Lesbók Morgunblaðsins - 15.09.1968, Blaðsíða 14

SMÁSAGAN
Framh. af bls. 3
— Þvílíkur dagur! Er ekki nóg að
hafa suðið í krökkunum, þó ekki komi
fullorðið fólk og fari að suða í manni
líka?
— Segið mér það og svo skal ég fara.
— A'lmáttugur, að ég skyldi hafa orð-
ið barnfóstra. En ekki veitir af, fyrst
sumt fólk stundar skemmdarverk á því,
sem ekki getur borið hönd fvrir höfuð
sér.
— Hver barnanna klíndu málningunni
á bílinn minn?
— Eins og ég sagði yður . . .
— Ef þér viljið ekki svara, þá get ég
hæglega þekkt þau úr sjálfur á máln-
ingarslettunum. Þau geta ekki hafa kom-
ist hjá því að sletta á sig málningu.
— Hér eru engin óhrein börn.
— Ég get hvenær sem er, farið hér
um völlinn og tíni úr þau börn, sem
unnu verkið, þau eru merkt.
— Þetta hefur verið úthugsað hjá
yður. Já, yður hljóta að hafa verið
Ijósar frá byrjun afleiðingarnar af því
að skilja eftir bíl á barnaleikvelli á-
samt málningardós og pensli.
— Nú er ég farinn.
— Þetta hefur verið úthugsað hjá yð-
ur. Þér svífist einskis.
— Kallið á börnin hingað og látið
þau, sem klíndu málningunni, rétta upp
höndina.
— Ég bið yður, hlífið börnunum við
því að þurfa að horfa á iögregluna
fjarlægja yður.
— Þér vitið vel, að áður en þér næð-
uð að koma því í kring, hefðuð þér
komið af stað keðju atburða, sem hver
um sig gæti orsakað alvarlegar sálar-
flækjur hjá börnunum. — Jæja, ætlið
þér að svara?
— Yður er ekki sjálfrátt.
— Þá skal ég svara fyrir yður. Þér
máluðuð bílinn sjálfar.
— Ég er næstum farin að hafa gaman
að yður.
— Og þér voruð að koma rétt í þessu
frá því að þvo af yður klessurnar. Þér
ski'lduð sloppinn eftir inni af því að
það voru klessur í honum. Eða hvers
vegna eruð þér ekki í slopp eins og hin-
ar gæzlukonurnar?
— Haldið þér að allir séu á móti yð-
ur? Finnst yður, að þér séuð ofsóttur?
— Kannist þér ekki við mig? Hugsið
yður vel um. Ég er nýi húsvörðurinn og
hef borðað við sama borð og þér und-
anfarna þrjá daga. Þó að þér borðið
eins og skepna með andlitið ofan
í disknum án þess að tala við nokkra
manneskju, hafið þér ekki getað komist
hjá því að verða mín varar.
— Ég þoli yður ekki. Látið mig í friði.
Þér eruð viðbjóðslegur. Ó, hvar er ráðs-
maðurinn? Ég þori ekki að fara frá
börnunum. Verið þér nú ekki svona and-
styggilegur.
— Ég spyr yður enn einu sinni: Vor-
uð það þér, sem stálust í málninguna
mína, sem ég æt'laði að gera bílinn minn
svo fínan með, og klínduð hann út og
gerðuð hann svona herfilega ljótan?
— Ég þoli þetta ekki lengur. GARÐ-
AR! GARÐAR!
— Já, kallaðu bara á pabba.
— GARÐAR!
— Já, hvað er að?
— Ég fæ ekki frið fyrir þessum manni.
— Hvaða erindi eigið þér hingað?
— Ég er húsvörðurinn, maður. Þekk-
ið þér mig ekki?
— í hreinskilni sagt, nei.
— Ég ætlaði að mála bílinn minn, og
atvikin höguðu því þannig, að hann stóð
þarna yfir á flötinni óvarinn. Og nú,
þegar ég ætla að fara að hefja verkið,
þá hefur þessi ungfrú farið í máln-
inguna, — verri en nokkur óviti . . .
— Við h'lustum ekki á neitt rugl hér.
— Með þessum hræðilegu afleiðingum.
Sjáið þér maður! Ég næ þessu aldrei af.
— Ég verð að biðja yður að víkja af
lóðinni.
— Ég er í fullum rétti hér. Ég er
húsvörðurinn.
— Við höfum engan húsvörð. Svona,
farið þér nú.
— Látið þér mig vera. Ég má þó taka
bílinn.
— Þér eigið engan bíl hér. Svona!
— Auðvitað á ég btl hér. Verið þér
ekki með þennan æsing.
— Ætlið þér að hypja yður?
— Hann stendur þarna yfir á flöt-
inni. Lítið þér á, maður. Þarna, þar sem
krakkarnir eru að leika sér. Sjáið þér,
þau skríða upp á hann. Veslingarnir, nú
verða þau öl'l hvítflekkótt líka. Yður
getur þó ekki staðið ú sama um það.
— Svona! Hypjið yður strax.
— En bíllinn minn. Skiljið þér ekki
mæl't mál?
— Æ, hættu þessu leiðindarugli. Það
er enginn bíll þarna, nema gamla flak-
ið, sem krakkarnir leika sér í. Þér eigið
það víst áreiðanlega ekki.
— Ég verð að fá bílinn minn, svo að
ég geti skafíð hann upp og málað hann.
— Ég gef yður eitt tækifæri til að
fara sjálfviljugur.
— Hann er það eina, sem ég á. —
Ungfrú, ef til vill hafið þér viljað vel.
Játið bara það.
— Svona komdu hérna. — Já,
komdu. —
— Þér ætluðuð að vinna verkið fyrir
mig. Það er út af fyrir sig þ akkar
vert.
LANDSBÓKASAFNIÐ
Framh. af bls. 11
víkja að lokum nokkrum orðum að á-
standi og horfum í má'lum Landsbóka-
safns og íslenzkra rannsóknarbókasafna.
Hinni gömlu hugmynd um að sameina
með nokkrum hætti Landsbókasafn og
Háskólabókasafn, reisa nýtt hús yfir
bókakost þeirra og starfsemi og gera úr
eitt öflugt þjóðbókasafn, er nú að vaxa
fiskur um hrygg. Menntamálaráðherra
skipaði okkur háskólabókavörð og Birgi
Thorlacius ráðuneytisstjóra í nefnd
sumarið 1966 „til að athuga, hversu
málum vísindalegra bókasafna verði
skipað hér á landi til frambúðar, þ.á.m.
um tengsl Háskólabókasafns og Lands-
bókasafns."
Vér skiluðum áliti seinna um sumarið
og mæltum eindregið með því, að þings-
ályktunarti'llögu um sameining safnanna
frá 1957, er áður var getið, yrði fram-
fylgt. Vér tókum jafnframt sérstaklega
undir þá tillögu í niðurlagi nefndará-
litsins 1957, að reist yrði bókasafns-
hús í næsta nágrenni við Háskólann,
til þess að sameining safnanna yrði
framkvæmanleg.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
15. sept. 1968