Lesbók Morgunblaðsins - 05.05.1979, Blaðsíða 6

Dagarnir líöa í algleymingi draumóra-
mannsins. Svo er þaö einn morgun á
mínútunni 10 aö pilturinn stendur í
anddyri gistihúsins þar sem bréfakassi
þess er festur á vegginn frammi viö dyr.
Hann heyrir fótatak og sér hvar for-
stöðukonan kemur og opnar kassann.
Hún andvarpar og segir:
„Rétt einu sinni hefur pósturinn
bjánast viö aö láta hér bréf til mæögn-
anna í töskubúðinni. Hann ætti þó orðiö
aö þekkja póstkassann þeirra frá kass-
anum okkar!“
íslendingurinn skilur hrafl af af þessu
og gagnvermdur greiövikni sveita-
mannsins um aldir segir hann á bjög-
uöu máli:
„Ég skal taka bréfiö til mæögnanna. Ég
á erindi viö þær. Mig vantar bóka-
tösku."
Hótelstýran fær honum bréfiö,
áhugalaus um afdrif þess, og nú hefst
hálftíma bið. Á töskubúðardyrunum
Smásaga
eftir
Sigurð
Skúlason
magister
Teikning: Jón Reykdal
stendur skrifað aö búöin veröi opnuð
eftir 12 mínútur og pilturinn tekur sér
þar biöstööu með bréfið í hendinni. Von
bráöar birtist þarna roskin kona sem
líka á erindi í töskubúöina. Hún bíöur 20
mínútur, en þegar mæögurnar sjást
ekki enn, tekur hún aö ókyrrast og
kveöst veröa aö hraða sér á fund sem á
að hefjast. Segir nú ekki af íslendingin-
um fyrr en liönar eru 40 mínútur. Þá
gefst hann einnig upp viö aö bíöa og
leggur bréfiö til töskubúöarinnar ofan á
bréfakassa gistihúsins í þeirri góöu trú
aö réttur viðtakandi þess muni koma
augaá þaö.
Um hádegisbil kemur hann aftur af
venjulegri morgungöngu og lítur þá inn í
töskubúöina til aö kaupa sér bóka-
töskuna. Honum er vinsamlega tekiö.
Hann segir mæögunum frá bréfinu sem
hann hafði staðið meö í höndunum
löngu eftir aö þær ætluöu aö vera
búnar aö opna búöina sína. Sú yngri
skýst þá inn í anddyri gistihúsins og
ætlar aö sækja bréfiö — en þá er þaö
horfið.
Og nú gerast heldur en ekki tíöindi.
Mæögurnar í töskubúöinni breytast í
einu vetfangi úr brosandi dýrðarverum í
háværar nornir.
„O — hún hefur hefur stoliö því,
bölvuö skrukkan, sem á þetta hús. Þaö
er ekki fyrsta bréfiö bréfiö til okkar sem
hún hiröir!" hvæsir móðirin
„Þetta er engin sómadrós; hún er
siölaus, þaö hef ég alltaf vitaö!“ æpir
dóttirin.
„Hverju er svo sem viö aö búast af
fyrrverandi götudrós í öðru eins laus-
lætishverfi og hór?“ segir móðirin.
Og þannig rausa mæðgurnar góða
stund, en íslendingurinn skilur því
Unglingur
í breióstræti
HANN stendur hugsi á stéttinni úti fyrir
gistihúsinu, litli maðurinn okkar, kom:
inn þangað alla leiö lengst úr noröri. Á
þessari stétt hefur hann nú boöiö lífinu
góöan dag í heilan mánuö. Hann fluttist
hingað eftir aö gistihúsið, sem hann
haföi áöur hafist viö í, varö gjaldþrota.
Kynvillingarnir, sem höföu áöur rekiö
þaö, aumkuöust þá yfir þennan geö-
þekka draumlynda, íslenska svein úr
djúpum dali og bentu honum bréflega á
þetta ódýra gistihús hér við breiö-
strætiö.
Saklausi feröalangurinn okkar hefur
óneitanlega lent í fagurri borg. Honum
finnst hún eiginlega vera bæöi stór og
smá. Honum er sagt að íbúarfjöldi
hennar sé viölíka mikill og íslendingar
margfaldaöir meö tveim. En allt þaö,
sem ferðamaðurinn þarfnast, er þarna
saman komiö á örlitlu svæði: gistihús,
veitingastaöir, margar tegundir versl-
ana, skemmtistaöir, söfn, skrautlegir
lystigaröar, sjávarströnd. Og yfir allt
þetta hellir júlísólin svo til lóöréttum
geislum sínum.
