Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1948, Blaðsíða 16

108
t—•»,
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
SKÓGAR Á ÍSLANDI
Hjá Brjánslæk í Barðastrandarsýslu
er mikill surtarbrandur og má á honum
sjá, að fyrir löngu hafa vaxið margs
konar trje á íslandi. Algengast trjánna
hefur verið hlynur. Sú trjátegund hef-
ir þá vaxið um alt Vesturland. Þarna
hjá Brjánslæk hefur þá vaxið stór
grenitegund, mjög svipuð því greni,
sem nú vrex í Kaliforníu og eru þau trje
einna stærst af öllum trjám, sem til
eru. Þar hafa vaxið fjórar tegundir af
furu, birki, elrir, almur, eik, hnottrje,
krossþyrnir, túlipantrje og vínviður.
Til þess að sum þessa^a trjáa gæti þrif-
ist, hefur meðalhiti ársins þurft að vera
álíka eins og hann er nú í Pódalnurn
á ítaliu.
UPPRÚNI HULDUFÓLKS
Sú er sögn, að þegar Nóaflóð dUindi
yfir, þá iðruðust sumir synda sinna <og
báðu guð miskunnar. Opnaði hann fyv-
ir þeim klappir og hóla og gaf þeim
þar athvarf. Af þeim er huldufólkíð
komið.
MÁLA-DAVÍÐ
bjó að Hofi í Öræfum og víðar í
Skaftafellssýslu. Son átti hann er Sím-
on hjet og var bæði heyrnarlaus og
mállaus, en þó atgerfismaður um marga
hluti. Stúlka, sem Guðrún hjet, kendi
Simoni barn, en almælt var að Davíð
væri faðir að því. Við barnið kvað
iíavíð þetta:
Dóttir Guðs og Guðrúnar
get jeg að Kristín sjertu.
Hjálparráði hreppstjórnar
heðan af falin vertu.
BENEDIKT PÁLSSON
prestur í Miklagarði í Eyjafirði
(bróðir Bjarna landlæknis), var af-
fluttur við Hallgrím prófast Eldjárns-
son á Bægisá og varð af þras mikið.
Var Benedikt prestur glettinn, en pró-
fastur viðkvæmur og var eigi vel farið
að presti, en tókst þó ei að festa fang
1 lionum. Þá var honum gefið það að
s'; ð hann vildi eigi leiða í kirkju
konur þær, er hann kallaði of snemm-
bœrar. Sættir komust á á prestastefnu.
Benedikt prestur var lærður maður,
djúplyndur, uppdráttarmaður mikill og
málaði menn svo að þeir þekktust. Og
TRYGVE LIE, framkvœmdastjóri Sþ. kom nýlega viS á Keflavíkurflugvelli á leiS sinm til
NorSurálfu. Þar tóku þeir á móti honum Andersen-Ryst, sendiherra NorSmanna, Agnar.
Kl. Jónssort, fulltrúi í utanríkisráSuneytinu, og íslenskir. blaSamenn. Mynd þessi er tekin
viS þaS tœkifceri. Er Trygve Lie í rftiSju, Agnar Kl. Jónsson til vinstri og Andersen-Ryst
til hœgri.
eitt sinn er hann sendi ungling einn
suður, málaði hann upp sveitirnar á
blað, svo að honum var nógur leiðar-
vísir.
SKOÐAÐU ÞIG EKKI, KONA
Sjera Þorlákur Þórarinsson, prestur
til Möðruvallaklausturs (d. 1773) var
manna fríðastur sýnum og hinn gjörfu-
legasti. Hann kvæntist konu þeirri er
Guðrún hjet og gekk nauðugur að eiga
hana, því að hún var þunguð af hans
völdum. Guðrún var kona óálitleg og
var þeirra mestur munur. Einu sinni
var hún að sparibúa sig og leit þá í
spegil. Sjera Þorlákur sá það og mælti:
„Skoðaðu þig ekki, kona, þú ert herfi-
leg!“
SNJÓFLÓÐ Á LÁTRASTRÖND
í nóvembermánuði 1772 gerði norð-
an hríð mikla og helst hún látlaust í
6 dægur. Fell þá snjóflóð á tvo bæi á
Látraströnd, Miðhús og Steindyr. —
Komst fólk af í Miðhúsum, en að Stein
dyrum var 9 manns og allt háttað og
sofnað í í'úmum sínum. Og er fjórir
dagar voru liðnir, kom fólk af næsta
bæ til að vitja þangað, og mátti trauð-
lega fyrir fönn þeirri er niður var
komin og bærinn allur grafinn undir
snjó. Fundust þar 5 manneskjur full-
orðnar dauðar, en tvennt lifði allsnakið
undir snjónum, og tvö smábörn, annað
fjögra vetra, en annað fimm, og þótti
furðuverk guðs (Árb. Esph.).
)
„SVARTHOLIГ
Árið 1828 var hið svokallaða „Svart-
hol“ útbúið í landsyfirrjettarhúsinu
(sem nú er verslún Haraldar Árna-
sonar) og átti það að gera sama gagn
og „kjallarinn“ nú, að ölvuðum mönn-
um væri stungið þar inn. Þarna voru
menn líka hafðir i gæsluvarðhaldi. —
Svartholsklefarnir voru ljelegir og
ofnlausir. Einu sinni að vetrarlagi var
Kristján „krummi“ frá Hrafnhólum í
Mosfellssveit settur þar í gæsluvarð-
liald og varð hann þá svo veikur af
kulda og illum aðbúnaði, að það varð
að koma honum fyrir til hjúkrunar
hjá Jóni bónda í Ofanleiti. Hendrich-
sen, sem var þá gæslumaður „svart-
holsins", hafði ekkert skeytt um kvein-
stafi fangans.