Lesbók Morgunblaðsins - 03.10.1965, Side 14

ÞRÍR ÞÆTTIR
Framhald af bls. 3
Væri það ekki nóg? £>ví viljinn er
frjór, hann lifir, hann knýr jafnan á,
nemur hvergi staðar, sest hvergi um
kyrrt, á sér engan stað?
Líklega.
En vildi hann ekki of lángt með
þessa mannlegu veru? Byggði hann
ekki of fagrar myndir á hæsta degi
hennar um það sem á næsta leiti var
tii þess að hún fengi afborið blekkíng-
una þegar upp komst um svikin?
„Mamma, nú er ég komln! litla barnið
þitt! Elsku mamma, nú er ég loksins
komin heim!“ sagði hún frá sér numin
á gánginum og hélt sig vera í sveitinni
sinni rúmri öld aftur í tíma.
Henni hefur kannski í upphafi verið
ætlað að koma þángað að lokum? I
raun og veru aldrei verið ætlað að
fara neina för? Og úr því hún hélt sig
vera þar að lokum er vonandi að allt
fari vel, eins og hún hefði aldrei farið
neina för, eins og allt hefði gleymst
eða aldrei orðið. Það væri þakkarvert,
úr því sem komið er, það væri guð-
legt. Þá hefur ferðin tekið hana rúma
öld, og hún endar hér. A sama stað!
HINN EINSTAKI
Miog er erfitt að búa til tákn-
mynd sem gefa kynni svip af því
hversu einstakur frami hans var, eða
leið hans til framans. Engu mátti muna
að draumurinn yrði að engu og þar
með líf hans eyðilagt. Líkja mætti þessu
eindæmi við það, ef einhver ætlaði sér
að leita uppi stað til að mála á stakan
púnkt, en á svo frábæran hátt að hvergi
í víðri veröld gæti þessi púnktur sómt
sér betur en einmitt þar sem hann setti
hann, svo að hann gæti með sanni sagt:
Guð hefur beint auga sínu að mér!
Hér er staðurinn!
Og þess vegna nýtur hann þess nú
að gánga hér um elskaður og dáður.
Fiugeldum var skotið honum til dýrð-
ar, hósíönnum og hallelújum. Og nú
skundar hann um háa sah með fagur-
gala og skipandi orðum, og árinn hafi
að maður geti annað en borið til hans
lotníngu þegar hann gengur um snar
eins og gosi, og ásjónan ljómar af
sæld.
Arum saman hafði hann beðið síns
tíma á hinum frábæra stað, í porti við
smáa hliðargötu, raunar fúlu og ílla
þefjandi. Arum saman hafði hann séð
mennina bera fyrir skotið, ýmsa mis-
lita, klædda dýrindis silki eða þá kuðl-
aðar mannhræður, en af frábærum gáf-
um sá hann sinn vitjunartíma: hann
varð að ákvarða um þúsundirnar, hvern
fyrir sig: „Nei, ekki þessi, ekki þessi!“
enda átti gáfan eftir að koma fram í
valinu, leiftrandi einmuna stund! Þá
var það sem hann sagði: „Núna!“ Þá
var það sem hann spratt fram úr fylgsn-
inu og framdi morðið!
Indæl kvöldstund (Teikningar eftir Jörgen Knudsen)
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS'
31. tbl. 1965