Morgunblaðið - 10.09.1963, Blaðsíða 17

Þriðjudagur 10. sept. 1963
l Ó * t," i t 9 < ''
MOQGUN*lJ\DIÐ
17
Magnús Másson — Minning
„Integer vitae
sceleresque purus.“
ÞESSAR fornu og sígildu ljóð-
línur koma mér í hug, þegar
ég minnist þessa unga vinar
míns.
Magnús Másson hét hann,
hafði nýlokið verzlunarprófi
við Verzlunarskóla íslands og
ætlaði að byrja nám í stúd-
entadeild skólans nú í haust,
en andaðist við hjartaskurð á
Ríkisspítalanum í Kaupmanna
höfn 28. ágúst. Ekki kann ég
að rekja ættir hans, enda urðu
kynni okkar ekki löng. Þau
hófust á skurðlænkingadeild
Ríkisspítalans í Kaupmanna-
höfn mánudagsmorguninn 26.
ágúst, er leið mín lá þangað
inn, og þeim lauk miðviku-
dagsmorguninn 28. ágúst, er
honum var ekið út úr stof-
unni okkar áleiðis til skurð-
stofunnar. Ég óskaði honum
góðrar ferðar og hann brosti
til mín og sagði: „Þú lítur til
mín á eftir.“ Stuttu síðar var
hann liðið lík.
Það kann að vera, að
tveggja daga samvistir á
sjúkrahúsi geti naumast skap-
að náin kynni milli unglings-
pilts og hartnær fimmtugs
manns. Ég skal ekki um það
dæma, en á þessum stutta og
stopulu samverustundum
kynntist ég nú samt óvenju-
lega geðþekkum unglingi.
Góður og hjartahlýr, ljúfur
og léttur £ lund og fullur lífs-
löngunar og bjartra framtíð
arvona. Þannig var hann. En
undirniðri bjó þó alvara og
reynsla, e.t.v. meiri alvara en
ég gerði mér grein fyrir. Hann
ræddi óhikað um sjúkdóm
sinn og fyrri aðgerðif og ég
held að bjartsýni hans á bata
hafi verið ódulbúin. Samt
sagði hann eitt sinn við mig
eitthvað á þessa leið: Það er
bezt að hugsa ekki of mikið
um þetta og engu kvíða. Ég
held að allt fari eins og það
á að fara. Ég lagði naumast
eyrun við þessum orðum þá,
tók þau varla alvarlega .Svo
fráleitt fannst mér þá, að þau
ættu eftir að reynast slík ör-
lagaorð. En þeim átti eftir að
slá hastarlega niður í huga
mér. Bjó þessi glaðlegi tuttug-
ustu aldar unglingur yfir þeim
örlagagrun og þeirri karl-
mennsku, sem af þeim mætti
ráða? Og kunni hann svo vel
með að-fara?
Stuttu og flekklausu lífi er
lokið, bjartar vonir brostnar,
einu mannsefninu færra, ein
björt minning vakin. Hún
fyrnist ekki. Öllum ástvinum
þessa unga vinar míns votta
ég dýpstu samúð mína. Ég fer
nærri um hvað þeir hafa
misst.
P.t. Ríkisspítalanum í Kaup-
mannahöfn 1. sept. 1963
Benedikt S. Bjarklind.
1 DAG er gerð frá Neskirkju
útför Magnúsar Mássonar, sem
lézt í Kaupmannahöfn 26. ág-
úst s.l. Hann fæddist í Reykja-
vík 24. marz 1944 og varð því
aðeins 19 ára gamall.
Magnús var borinn og upp-
alinn í Vesturbænum og tók
kornungur að stunda knatt-
spyrnu i KR, enda stoð heimili
hans skammt frá æfingasvæði
félagsins. Hann lagði jafnframt
stund á handknattleik og varð
einn af kappliðsmönnum KR í
báðum þessum íþróttagreinum
og jafnan fyrirliði liðs síns á
leikvelli.
Magnús var góður íþróttamað-
ur og hefði án efa náð langt í
íþróttagreinum sínum, ef hon-
um hefði enzt heilsa og aldur til.
Hann var félagslyndur og glað-
vær, enda mjög vinsæll og vin-
margur hjá félögum sínum bæði
1 skóla og í KR. Framkoma hans
og prúðmennska var slík, að
hann þótti sjálfvalinn til forystu
bæði af félögum sínum og stjórn
KR. Við KR-ingar eigum hug-
ljúfar minningar um Magnús,
sem seint munu fyrnast, en það
skarð, sem nú er höggvið við
lát hans, mun seint fyllt.
