Úrval - 01.06.1942, Blaðsíða 77

HARAKIRI
75
að bera, sem kvenfólk stóðst
ekki.
Ég var um þessar mundir
kapteinn, og starfaði sem að-
stoðarmaður yfirmanns leyni-
þjónustunnar. Auðvitað fylgd-
umst við nákvæmlega með Tan-
ama. Hann var hernaðarráðu-
nautur við erlenda sendisveit,
sem er aðeins kurteislegt orð
fyrir njósnari. Hann var kom-
inn af einni elztu og tignustu
ætt landsins, og faðir hans var
einn af nánustu ráðgjöfum keis-
arans. Rótgróin ættarmenning
og langdvalir erlendis höfðu
skapað og fágað framkomu
hans og persónuleika, enda vakti
hann óskipta athygli, hvar sem
hann fór.
Athygli okkar beindist sér-
staklega að honum, vegna þess
að við vissum, að stríð við Jap-
ana var óumflýjanlegt í náinni
framtíð. Auk þess fréttum við
stöðugt frá njósnurum okkar í
Tokyo, að japanska hermála-
ráðuneytið hefði hvað eftir ann-
að komizt yfir hernaðarleynd-
armál okkar. Það var enginn
vafi á því, að Tanama mundi
geta sagt okkur, hvar lekinn
væri.
Hann hafði.gott lag á að afla
sér vina úr hópi liðsforingja,
leikkvenna, embættismanna og
yfirleitt allra stétta. Bilið milli
þess að afla sér vina og notfæra
sér þá, er ekki mikið. Tanama
hafði nóga peninga og spilaði
mikið fjárhættuspil. Hann tap-
aði alltaf, og þótt hann tapaði
stór fé, sást honum aldrei
bregða, hann borgaði alltaf
brosandi. Sumir starfsmenn
mínir keyptu gimsteina handa
hjákonum sínum fyrir fé, sem
þeir höfðu unnið af Tanama í
spilum.
I heilt ár höfðum við ná-
kvæmar gætur á honum, en urð-
um einskis vísari. Við höfðum
gát á hverjum einasta rússnesk-
um liðsforingja, sem hafði náin
kynni af honum, en fundum ekk-
ert grunsamlegt. Hann stóð í
nánu sambandi við fjölda
kvenna víðsvegar um borgina,
en það voru allt venjulegar laus-
lætisdrósir. Við vissum það, því
að þær voru allar á lista hjá
okkur. Og þó vorum við sífellt
að fá fréttir frá Tokyo um, að
ennþá læki einhvers staðar —
jafnvel meira en nokkru sinni
fyrr.
Ein leið var okkur opin —
við gátum hrakið Tanama úr
landi í von um að eftirmaður
hans yrði hvorki eins slunginn