Úrval - 01.06.1942, Blaðsíða 38

36
ÚRVAL
„Gáfaðir foreldrar geta gert
svo mikið til að hjálpa,“ hélt
hún áfram. Sagan virtist ætla
að endurtaka sig. Hún sagði mér
gáfnaprófseinkunn Bobs, en því
miður vissi ég ekki, hvort hún
boðaði gott eða illt.
„Finnst yður viðeigandi að
gera eitthvað í þessu máli,“
spurði ég hikandi.
,,Auðvitað!“ Hún iðaði af
ákafa. „Gefið henni tækifæri til
að neyta hæfileika sinna!“
Hún hélt áfram, og skýrði
fyrir mér, að nú væri loks svo
komið, að hæfileikabörnum væri
eins mikill gaumur gefinn og
treggáfuðum börnum, sérstaka
rækt væri nú farið að leggja við
uppeldi þeirra. „Bobs litla getur
hæglega verið orðin stúdent 16
ára,“ sagði hún að lokum.
Ég glápti af undrun. Þetta
var enn uggvænlegra en hnappa-
málið. Auðvitað gladdi þetta
mig, en ég var smeyk við það
líka. Og þegar ég sagði Robert
frá þessu, brást hann illa við.
„I einum skólanum er hún tal-
in treggáfuð, í öðrum ofgáfuð.
Og á báðum stöðunum er sagt,
að hún þurfi sérstaka kennslu,“
sagði hann gramur. „Því getum
við ekki átt eðlilegt barn eins
og aðrir?“
Veturinn eftir stofnaði kenn-
araskólinn sérstakan bekk úr-
valsbarna með 20 nemendum, til
að sýna, hvað hægt væri að kom-
ast langt með slík börn. Bobs
gekk undir próf og komst upp.
Þegar ég frétti, að mikið væri
lagt upp úr stærðfræði, leizt mér
ekki á blikuna, því að Bobs hafði
alltaf Ieiðst stærðfræði. Robert
lofaði þá Bobs, að hann skyldi
gefa henni 2,50 dollara fyrir
hvert hálft stig, sem hún hækk-
aði í stærðfræði.
Sex vikum seinna borgaði
hann fyrstu afborgunina. Rétt
fyrir jólin borgaði hann þá
næstu. Þessum 5 dollurum eyddi
Bobs öllum í jólagjafir handa
okkur. Robert dáðist að inni-
skónum sínum á hverjum degi
og ég hampaði sígarettuvesk-
inu við hvert tækifæri.
En Bobs fékk ekki fleiri verð-
laun þennan vetur, og dag nokk-
urn kom umsjónarmaður skól-
ans til mín og sagði mér, að
Bobs hefði naumast litið í
stærðfræði í margar vikur. Ég
sagði Robert þetta, og hann tók
Bobs til yfirheyrzlu.
„Já, en pabbi,“ sagði Bobs,
„ég þurfti ekki peninga nema
fyrir jólin.“ Ég átti bágt með að
halda niðri í mér hlátrinum,