KR-ingar, ungir sem aldnir,
senda í dag Magnúsi sínar hinztu
kveðjur og votta jafnframt fjöl-
skvldu hans og öðrum aðstarid-
endum samúð sína. Guð blessi
minningu Magnúsar Mássonar.
KR-ingar
t
„Þeir, sem guðirnir elska,
deyja ungir.“
ÞETTA gamla spakmæli var
það fyrsta, er mér datt í hug,
er ég heyrði um lát hins ágæta
vinar míns og skólabróður,
Magnúsar Mássonar. Ungur og
efnilegur maður hrifinn af sjón-
arsviðinu í blóma lífsins, það
eru grimmileg örlög og erfið
að sætta sig við. En allt hefur
■inn tilgang, og þótt stundum sé
erfitt að skilja hann, hljótum
við öll að vera máttlaus gagn-
vart honum.
Magnús fæddist 24. marz 1944,
©g var því á tvítugasta aldurs-
ári, er hann lézt. Mín fyrstu
kynni af honum voru í Verzl-
unarskóla íslands fyrir tveimur
árutn. Tók ég þar strax eftir
honum sakir eftirtektarverðs
persónuleika og skemmtilegrar
framkomu. Magnús var mjög
vel liðinn af öllum sínum félög-
um og má til marks taka um
vinsældir hans, að hann var
kjörinn formaður íþróttafélags
skólans og hor.um falin umsjá
alls kyns mála.
Okkur skólasystkinum Magn-
úsar duldist ekki, að hann átti
við erfið veikindi að stríða, þótt
aldrei heyrðist hann tala um
þau. Alltaf átti hann til bros og
gamanyrði, þótt þjáningarnar
væru miklar, og eflaust oft
nærri óbærilegar. En þannig var
Magnús. Hann hugsaði alltaf
fyrst um aðra, síðan kom röð-
in að honum sjálfum.
En ekki þýðir að deila við
dómarann, eins og sagt er, og
því þýðir ekki að hugsa um það
óréttlæti að hrífa svo ungan og
efnilegan mann af sjónarsvið
inu, þegar maigir, sem aðeins
þrá hvíldina, fá ekki að fara.
Hvers vegna einmitt Magnús,
sem var svo fullur af lífslöngun
' -n framtíðarvonum.
Við lát Magnúsar er stórt skarð
rofið í hóp okkar skólasystkina
hans. Það verður erfitt að hefja
nám á ný án þátttöku hans
skólalífinu, án þess að eiga nokk
urn tíma eftir að vera samvist-
um við þennan einstaklega góða
félaga, sem hafði eitthvað svo
sérstakt við sig. En minningin
um góðan dreng mun lifa, þar
sem Magnúsar er minnzt.
Kæri vinur ....
Enn man ég okkar fyrsta fund,
fyrir handan sundin,
það var um miðja morgunstund,
mild og létt var lundin.
Þótt líf þitt þrungið væri þraut,
þinn lýsti kraftur innri,
og ótrauður þína þræddir braut,
þú varst oss öllum svinnri.
Er syrti í lofti, þú sagðir fátt,
en sólin þó í þér bjó,
Þinn hugur hvarf til hæða hátt,
og hvergi undan sló.
En enginn fær umflúið örlögin,
og öllum þeim hlýða ber,
og þótt þau reyndust þér þung-
búin,
þú aldrei kveinkaðir þér.
Og þó að nú okkar skilji spor,
sólskinssveinnim. minn,
þinn minning æ lifa mun meðal
vor,
og minna á drengskap þinn.
Við minnumst þín alltaf sem
hins góða anda meðal okkar og
þess félaga, er allt vildir fyrir
alia gera. Það er svo margt, sem
hægt væri að segja, en á þess-
um stundum verða öll orð svo
fátækleg og innantóm.
Þökk fyrir allt, ástkæri vinur
og skólabróðir.
Arndís Björnsdóttir
t
VINUR minn og skólabróðir,
nítján ára að aldri, lézt nýver-
ið eftir mi' la skurðaðgerð í
Kaupmannahöfn. Nafn hans var
Magnús Másson. Um margra
ára skeið hafði hann þjáðst af
hjarta og æðasjúkdómi, sem
gerði honum lífið æ erfiðara, því
eldri sem Rann varð. Þrátt fyr-
ir þennan sjúkdóm var hann um
skeið mikill íþróttamaður, og í
fótbolta var hann leiknari öll-
um jafnöldrum sínum. Ekki er
að efa það, að oft hefur þessi
þungbæri sjúkdómur gert hon-
um lífið erfitt fyrir. En hann
lét það ekki á sig fá, barðist af
krafti og kjarki á meðan stætt
var. En svo fór nú samt, að
tvö síðustu árin ágerðist sjúk-
dómur hans svo mjög, að leita
varð lækninga og réðu læknar
honum til þess, í sumar sem leið
að leita til hins þekkta skurð-
læknis próf. Husfeldts í Kaup-
mannahöfn. Eftir erfiðar rann
sóknir var þá strax afráðið að
eera skyldi á honum uppskurð.
