Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1983, Blaðsíða 18

Á vígsluhátíðinni 1. julí 1934 var
sungið brúarljóð. Páll ísólfsson
stjórnaði lúðrasveit og svo var
dansað. Boddíbíllinn var þá róm-
antískasta farartæki í heiminum
Ingólfur Jónsson
frá Prestsbakka
Við Tjörnina
Hér syntu endur og álftir
með ungana sína í vor
en nú fer að halla að hausti
það húmar í dagsins spor.
Það húmar og hljóðlát nóttin
er hrímköld sem vera ber
því senn gengur vetur að garði
oggleymir ei neinu hér.
Og kríur sem komu á vori
og kusu sér dvalarstað hér
þær flugu til sóllanda suður
og sjá ei hvað vetur er.
En endur og álftir vita
að enn er þeim tjörnin best.
Hún geymir sér vök handa vinum
og vermir þar margan gest.
Þótt veturinn verði kaldur
þá verður samt ylur hér.
Og reykvísku börnin
bera þeim brauð sem um vökina fer.
þekkst á útisamkomu þegar frá
er talin Alþingishátíðin 1930.
Sýslunefndin lét prenta 6000
aðgöngumiða en 7000 manns
munu hafa sótt hátíðina. Að-
göngumerkin kostuðu 1 krónu
fyrir alla yfir 14 ára og var
myndarleg atriðaskrá innifalin í
verðinu. Allur ágóði af brúar-
hátíðinni að frádregnum bein-
um kostnaði var látinn ganga til
bágstaddra á jarðskjálftasvæð-
inu á Dalvík og í Hrísey, en eins
og kunnugt er urðu þar miklir
jarðskjálftar vorið 1934 sem ollu
miklu tjóni.
Um kl. 1 hófust hátíðahöldin á
hlýlegu hátíðarsvæði við Litlu-
Dímon. Andrúmsloftið minnti á
Alþingishátíðina. Guðsþjónusta
hófst með því að Lúðrasveit
Reykjavíkur lék undir tilkomu-
mikilli stjórn Páls ísólfssonar,
sem sveiflaði tónsprotanum
þarna í sumarblíðunni, en Páll
hafði einnig komið með söng-
flokk úr bænum. 1 Morgunblað-
inu mátti lesa eftir hátíðina.
„Fer einkar vel á því að hafa
lúðraflokk og söngflokk saman á
útisamkomu, því hornin hljóma
svo vel undir berum himni og
bera uppi sönginn." Eyfellingar
höfðu einmitt kosið sér prest
þetta vor, séra Jón M. Guðjóns-
son frá Brunnastöðum, sem síð-
ar varð sóknarprestur á Akra-
nesi. Honum mæltist vel og
skörulega. Hann lagði út af text-
anum „Hið sanna ljós, sem upp-
lýsir hvern mann, var að koma í
heiminn." Messugerðin var
áhrifarík. Um sjö þúsund manns
sátu í sólgolunni norðan og
austan í hátíðarsvæðinu.
Því næst steig Björgvin Vig-
Sumarid 1929 keypti Audunn kaupmaður Ingvarason, — blæjubíl — Nýja-Ford og notaöi hann um
tíma til áætlunarferða frá Seljalandi í Vestur-Eyjafjallahreppi til Víkur í Mýrdal. Bílstjóri var sonur
hans Ólafur, sem stendur yzt til hægri. Seinna var farþegakarfan tekin af og Kristinn Jónsson,
vagnasmidur smíðaði á hann hús með kassa fyrir aftan fyrir flutning. Við þessa breytingu fékk
farartækiö óvirðulega nafngift og var nefnt: DALSSELSTÍKIN. Leifur og Valdimar í Dalsseli spiluöu
um áraraðir á böllum um allt Suðurland og ferðuðust með harmonikur sínar á þessu farartæki. —
Auðunn i Dalsseli var einn af brautryðjendum í bílaútgerð í Rangárvallasýslu. Keypti Gamla-Ford
1928, Dalsselstíkina 1929 og nýjan Ford-vörubíl 1930. Flutti sú bifreið marga Rangæinga á Alþingis-
hátíðina 1930.
Þetta farartæki þótti heldur nútímalegt í svört-
ustu kreppunni, enda fældust öll hross, þar sem
bíllinn fór um. Þetta er Studebaker, árgerð 1934,
RE-218, 18 manna bíll með plusssætum og í eigu
BSR. Eyjólfur Finnbogason ók bílnum á Fljóts-
hlíðarrútunni frá 1934—37. Að öllum líkindum er
þetta fyrsti rútubíllinn, sem ekið var yfir Mark-
arfljótsbrú.
Markarfljótsbrúin
50 ara
18