Lesbók Morgunblaðsins - 20.04.1947, Blaðsíða 14

f 122
* 1
T1 T J LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
NUTtMA
f-
j§[ » Eítir Atholl Oakeley
fangbragðameistara
Sumir menn eru tröll frá fæð-
t ingu, og er það ætterni. Mæður
j[ þeirra eru venjulega mjög stórar
sex fet á hæð eða meira. Meðal-
J^ þungi nýfæddra barna er 14—15
[ merkur, en jötnarnir eru miklu
t þyngri þegar þeir fæðast. Carnera
^ var 32 merkur, Kalmikoff hinn
| rússneski 48 merkur og Lavalz 58
i merkur. Hann vóg fullorðinn 490
[ pund.
Það er líka hægt að gera menn*
að jötnum með því að ala þá kapp-
samlega á miklum og góðum mat
og láta þá jafnframt stunda afl-
raunir. Jeg vóg ekki nema 112 pund
þegar þrír menn rjeðust á mig í
Bayswater og ljeku mig illa. Þá
var jeg þolhlaupari. En mjer sárn
aði þetta atvik svo, að jeg fór á
fund nafnfrægs jötuns og bað hann
að gera mig líkan sjer. Jeg var lát
inn eta ósköpin öll og drekka mik-
ið af mjólk. Til þess að hafa lyst
á mjólkinni varð jeg að hafa mat-
inn brimsaltan. Og svo stundaði jeg
æfingar af kappi, sjerstaklega lyft-
ingar. Og jeg bætti við mig 100
pundum, og er þó tæplega sejMet
á hæð. í Japan eru nokkrir risar
og þeir eru líklega sterkustu menn
i í heimi. Einn þeirra vegur 710
f pund. Þessir menn eru af sjerstök
um ættum, sem frá alda öðli hafa
I kappkostað að gera afkomendur
sína að risum. Frá blautu barns-
beini er mat troðið í börnin og þau
eru teygð og liðkuð þangað til þau
geta sjálf stundað aflraunir.
Þriðja tegund jötna er fram
komin vcgna dutlunga náttúrunn-
f ar. Á bak við heilann í mönnum er
svolítill kirtill, ekki stærri en baun
F Ef þessi kyrtill gefur frá sjer ó-
^ venju mikinn vökva áður en menn
JÖTNAR
ná 25 ára aldri, taka þeir að vaxa
óskaplega. Fái þeir þá nægan og
góðan mat meðan á þessum vexti
stendur og iðka líkamsæfingar og
aflraunir, verða þeir sannkaUaðir
jötnar. Fái þeir ekki næga fæðu
og iðki ekki líkamsæfingar, verða
þeir að vísu gríðarstórir, en slyttu-
legir og veiklaðir, máske bæði á
sál og líkama., Ef þessi makalausi
kirtill byrjar fyrst ofrausn sína eft
ir 25 ára aldur, vaxa menn aðeins
á þverveginn. Höfuðið verður ákaf
lega stórt og öll bein gildna. Einn
af þessum mönnum er „Engillinn“,
kunnur grísk-rómversk-glímumað-
ur. Hann var eins og aðrir menn
fram að 25 ára aldri og vóg þá 154
pund. Alt í einu byrjaði hann að
vaxa á þverveginn. Öll bein urðu
hálfu gildari en áður, og hann er
enn að stækka. Úlfliðir hans eru 12
þumlungar að ummáli, brjóstvídd-
in 6 fet, fingurnir eru eins gildir og
bjúgaldin og höfuðið geisistórt.
Hann vegur nú 322 pund og er
aðeins bein og sinar og vöðvar —
hefur hvergi safnað fitu. Hann er
nú þrítugur að aldri.
Mesti jötun, sem Bretar hafa átt,
er Angus McAskill frá eynni Mön
Hann var 9 fet á hæð og vóg 560
pund. Hann var sá sterkasti maður
sem jeg hefi kynst. Einu sinni ljek
hann sjer að því að bera akkeri,
sem vóg % smálest, hálfrar mílu
veg og dró á eftir sjer akkerisfest-
ina.
Þýski jötuninn Hermann Garner
skrifaði nafnið sitt með krít á vegg
þannig að hann helt krítinni á milli
vísifingurs og langatangar, en
Ijet sementspoka (1 vætt) hanga á
þumalfingrinum á meðan. Hann
Ijek sjer líka að því að leggjast á
bakið og spyrna fótum upp 4 borð
sem 16 stórir menn stóðu á og lyfta •
því.
Annar þýskur jötunn, Milo Stein
born, ljek það að liggja á bakinu og
spenna upp fætur; ofan á-iljar hans
var lagður stór hlemmur og svo ók
bíll yfir hlemminn.
Ef einhver skyldi hugsa sjer að
gerast jötirnn, þá verður hann að
gæta mestu varkárni; leita ráða hjá
lækni og íþróttakennara og gæta
þess að ofreyna sig ekki.
íW
- Molar -
Mjer heyrðist þú segja já.
Þeir Molotov og Stalin sátu á
ráðstefnu. Þá hringdi Marshall ut
anríkisanríkisráðherra. Molotov
tók heyrnartólið.
„Halló! Er það Marshall? Nei —■
nei — algert nei — þvert nei...
já..... nei! Nei, nei.“
Svo lagði hann heyrnartólið frá
sjer.
„Mjer heyrðist þú segja já við
einhverju", sagði Stalin.
„Jeg sagði það þegar hann spurði
livort jeg heyrði til sín“, sagði
Molotov.
Litauðgi náttúrunnar.
Það var venja hins fræga franska
málara, Claude Monet, að fara út
í dögun með málaraáhöld sín og’
nesti til dagsins. Svo gat hann haft
það til að staðnæmast hjá venju-
legri heysátu og byrja að mála
hana. Þegar ein mynd var fullger,
byrjaði hann á annari og þannig
helt hann áfram allan daginn og
hafði þá málað margar myndir af
sömu sátunni. En þessar myndir
voru ólíkar. Hver þeirra hafði sinn
sjerstaka blæ, alt eftir því hvernig
ljós og skuggar ljeku um sátuna
frá morgni til kvölds. Þessar
myndir sýndu það best hverri lit-
auðgi náttúran á yfir að’ráða, jafn
vel í svo einföldu „motive“ sem
einni heysátu. _