Ég var um þetta leyti í Kaup-
mannahöfn og átti þess kost að
vera nálæpt Magga í hinni erf
iðu legu. En ekki mælti hann
æruorð hversu miklar þrautir
og b.iániftgar sem hann leið. Að
gerð þessi veitti honum nokkra
líkn um tíma en brátt sótti
sama horfið. svo að augljóst
varð, að gerð þessi hafði ekki
að fullu gagni komið. Nú lá
fyrir erfiður vetur, nám í fjórða
bekk Verzlunarskólans, en hann
var ákveðinn í því, að ná þar
góðu prófi, enda heppnaðist hon
um sá ásetningur því hann út-
skrifaðist úr 4. bekk með I. eink
unn. og hefði flutzt í 5. bekk.
Að Verzlunarskóla prófi loknu
urðum við samferða til Kaup-
mannahafnar og rannsakaði próf
Husfeldt hann á ný og sá, að
við svo búið mátti ekki standa,
þar sem sjúkdómur Magga hafði
ágerst mjög. Fór nú Maggi heim,
vitandi þess, að mánuði síðar,
yrði hann á ný að kveðja sína
nánustu vini og ganga undir
enn einn erfiðan uppskurðinn.
Við vonuðum öll hið bezta. En
skyndilega barst helfregnin.
Magnús látinn. Ungur að árum
með hugann fullan af vonum
um bjarta framtíð hefur hann
kvatt þennan heim. En dauðinn
er engin ógæfa fyrir hinn deyj-
andi, en hann er sár fyrir þá,
sem eftir verða, og sakna. Mann
legur máttur og snilld hefur
sínar ákveðnu takmarkanir þeg
ar glímt er við alvarlega sjúk-"
dóma upp á líf og dauða. Mat
manna á fólk á hvaða aldri sem
er, er vitanlega misjafnt, en
eitt er víst, að mat mitt og
minna félaga, á mannkostum
Magga var þannig, að hans líka
höfum við félagar aldrei kynnst.
Ávallt var hann glaður og raun
ar hrókur alls fagnaðar hvar
sem hann kom. Drenglund hans
var frábær. Aidrei illt orð £
nokkurs manns garð, heldur allt
fært á betri veg. Og ávallt var
hann fremstur í fylkingu, fynd-
ist honum að nauðsyn bæri til
að rétta hlut vinanna. Markmið
hvers ungs manns ætti að líkj-
ast Magga í einu sem öllu. Vega
nesti þess er verða vill fyrirliði
og öndvegismaður öðrum til fyr
irmyndar. Hinn missti föður
sinn ungur að aldri. Hann mun
hafa verið hinn mesti ágætis-
maður, enda Maggi, að sögn,
líkur honum i sjón og mat hann
minningu hans mikils. Góða
móður og bræður átti hann einn
ig, sem voru stoð hans og stytta
í erfiðum veikindum. Um þetta
þarf ekki fleiri orð. Maggi vin-
ur minn, ég sakna þin ávallt og
mun geyma minningu þína í
hjarta mínu sem dýran dóm.
Skáld nokkurt sagði eitt sinn
þessi fallegu orð við gröf vinar,
Því gröfin er ljúf fyrir
geiglausan hug
og gott er að deyja til sinna.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt
og allt kæri vinur minn og fé-
lagi.
Þórarinn Jónasson
Smurt brauð
og snittur
Opið frá 9—11,30 eJi.
Sendum heim
Brauðborg
Frakkastig 14. — Simi 18680
deild -
Málmfylling
Höfum opnað nýtt verkstæði að Brautar-
holti 3. Framkvæmum alls konar málmfyll-
ingu og málmhúðun. Endurnýjum slitfleti
með málmsprautun svo sem: Sveifarása
(Bénsín eða Disel), öxla margs konar o. fl.
Þrautreynd aðferð með öllum tegundum
harð- eða mjúkmálma.
Ennfremur alls konar rennismíði.
Þ.JÓNSSON&CO
BRAUTARHOLTI 6 - SÍMI 19215
Nú fara listmunauppboðin að hefjast. Seljum málverk, listmuni og fá-
gætar bækur. Hringið sem fyrst.
Listmunauppboð Sigurðar Benediktsonar Austurstræti 12 — Síini 13715.