Morgunblaðið - 29.07.1980, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLÍ1980
31
Á FERÐ UM AUSTURLAND
/ Texti: Guöbjörg Guömundsdóttir/ Ljósm.: Kristinn Ólafsson
BLM. OG ljósm. Mbl. voru eins
og áÖur hefur verið getið fyrir
skömmu á ferð um Austurland.
Á Seyðisfirði hittu þeir að máli
Jóhann Grétar póst- og síma-
málastjóra, sem var að slá í
sólskininu.
— Við spurðum hann hvort
staðurinn hefði ekki breyst síðan
Smyrill hóf ferðir sínar þangað?
— Staðurinn er í stöðugri
uppbyggingu. Samgöngurnar
hafa í sjálfu sér lítið breyst en
það er mikið meira af ferða-
mönnum hérna. En núna hefur
þetta aðeins breyst aftur vegna
Hafskipsferjunnar. Hérna eru
tvær stálskipasmíðastöðvar sem
margir vinna við. En auðvitað er
aðalatvinnuvegurinn fisk-
vinnsla.
Næst hittum við þær Bentínu,
Hafrúnu, Helgu og Júlíönnu.
Þær eru 15 ára og vinna í sumar
í fiskinum. Kaupið er 1430 á
tímann og þær vinna frá 8—5.
Þær sögðust alltaf hafa átt
heima á Seyðisfirði og enga
þeirra langaði að flytja til
Reykjavíkur. Á kvöldin lesa þær,
stunda íþróttir og fara stundum
í bíó. Þær höfðu lítinn tíma til að
Bentína, Hafrún, Helga og Júlíanna voru hresaar og sögöust aöallega verja tómstundunum í draugasögulestur.
I sólskini á Seyðisfirði
segja meira, því að kaffihléið var
á enda.
í gamla kaupfélagshúsinu á
Seyðisfirði hittum við að máli
eiganda verzlunarinnar Öldunn
ar, Vilberg Sveir.björnsson.
— Fyrst haíði hann kaffi-
teríu, en árið 1977 var henni
breytt í verzlun. í þessari verzl-
un gefur að líta allt milli himins
og jarðar. M.a. er hún með
tízkuvörur og spurðum við hann
hvort mikið væri keypt af þeim.
— Fólk er seint að taka við
tízkunni. Það er svona ári á eftir.
— Er mikil samkeppni milli
verzlananna?
— Þær virðast nú allar þríf-
ast. Það voru góðir dagar hérna
hjá kaupmönnum þegar Smyrill
var á laugardögum. Þá kom
fólkið frá næstu fjörðum til að
fylgjast með ferðum hans.
Áð endingu rákumst við á
roskinn mann, Sigtrygg Björns-
son, vera að lagfæra gluggana á
gömlu húsi. Við tókum hann tali
og spurðum hvort hann væri
Seyðfirðingur?
— Ég hef búið hérna síðan
árið 1935, og haft búskap. Núna
er ég með kindur í búi. Konan
mín dó í fyrra svo ég bý núna
með hundinum mínum Putta og
yngsta syni mínum.
Ég man bara ekki eftir svona
góðum maímánuði eins og hann
var í ár. Það var svo mikil kyrrð
og ró, maður heyrði næstum
grasið spretta og fann ilminn af
því. Hann bauð okkur í nefið, en
hélt svo áfram. Ef einhver sam-
töl eru tekin þá eru það yfirleitt
bæjarstjórar og oddvitar sem
talað er við. Þetta kann ég betur
við.
— Hafa ekki orðið miklar
breytingar á Seyðisfirði síðan þú
fluttir hingað?
— 0, jú, það hefur orðið
bylting síðan 1935. Þetta hefur
allt verið í uppbyggingu. Hérna
áður fyrr bjuggu 10—20 í hverju
húsi, en nú eru tveir til þrír að
hokrast í heilu húsi. Húsið sem
ég bý hérna í er eitt elsta húsið í
bænum og var flutt á ísum árið
1880. Vitið þið að ég sá sýnir í
nótt. Það var eitthvað sem ekki
er vant að vera í kringum mig.
Það eru sjálfsagt þið sem ég hef
séð fyrir.
bara man ekki eftir eins góðum maímánuói og í vor,“
sagöi Sigtryggur.
Steinunn Jóhannesdóttir handavinnukennari er aó úóa varginn,
en hún vill halda því fram aö hann hafi komió samfara Smyrli.
Jóhann Grétar notaði sólskin
iö, sló blettinn, og sólaði sig.
verzluninni gefur aó líta allt milli himins og jaróar.