Lesbók Morgunblaðsins - 20.04.1947, Blaðsíða 5

/
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
113
sleðum. Var færið þolanlegt, en veðr-
ið fúlt. Ilriðarbylur svartur og á móti.
Gekk alt vel, þótt Iiægt væri farið,
upp á Sandskeið, og var með mjer
maður með hest.
En þ|gar kom að Bolaöldum var
snjórinn þar í sköflum, laus'og svo
mikill, að jeg ætlaði hvergi að konx-
ast upp á veginn. Þreifaði jeg fyrir
mjer meðfram öldurótunum og leit
helst út fyrir, að mjer ætlaði h\Tergi
að verða uppgöngu auðið.
En þá kom fyrir atvik, senx tlreifði
öllum áhyggjum og þeim kvíða í
svip.
A einum staðnum, senx jeg kann-
aði og kafaði í klof, flæktist jeg í
einhverju, sem mjer kom ókunnug-
lega fyrir. En þegar jeg þreifaði þarna
fyrir mjer með hendi, fann jeg að
þetta var fótur á manni. Jeg togaði í
og kom þá upp úr fönninni maður-
inn. Ilugði jeg hann dauðan vera, en
svo var ekki, því að þegar jeg gáði
betur að hraut liann hástöfum, eins
og hann væri heima í rúmi sínu. Jeg
kallaði nú í manninn, sem með mjer
var og bað hann koma mjer til.hjálp-
ar. Ileyndum við allar hugsanlcgar
kúnstir til að vekja manninn, en alt
konx fyi'ir ekki. Mundi fjelagi minn
jxá eftir því að hann hafði Viskýpela
í fórum sínum og datt okkur í hug,
að það væri þjóðráð að dreypa ofui'-
liblu af þeim guðadrykk á svefnpurk-
una. Og þetta var reynt. Við rend-
um ofurlitlum slui'k af viskýinu á
milli vara mannsins. Og viti menn! —
Hann runxskaði. En þó ekki til ann-
ars en að atyrða okkxx^ fyrir að hafa
vakið sig og biðja okkur að lofa sjer
að söfa í friði, því að hann hefði borg-
að rúinið! Mun hann hafa haldið að
hann svæfi í rúnxi á Kolviðarhóli.. *
En nú var kominh kolsvartur byl-
ur og myrkur og ilt að athafna sig
vegna hvassviði'is. Tókst okkur loks
að vekja manninn nokkurnveginn og
hagræða honunx á einum mjólkursleð-
anum. Jeg hafði fundið sleðakiíli og
handtösku,* sem maðurinn hafði verið
með. Var því komið fyrir á sleðaxium
líka. j ,
Maður þessi hjet Árni og var sjó-
maður frá Vestnianinæyjum. En þetta
var 3—4 dögum fynr jól og hafði
hann ætlað að vera heima hjá for-
eldrum sínum um jólin, á Nýlendu
undir Eyjafjöllum og farið fótgang-
andi úr Reykjavík með sleðann í eft-
irdragi og einhvern jólaglaðning í
töskunni“.
„Voruð þið lengi að brölta þarna
við BoIaöldurnar?“ spyr jeg.
„Já, við vorum æði lengi“, svarar
Sigurður, „eða jeg, að þreifa fyrir
mjer og' finna stað, þar sem fært væri
upp. Og þetta var svo fjandi erfitt
og seinlegt vegfta veðurofsans. Þó
tókst nxjer að lokum að finna færan
stað og komast upp á veginn með
sleðann. Vorunx við fegnir því, en
langt var enn til Hólsins og seinfai'ið
• í þessu veðri, með hálfdauðan mann
„í lestinni", því að við urðum að hafa
okkur alla við að halda honunx vak-
andi. Og það var enginn hægðarleik-
ur. En jeg óttaðist það, að ef hann
sofnaði, myndi hann ekki vakna aft-
ur, því að bæði var það að hann var
þrekaður og illa haldinn og svo hitt,
að gaddurinn var afskaplega mikill,
þarna uppi á heiðinni.
Við náðum ekki Kolviðarhóli fyr
en eftir miðnætti og vorum fegnir
þegar við voruni þess búnir að kom-
ast inn í hlýjuna.
Við manninum, sem við björguð-
um, var strax tekið, þegar við kom-
um í hlaðið og að honum hlynt sem
best mátti verða. Og á Ko'lviðarhóli
lá hann svo í heila viku. Vafasamt
þótti, hvort Árni hefði lifað þetta af,
ef hann hefði ekki fengið svo góða
hjúkrun, seni raun varð á, hjá hcicf-
urshjónunum á Kolviðarhóli. Enda
átti víst margur maðurinn þeim hjón-
um líif sitt að launa“.
IjÍtifeaLima&i
ecjiimaöur
Fyrir skömmu náðist útilegunxað-
ur í Þrándheimi. Var það rússnesk-
ur hermaður, sem Þjóðverjar höfðu
tckið höndum árið 1941 í Póllandi,
en síðan flutt til fangabúða í Nor-
egi tveimur árum seinna. — Þaðan
tókst honum að strjúka og hefur lif—
að útilegumannslífi síðan. — Ilann
hafði ekki hugmynd um að stríð-
inu væri lokið og þegar hann náðist
helt hann að Þjóðverjar hefði enn
yfirráð í Noregi. — Myndin er tek-
in af honum á járnbrautarstöðinni í
Niðarósi áður en hanu var sendur
til Rússlands.
- --
^ ^ ^ ^
Leiðrjetting
Línubrengl varð í, upphafi giein-
arinnar um Skúla Íjertjamínsson í
seinustu Lesbók. — -Þar átti að
standa: f nóvemberhefð „The Fur
Ti-ade Journal of Canada“ er grein
eftir Mr. Lyn Harrington unx
landa okkar Skúla Benjamínsáon'h,
o.s.frv. — Þeir, sem halda Lesbók;,
saman eru beðnir að leiðrjetta
þetta.