Lesbók Morgunblaðsins - 30.06.1979, Blaðsíða 2

UNDIRBÚNINGUR undir háskölanám
Ekki hefur skort á breytingar og tilraunir í mennta-
málum uppá síðkastið og allt er pað í góðri meiningu
gert. En bæði skólamönnum og öðrum, sem kynnast
árangrinum, er mjög tamt að tala um „útpynningu“.
Sumir hafa reynt að andæfa og lýst áhyggjum sínum af
próuninni, — til dæmis Guðni Guðmundsson rektor
Menntaskólans í Reykjavík. Hvað eftir annaö hafa
heyrzt raddir úr 'háskólanum pess efnis, að undirbún-
ingur stúdenta sé nú ekki lengur eins góður og hann
var. Kemur pað að pví er virðist heim og saman við,
hversu margir falla í fyrstu tilraunum sínum við að
komast áfram í háskólanámi. Enginn vafi er á pví, að
mikið vinnuálag bíður peirra, sem fara í háskólanám og
að miklar — og trúlega réttmætar — kröfur eru gerðar
par. Fara sögur af ótrúlegum mun á vinnuálagi í
menntaskólunum annarsvegar og Háskólanum hins-
vegar. Fólk, sem er vant pví að „sleppa billega“
gegnum allt skólakerfiö, rekst á hindrun, pegar kemur í
háskólann. Það er svo annað mál, að við höfum ekki
endilega pörf fyrir pann fjölda af háskólamenntuðu
fólki, sem yrði, ef enginn pröskuldur væri á veginum.
Sigtið er pessvegna réttmætt. En peir sem komast í
gegnum pað, eiga að vera vel til átakanna búnir, —
enda búnir að velgja skólabekki í 12—13 ár.
Til pess að ræða pessi mál, hefur Lesbók leitað til
fjögurra prófessora við Háskólann. Þeir voru beðnir um
að svara peirri spurningu, hvort undirbúningur nem-
enda væri að peirra mati lakari nú en áður. Niðurstöður
svaranna eru mjög á pann veg að svo sé og hlýtur að
felast í peim alvarleg ábending til peirra, sem stýra
námi í gagnfræða- og sérstaklega pó menntaskólum.