og
aukna hótelstarísemi á Islandi
í samræmi við tilraunir til
að auka ferðamannastraum-
inn og lengja ferðamanna-
tímabilið. Interavia spáir
Loftleiðum bjartri framtíð, og
bendir í því sambandi á, að
ekki mörg flugfélög hafi jafn
góða sætanýtingu eða hótel-
eigendur betri herbergjanýt-
ingu.
Hjartans þakkir tii allra, nær
og fjær, fynir hlýjar kveðjur,
gjafir og vinarhuig á 80 ára
afmæli mínu 4. nóvemiber.
Magnós Magmisson,
Hásteinsvegi 42,
Vestmannaeyjiim.
Hjartans þakkir til allra, sem
glöddu mig mieð heimsókinum,
gjöfum og skeytum á 70 ára
afmœlisda-ginin m-inn 11. nóv.
Guðriin Sölvadóttir,
Bíldudal.