Strætiö sem sveinninn af noröurhjara
veraldarinnar hefur lent í, er orðið
heimur hans í hnotskurn. Þaö er ná-
kvæmlega 107 skref hans á lengd, frá
austri til vesturs. Hann hefur nælt þaö
eins og snnkallaöur landnámsmaöur,
að vísu ekki á spannar kvarða, en meö
sfnum stuttu skrefum. Til aö kóróna
þetta landnám hins norræna afkom-
anda víkinganna er rétt aö geta þess aö
strætiö er heitið eftir frægum helgum
dómi sem að vísu er staðsettur í götu
spölkorn þaöan. Engu aö síöur er þaö
fyrir bragöiö eins konar helgibraut, via
sacra , í meðvitund aökomumannsins.
Og fólkiö sem starfar þarna er allt
einkar geöfellt. Þaö er brosmilt,
kurteist og aðlaöandi í dagsins önn.
Honum viröist þaö í engu vilja vamm
sitt vita.
í þessu 107 stuttskrefa stræti eru
rekin hvorki meira né minna en 23
fyrirtæki. 20 þeirra eru á neöstu hæö,
öll í 5 hæöa húsum sem rísa eins og
bergveggir og byrgja sýn til suöurs og
norðurs, en 2 gistihúsanna 3ja eru á 5
hæðum. Hin fyrirtækin eru: 4 veitinga-
staöir, 2 töskubúöir, 1 flugfélagsskrif-
stofa, 1 loöskinnsverslun, 1 skóbúö, 2
hárgreiðslustofur, 1 nektarmyndasala
(sexashop), 1 skartgripabúö, 1
vefnaöarvöruverslun, 2 útvarps- og
sjónvarpsverslanir, 1 forngripaverslun,
1 nærfatabúö, 1 Ijósmyndabúð, 1
bílageymsla og bensínsala.
Ungi maðurinn okkar hefur margtalið
þessi fyrirtæki og undrast fjölda þeirra
og margbreytni viö jafn örstutta götu.
Annað, sem vekur furöu hans, er hve
þröngt er um sum þessara fyrirtækja.
Aldrei hefur hann séö aöra eins gernýt-
ingu húsnæöis. Á einum veitingastaön-
um, þar sem selt er út um dyr og glugga
og op, eru þrengslin ótrúleg. Afgreiöslu-
fólkiö kemst þar varla fyrir. Samt selur
þaö feiknin öll af mat og drykkjum frá
því eldsnemma morguns og þar til allri
umferö lýkur misseint aö nóttu.
í hinni brosmildu tilveru breiðstrætis-
ins, þar sem allir viröast vilja öllum vel í
einingu andans og bandi friðarins,
liggur við aö okkar maöur sé oröinn
kunnugur starfsfólkinu hjá flestum
fyrrnefndra fyrirtækja, þrátt fyrir nauma
kunnáttu hans í tungumálinu sem þarna
heyrist og eitt virðist mönnum munn-
tamt. Sjálfur hefur hann orðið aö
bjargast viö kennslubókarlærdóminn
aö heiman auk vasaorðabókarinnar þó
aö hvort tveggja reyndist bagalega
haldlítiö þegar í nauöirnar rak.
Austur af strætinu blasa viö tré eins
fegursta skrautgaröa álfunnar sem
geröur var fyrir nokkrum árum af
frábærri þekkingu og verksviti án
dýrkeyptar, erlendrar lántöku. í þessum
lystigaröi situr pilturinn aö noröan
löngum og hugsar sitt ráö, allur á valdi
kyrröar, feguröar og framtíöardrauma.
En í vesturátt eru gatnamót. Þar mætir
strætiö hans fjórum öðrum götum sem
liggja hver í sína átt eins og geislar út
frá elsta bletti þessa borgarkjarna.
Þarna á gangstéttunum er viss reimleiki
á flestum tímm dags, en þaö fyrirbrigöi
haföi ekki enn opinberast okkar manni
þegar hér var komið sögu.