Lesbók Morgunblaðsins - 22.02.1948, Blaðsíða 15

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
107
TJARNARGARÐURINN
JÓN ARNFINNSSON skrifar í Les-
bókina 25. janúar s.l. greinarkorn um
nokkra „Skógarmenn" og fullyrðir í
niðurlagi greinar sinnar, aö greinileg-
asta dæmið um svelti trjágróðurs
megi sjá í Tjarr.argarðinum. — Þvi
miður eru of margir, sem telja að
vanþroski birkisins í garðinum stafi
af áburðarskorti, en jeg er dálítið
hissa á því að jafn reyndur garðyrkju
maður og Jón Arnfinnsson skuli einn-
ig halda slíkri fjarstæðu fram.
Jeg hefi haft gott tækifæri undan-
farin sex ár til þess að fylgjast með
Tjarnargarðinum og get fullyrt að
áburðarskortur veldur ekki hinum
seina vexti í trjágróðri garðsins.
Til þess liggja aðrar orsakir og þá
fyrst og íremst hinir tíðu næðingar,
sem leika um garðinn.
Allir, sern komið hafa í garðinn
hafa tekið eítir trjálundunum við
Hljómskálann. Þar hafa plönturnar
notið skjóls hvor af ar.nari, og greini-
lega má sjá hvernig vindurinn hefur
tafið vöxt trjánna sem standa nærst
tjörninni.
Nú hin síðari ár er farið að gera
safír læknaði innvortis sár, smaragð
var góður við minnisleysi, rubín varn-
aði rotnun og ametist var besta
meðal gegn ofdrykkju. Þegar Clem-
ens páfi VII lá banaleguna 1534 gáfu
kardínalarnir honum inn demants-
duft, sem kostað hafði 300 dúkata, en
það dugði ekki. Dýrasta meðalið gat
ekki einu sinni bjargað lífi páfans.
Lyfsali í Nyköbing í Danmörku
kvartar um það árið 1700, að aðstoð-
armaður sinn hafi kcnnt ýmsum að
sykra ávexti, baka sykurkökur og
makrónur, og nú geri þeir þetta sjálfir
í stað þess að kaupa þessar vörur hjá
sjer. Á því má sjá að lyfjabúðirnar
hafa þá einnig fengist við bakaraiðn.
meira að því að planta í margfaldar
raöir og árangurinn er sá að meðal-
vöxtur plantnanna hefur verið 20—30
cm. yfir sumarið.
Plöntun trjálunda er spor í áttina
til að skapa skjól í garðinum, en ekki
sakar þó, að gera skjólgarða úr hraun
grjóti og mold eða öðru efni, sem til
greina getur kornið, og hef jeg rætt
það mál all ýtarlega í Garðyrkjurit-
inu 1947.
Þá má.og minna á, að ekki stendur
á sama um stofn trjáplantnanna, en
megnið af hinu eldra birki í garðin-
um er ættað austan úr Þrastarlur.di í
Grímsnesi, og hef jeg engan heyrt
halda því fram að þaðan sje góður
trjástofn ættaður.
Með góðum vilja og nokkru fjár-
magni má gera Tjarnargarðinn skjól-
sælan og vinsælan blett, en til þess
þarf að friða garðinn í nokkur ár
fyrir mönnum og skepnum, sem nú
geta vaðið inn í garðinn hvar sem er,
sökum þess að garðurinn er ógirtur.
Þeir einir, sem vinna við garðinn vita
hversu mikið tjón er árlega af völd-
um hesta og manna.
Skautaíólk eyðileggur áriega fyrir
tugþúsundir króna og á skemmti-
samkomum, sem haldnar eru á sumr-
in er tjónið litlu minna. Tjón á trjá-
plöntum er þó erfitt að virða til
peninga. En hvenær verður garðinum
sýndur sá sómi að hann verði frið-
aður meðan verið er að komá honum
í það horf, sem honum er fyrirhugað
að vera í til frambúðar?
Hafliði Jónsson
frá Eyrum.
Iuns!akt lœkifcrri
ÞAÐ er orðin venja víða um heim að
auglýsa eftir maka, en það er sjald-
gæft að milljónamæringar leiti ráða-
hags á þann hátt. Þó stóð þessi aug-
lýsing fyrir nokkru í indverska blað-
inu „Amrita Baxar Batika“, sem kem
ur út í Kalkútta og Allahabad:
„Ungur Hindúi, sem ekki er Brama
trúar, óskar að giftast laglegri stúlku.
Hún verður að hafa mikið hár, falleg-
an hörundslit og hreina andlitsdrætti.
— Hann er milljónamæringur og á
heima í Púnjab. Þar á hann nokkrar
verksmiðjur og auk þess meðeigandi í
stóru fyrirtæki í Evrópu. Glæsimenni,
32 ára að aldri. Fyrsta konan hans
er hámenntuð, en heilsulaus. Viðhafn-
arheimili í boði. Það er sama þótt
konuefniö sje ekkja, ef hún er barn-
laus og það er sama þótt hún sje fá-
tæk og ómenntuð og hvaða trúar-
flokki hún tilheyrir. Umsókn sendist
í pósthólf 4033 í Kalkútta".
Góður kötiur
Maður kom til laeknis og baö hann
að h jálpa sjer.
„Það er köttur hiernaf‘ sagði hann
og benti á magann á sjer, „og jeg hef
ekki stundlegan frið fyrir honum, því
að hann er altaf á sprettinum."
Lœknirinn sá undir cins hvað að
manninum gekk og hugsaði sjcr að
lœkna hann me5 ímyndunarafli. Hann
fór með sjúklinginn inn í skurðstofu.
Þar vcr falleg hjúkrunarkona og hún
Ijet sjúklinginn leggjast á borð og
svœfði har.n svo. Svo gerði lœknirinn
ofurlitla skinnsprettu á maganum á
honum og saumaði haua saman aftur.
Þegar sjúklir.gurinn vaknaði sýndi
lœkr.irinn honum stóran svartan kött
og sagði: ,Jljcrna er nú þrœllinn, sem
angraði yCur. Hann gcrir yður ekki
mein framar.“
En sjúklingurinn hristi höfuðið.
,Jeg veit að þjcr hafið gert yðar
besta, læknir, en hann er grár, köttur-
inn, scm kvelur mig“.