Íslendingaþættir Tímans - 14.02.1981, Blaðsíða 7

Dagmar Helgadóttir
Fædd 15. júnl 1914
Dáin 10. októbcr 1980.
Dauðinn kemur okkur ávallt á óvart og i
opna skjöldu. Jafnvel þó að okkur gruni
návist hans, lifir vonin um að hinn beiski
bikar verði frá okkur tekinn, uns hið
mikla kall kveður við.
begar mér barst andlátsfregn vin- og
nágrannakonu minnar til fjarlægrar
strandar, urðu mér þessi sannindi ljós. Ég
hafði kvatt hana áður en ég fór og þá lét
hún i ljós þá ósk að baráttan við hinn
orfiða og kvalafulla sjúkdóm færi að taka
enda. Hún gerði sér vel 1 jóst að hverju dró
°g tók þvi með þviliku æðruleysi að það
hlaut að vskja undrun og aðdáun þeirra
sem til hennar komu. Þetta var rikur
Þáttur i fari hennar, en ekki siður hitt
hversu henni var annt um allt sem fagurt
var og þurfti á umhirðu og nærgætni að
halda. Þessir eðlisþættir hennar komu
hest fram i umhirðu og umhyggju fyrir
fjölskyldu og heimili og ekki sist garðin-
úna hennar, þar sem hún hlúði að hverjum
sprota og hverju blómi svo að það gæti
notið sólar og sumars Sem best. Þannig
birtist lifsviðhorfið jafnt i þvi smáa sem
hinu stóra. Henni var annt um hvert það
blóm sem á vegi hennar varð. Hún kom
þráfaldlega til min til að lita á blómin og
geffc góð og nærfærin ráð um meðferð
þeirra og umhirðu. Ég veit ekki til þess að
hún hafi lagt stund á það sem kallað er
fagrar listir, en hæfileikar sona hennar
bera þess vott að eitthvert sækja þeir list-
gáfu sina og fegurðarskyn, en slikar
náðargáfur fengu ekki notið sin vegna
óbliðra vaxtarskilyrða sem löngum hafa
verið hlutskipti islensks alþýðufólks.
Kynni okkar hófust þegar við urðum ná-
grannar hérna i Hamrahliðinni. Blómin i
garðinum hennar urðu til þess að færa
okkur nær hvor annarri og treysta vináttu,
okkar sem óx i áranna rás likt og trén og
runnarnir sem hún fór varfærnum hönd-
um um. Nú standa þeir laufvana og verða
að þola frost og hriðar vetrarins og aldrei
framar mun hin nærfærna hönd hirða um
vöxt þeirra og hlúa að þeim. Hið sama á
við um eiginmannog syni, vini og alla þá
sem kynntust henni. Eftir lifir minningin
um mikilhæfa húsfreyju og móður og við
hin getum tekið okkur i munn orð skálds-
ins sem kvað:
,,Þá eik i stormi hrynur háa
hamra þvi beltin skýra frá
en þá fjólan fellur bláa
fallið það enginn heyra má:
en angan horfin innir fyrst
urtabyggðin hvörs hefir misst.” B.Th.
Drifa Garðarsdóttir.
O Magnús Stefánsson
öllum þorra bænda á mörgum sviðum.
Kona hans Jónia var hinn mesti kven-
k°stur, tápmikil og framsækin og manni
sinum samhent um flesta hluti. Heimili
Þoirra á Mýrum var viðfrægt fyrir gest-
risni og myndarskap.”
Magnús missti móður sina er hann var
«u ára gamall. Foreldrar hans höfðu þá
e>gnast 10 börn i nit ján ára sambúð er öll
komust upp nema yngsta barnið, sem dó
úokkurra vikna gamalt. Af þeim lifa 5 i
bag. Arið 1921 kvæntist Stefán íaðir hans
Seinni konu sinni Ingifinnu Jónsdóttur,
kennara frá Vaði og eignuðust þau 5 börn,
Sern öll eru á lifi. 1 þessum stóra systkina-
"ápi ólst Magnús upp við margvisleg störf
ÞVl faðir hans stóð alltaf i stórfram-
'wæmdum við byggingar og ræktun og
oórnin tóku þátt i þeirri vinnu jafnóðum
°g þau komust á legg.
Arið 1927 hdf Magnús nám i Samvinnu-
skólanum og Utskrifaðist þaðan 1929, en
Þá utn vorið ræður hann sig til Kaupfélags
ttóraðsbúa á Reyðarfirði. Vann hann þar
Jú a. við að keyra vörur til bænda uppi á
óraði og eignaðist þar marga vini enda
'/ar hann mjög greiðvikinn og ábyggi-
egur, bess geta a{) Magnús mun hafa
orðið fyrstur til aö aka bil frá Reyðarfiröi
ú Reykjavikur áður en vegur var kominn
^ lr Möðrudalsöræfi.
Áriö 1938 flytur Magnús til Reykjavikur
'slendingaþættir
og ler fljótlega að vinna hjá KRON, var
uíp tima Utibússtjóri þess i Hafnarfirði.
Hann starfaði siðan um nokkurt skeið hjá
Mjólkursamsölunni unz hann réöi sig til
skrifstofustarfa hjá ATVR, þar sem hann
starfaði siðan, meöan aldur leyfði, aö
undanskildu árinu 1955 er hann dvaldi við
störf í Kanada ásamt konu sinni og dóttur.
MagnUs kvæntist árið 1945 eftirlifandi
konu sinni Lovísu Guðlaugsdóttur ættaðri
frá Siglufirði, mestu myndarkonu. Lovisa
lærði kjólasaum i Reykjavik og siðan
Kaupmannahöfn og hafði um nokkurra
ára skeið rekið saumastofu og kjóla-
verslun i Reykjavik. Þau eignuðust eina
dóttur Sigrúnu, sem reyndist þeim mikil
uppspretta gleði og ánægju, enda hvers
manns hugljUfi sem henni kynnist. Siðast-
liðin ár hefur Sigrún starfað á vegum
utanrikisþjónustunnar, fyrst 2 ár i
Moskvu en er nú hjá fastanefnd tslands
hjá Sameinuðu Þjóðunum i New York.
MagnUs unni sveitinni af alhug. Arið
1969 keypti hann land og byggði með eigin
höndum sumarbUstað að S-Reykjum i
Grimsnesi og átti hann þar ótaldar
ánægjustundir með fjölskyldu sinni við
ræktun matjurta og gróðursetningu trjá-
plantna.
MagnUs var mikill félags- og samvinnu-
maður. Hann var glaðvær og alúðlegur i
viðmóti og þvi vinamargur. Hjónaband
hans var farsæit og naut hann ástrikis
konu sinnar og dóttur i daglegu lifi og
sjálfur var hann umhyggjusamur og ljúf-
ur heimilisfaðir. Þau hjónin bjuggu sér
fallegt og friðsælt heimili, sem alltaf var
jafn ánægjulegtheim að sækja, enda gest-
kvæmt hjá þeim.
Fjölskylda min vottar eiginkonu og
dóttur Magnúsar innilega hluttekningu og
samúð.
Blessuð sé minning hans.
Þórarinn Stefánsson.
7