Lesbók Morgunblaðsins - 08.02.1948, Blaðsíða 15

LESEÖK MORGUNBLAÐSINS
75
FISKAR KUNNA AÐ TALA
< ® v , \ ©
Þessi fiskur er reiður og skammast
hástöfum eins og sjá má á hljóð-
sveiflunum fyrir neðan.
„ÞEGIÐU eins og þorskur“ segja
menn og þykjast ekki geta lengra
jafnað. En nú kemur það upp úr
kafinu, að fiskar gefa hljóð af sjer,
þótt það sje máske orðum aukið að
segja að þeir geti talað.
Christopher Coates, starfsmaður
við dýrasafnið í New York, hefur
verið að gera tilraunir um það hvort
fiskar sje algjörlega þöglir, en kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að svo er
ekki. Hann hefur haft fiska í kössum
og sett vatnsheldan hljóðnema niður
í vatnið til þeirra, og hann hefur
Þessi fiskur liggur rólega fyrir fram-
an hijóðnemann og „malarcí. Hljóð-
sveiflurnar koma fram á svarta mið-
anum fyrir neðan
komið fiskunum til þess að „tala“ í
hljóðnemann. Hann hefur komist að
því að fiskar gefa írá sjer þrennskon-
ar mismunandi hljóð. Ef þeir eru
reiðir, þá eru þeir háværir og óða-
mála; meðan þeir eta umla þeir hægt
og rólega, og þegar þeir hafa ekkert
fyrir stafni mala þeir líkt og kettir.
Elestir fiskar framleiða þessi hljóð
með tönnunum — með því að gnísta
þeim á mismunandi hátt. En til eru þó
fiskar, sem geta „kallað“ með aðstoð
sundmagans.
ur ungri og ef til vill viðkvæmri stúlku
og eigi ólíklegur til að trufla sálarlíf
hennar að verulegu leyti. Vera má og
að uppeldið í föðurhúsum, eða eftir að
þau urðu að yfirgefa þau, um og inn-
an við fermingu, hafi eigi hentað þeim
sem best.
Ekki hef jeg átt þess kost að rekja
feril þeirra systkina eftir að þau fara
úr framsveitum Skagaf jarðar. En hitt
tel jeg alveg efalaust að hjer er um
að ræða þau Myllu-Kobba og Rænku
enda þótt mig skorti skiljanlegar heim
ildir til að sanna að svo sje.. Og fleiri
rök hníga að því en nöfnin ein, þótt
þeirra verði ekki getið hjer.
Jón Jóhannesson hefur því að vissu
leyti verið á rjettri leið í grein sinni,
aðeins farið Svartárdala. vilt.-Svártár-
dalur í Skagafirði er bygðarheitii sem
og hinn húnvetnski, en þar voru einn-
ig tveir samnefndir bæir, ytri og
fremri Svartárdalur. Hinn síðarnefndi,
fæðingar- og bernskuheimili þeirra
systkina, hefur nú verið í eýöi iJfuil
40 ár. c .idi/(Öt
Er þá hjer með upplýst áð nokki'u
það, sem virðist fallið hafa Lfyrnsku,
ætt og uppruni þessara einkennilegu,
auðnulitlu en nafnkunnu systkina.
Heimildir að mestu prestsþjómíStu-
bók Goðdalaprestakalls.
Þormóöur Sveinsson.■
V ^ ^ ^
Breska blaðið „Evening Neivs“ sej-
ir þessa sögu til dœmis um það hvem-
ig reynt-er að komast í kring urh
tekjuskattslögin í Englandi.
Auðugur kaupmaður frá Leeds var
skorinn upp, og lœknirinn vildi fá
J/00 guineur (1680 sterlingspund) fyr-
ir sinn snúð.
— Jeg get svo sem gréitt Letta,
sagði kaupmaður, en hvað lialdið þjer
að jeg þurfi aö hafa miklar tekjur til
þess að geta greitt það? Ekki minna
en 6lf.000 sterlingspund. Þjer hljótið
líka að liafa miklar tekjur og greiða
hátekjuskatt. Hvað haldið þjer að þjer
fáið mikið í yðar hlut af þessum 1680
sterlingspundum, að skatti frádregn-
um?
Lœknirinn hugsaði sig um stundar-
korn og sagði svo:
— Hjer um bil 108 sterlingspund.
— Sjáum til, sagði kaupmaðw. 'Til
þess að greiba yður 108 pund, þarf
jeg að hafa 6/f.000 sterl.pd. tekjur.
Hvað segið þjer um það aö við jöfnum
reikninginn með einum kctssa af
whisky?
— Ágætt, sagði lœknirinn.
V