Lesbók Morgunblaðsins - 08.02.1948, Page 5

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
65
*

A
UR STRIÐ8DAGBOK IVIINMI
Hcrsjúkrahusið
Við höíum reist hersjúkrahúsið okk
ar hjá brendu kirkjuþorpi. Það er eig-
inlega samsafn af mörgum húsum;
við höfum flokkað sjúklingana niður
eftir því hverskyns sár þeirra eru —
beinbrotnir í einu, kviðsærðir í öðru
en þeir sem eru mest særðir eru í
deild út af fyrir sig. — í einu h' s-
inu höfum við þá, sem eru í aftur-
bata. Jeg hef yfirumsjón með þeim.
Jeg er þakklát fyrir það. Það má heita
ljett fyrir mig, scm hef kynst svo
mikilli þjáningu, svo mikiu af „frá-
hlið heiðursmerkisins“.
Það er harla lítið hægt að gera
fyrir þessa duglegu pilta. Jeg vildi
gera mikið, — en hvað eftir annað
kemst jeg að raun um það, hve lítið
er hægt fyrir þá að gera, ekkert í
samanburði við það, sem þeir hafa
unnið til.
Það er laugardagur. Kvöldið kemur
alt of snemma á þessum tíma árs. í
einu kasti heíur vetrarrökkrið smeygt
sjer inn á heimili okkar. En laugar-
dagsönnunum er lokið, og það skíð-
logar á örnunum.
Þeir piltanna, sem geta haft fóta-
vist sitja við borðið inni í matarsaln-
um, á bláum stólkollum. Þeir hlusta
á útvarpið og drekka seint dauft stríðs
kaffið.
«
l
Jeg sit hjá þeim við kringlótt borð-
ið. Jeg hlusta á samtal þeirra — pilt-
arnir okkar eru háróma og gáskafull-
ir, eins og stríðssjúklingar í afturbata
eru vanir að vera — sem oft eru eins
og ærir af hamingju yfir batnandi
iieilsu og kröftum, er koma í vaxandi
mæli dag frá degi, — yfir lífinu, sem
þeim hefur verið veitt. Það er ekkert
því til fyrirstöðu, að drengirnir mínin
sjeu glaðir og ánægðir á sinn hátt,
enda þótt lífið hafi leikið þá hart. í
tttai^mar l\ain h\amáau
lægra rómi segja þeir frá broslegum
atvikum af vígstöðvunum, og hnitti-
yrði Viljos blandast öðru hvoru inn í
samtalið. Kuldi, söknuður, hættur og
dauði virðist alt gleymt þessi náðar-
fullu augnablik. Hjarta mitt gleðst af
því að sjá þá núna svo ánægða og
hamingjusama.
Finnsltir hermenn í vetrarhernaði.