Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1992, Blaðsíða 6

ÞÓRÐUR
HELGASON
Dímon
Enn stendur hann
milli hiíðar og jökuls
með fljótið brúna við fætur
Fyrrum var hann viði vaxinn
og blóði drifinn
og fljótið hljóp milli höfuðísa
Enn stendur hann einn
og fljótið rennur þungt við fætur hans
eins og gamalt blóð
Einn stendur hann
með þetta undarlega nafn
útlagi - ókunnur ferðalangur
Ber að baki.
Loðvíðir
Það er eitthvað kunnuglegt
við loðvíðinn
þar sem hann skríður varlega
með moldinni
og gægist yfir þúfnakolla
grár og gugginn
Stundum réttir hann ögn úr sér
reigir sig jafnvel
í skjóli hærri trjáa
Aðspurður
gæfi hann loðin svör.
Undrun
í morgun þegar ég leit út
sat þröstur á birkigrein
og starði á mig
með undrun í dökkum augum
eins og hann væri að spyrja:
Ert þú þá loksins kominn?
Hinir
gömlu
Hinir gömlu
sem ótal sinnum spurðu
titrandi röddu
Varð mannbjörg?
róa nú fram í gráðið
og bíða.
Höfundur er kennari og skrifar stundum
„Rabb" í Lesbókina. Ljóðin eru úr nýrri
Ijóöabók hans, sem her heitið „Ljós ár"
og er önnur Ijóöabók hans.
ÍSLENZKIR
USTAMENN
ÍSYISS
Asíðastliðnu ári voru haldnar fimm myndlistar-
sýningar í Sviss með þátttöku íslenzks lista-
fólks. Kristján Guðmundsson og Ingólfur Arn-
arson, Kristinn Guðbrandur Harðarson, Birgir
. Andrésson og Tumi Magnússon, Sólveig Aðal-
Af fimm
myndlistarsýningum
íslenzkra listamanna,
sem haldnar voru á fimm
stöðum í Sviss.
Eftir EINAR
GUÐMUNDSSON
steinsdóttir, og Ragna Róbertsdóttir sýndu
verk sín í St. Gallen, Sierre, Biel, La Chaux
de Fonds og Bern. Sýningarhald þetta gekk
undir ensku slagorðunum „We won’t party
alone“ og var hugsað sem listaverk í sjálfu
sér, eða listrænt framlag listhjónanna Marie-
Antoinette Chiarenza og Daniels Hausers til
700 ára afmælisins í Sviss í fyrra. Sviss hélt
þá upp á sjö alda afmæli sitt, á árinu 1991.
Yfirskrift sýninganna vísar til þess, að rifizt
hafði verið út af fyrirkomulagi hátíðarhalds-
ins, þar sem opinber vilji mun hafa haldið
fram svissneskri naflaskoðun varðandi þátt
myndlistarinnar; en í stað þess að halda lok-
aða veizlu, lögðu Chiarenza og Hauser til að
haldið yrði opið boð og stungu upp á sýning-
um með þátttök'u erlendra listamanna, sem í
reyndinni urðu sjö íslendingar.
Chiarenza & Hauser eru par sem starfar
saman að listsköpun. Leggja þau út af hug-
myndinni um list sem þjónustu. Þau litu á
nefnt sýningarfyrirtæki, allan undirbúning
þess og útfærslu sem sjálfstætt listaverk. Þau
komu til íslands ’89 og hittu myndlistarmann-
inn Helga Þorgils, sem kom þeim í samband
við ýmsa aðra aðila og listafólk. Upp úr heim-
sókninni fæddist þeim svo hugmyndin, að
halda sýningar með íslenzku listafólki á
nokkrum marktækum, beztu listsýningastöð-
um í Sviss. Taka skal fram, að tilgangurinn
var ekki sá, að sýna þverskurð íslenzkrar
myndlistar — og ábyrgð á vali listafólksins
skrifast á svissneskan reikning.
En hvers vegna ísland? Jú, sameiginlegt
með_ þessum löndum væri, að þetta eru eyj-
ar. ísland a.m.k. í náttúrufræðilegu tilliti, en
Sviss í hagfræðilegu með hliðsjón af efna-
hagslegri sameiningu landa í Evrópu. Bæði
tilheyrðu löndin útjöðrum. Þeim væri lífsnauð-
syn að halda tengslum við önnur lönd til að
drepast ekki úr einangrun. Svissneskt lista-
fólk gæti heilmikið lært af stéttarsystkinum
sínum íslenzkum varðandi tæknibrögð við
meðhöndlun einangrunarinnar. Ekki var þetta
kannski sagt svona berum orðum, en hálf-
nöktum, í kynningartexta sem blaðamönnum
var afhentur. Milli eylandanna vildu Chiar-
enza & Hauser byggja brú.
Þegar talað er um marktæka sýningar-
staði, er átt við myndlistarsöfn eða listhús,
gallerí — ekki ráðstefnusali, bókasöfn eða
ostakynningarbása. í myndlistarsöfnum og
listhúsum er starfandi fagfólk á sviði mynd-
listar og starf þess fær menningarlega um-
fjöllun í listadálkum dagblaða og myndlistar-
tímaritum. Það að sýna í marktækum sýning-
Frá sýningu Kristjáns og Ingólfs í St. Gallen.
arsölum táknar einfaldlega að upplýsingar
listarinnar berast áfram. Oft eru sendiráð
erlendra þjóða að standa fyrir eða styðja sýn-
ingar frá löndum sínum, myndlist plús þjóðar-
afurðir, í ráðstefnusölum og öðrum röngum
sölum — og vilja slíkar sýningar, vel meint-
ar, iðulega fara fyrir ofan garð og neðan, því
sendiráðsfólk er yfirleitt út úr listheiminum.
— Til þess að komast inn fyrir þröskuld hjá
marktækum listastofnunum, þarf listafólk að
vera með boðlega hluti. Og greinilega hefur
islenzka listafólkið þótt frambærilegt i Sviss.
Hafa má í huga, að það er í sjálfu sér enginn
hægðarleikur að koma íslenzku myndlistar-
fólki á framfæri í útlöndum, pallborðin eru
oft svo há.
Sýningarnar voru haldnar frá 30. ágúst í
fyrra til 2. febrúar i ár. Á vaðið riðu Kristján
Guðmundsson og Ingólfur Arnarsson, er
sýndu samtímis í Kunstverein St. Gallen. Þá
fylgdi í kjölfar Kristinn Guðbrandur Harðar-
son; hann sýndi í Forum d’Art Contemporain,
Sierre. Næstir sýndu Birgir Andrésson og
Tumi Magnússon í Kunsthaus Biel/Centre
PasquArt Bienne. í Musée des Beaux-Arts í
La Chaux de Fonds var Sólveig Aðalsteins-
dóttir með sin verk. Lestina rak Ragna Ró-
Yfirlitsmynd; Sólveig í La Chaux de Fonds.
6
1