Lesbók Morgunblaðsins - 22.11.1936, Qupperneq 6
374
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Sparnaðardagur.
Myndir þessar eru af minnis-
merki Dana um 400 ára afmæli
siðbótarinnar. Tvídálkaða mynd-
in er af rismynd á fótstalla minn-
ismerkisins. Er hún af því, er
Kristján konungur þriðji tók við
samþykki „stjettanna“ um að sið-
bótin skyldi lögleidd. Sá atburð-
ur gerðist á Gammeltorv í Kaup-
mannahöfn 30. október 1536.
Minnisvarðinn er eftir teikningu
þeirra H. Lönborg-Jensen bygg-
ingameistara og Max Andersen
myndhöggvara, en rismyndin er
gerð af hinum síðar nefnda.
lheims sparnaðardagur —
„World Thrift Day“ — var
haldiun í tólfta sinn hinn 31.
október, í ýinsum löndum. Akvörð
un um það að helga sparnaðar-
hugmyndinni einn dag á ári, var
tekin á fyrstu alþjóðlegu sparn-
aðarráðstefiiunni í Milano 1924.
Og ár eftir ár hefir farið vaxandi
áhugi fyrir þessu meðal alþýðu í
mörgum löndum, og ýmsar stofn-
anir hafa lagt hugmyndinni lið-
sinni sitt.
Síðan sparnaðardagurinn var
ákveðinn, hefir hann ár eftir ár
verið haldinn hátíðlegur í 28 ríkj-
um: Ástralíu, Argentínu, Austur-
ríki, Belgíu, Búlgaríu, Chile,
Danmörk, Finnlandi, Frakklandi,
Hollandi,, Italíu, Indlandi, Ir-
landi, Japan, Jugoslafíu, Luxem-
burg, Noregi, Póllandi, Portugal,
Rúmeníu, Sviss, Spáni, Stóra-
Bretlandi, Svíþjóð, Tasmaníu,
Tjekkoslovakíu, Ungverjalandi
og Þýskalandi. Sparifjárbankarn-
ir í Sovjet-ríkjunum hafa einnig
hylt daginn.
Á hverju ári gera bankar og
blöð í þessum löndum alt sem unt
er til þess að auka áhuga manna
á því að spara. Og mönnum er
ekki aðeins prjedikað að nauðsvn-
legt sje að safna til vondu áranna,
heldur sje það skvlda hvers og
eins gagnvart sjálfum sjer og
þjóðfjelaginu að halda vel á sínu.
Tilgangurinn er fyrst og fremst
sá, að fræða fólkið um viðskifta-
mál og fjármál frá sjónarmiði
sparseminnar. Og sjerstaklega er
lagt kapp á að brýna það fyrir
æskulýðnum að gæta þess, að út-
gjöld fari ekki fram úr tekjum,
og nota hverja stund til þess að
vinna sjer ei'tthvað inn.
*
rönsk alþýða er orðlögð fyrir
það, hvað sparnaðarandi er
ríkur meðai hennar. Hún telur
það blátt áfram skyldu sína að
spara fyrir sjálfa sig, afkomend-
ur sína, þjóðfjelagið og föður-
landið. Sparnaður og umhyggja
fyrir framtíðinni hafa orðið . að
siðferðislegum skyldum meðal
franskrar alþýðu, því að enginn
þykist sjálfstæður nema hann hafi
nóg fyrir sig að leggja og þurfi
ekki að kvíða framtíðinni. „Hús-
ið mitt er lítið, en jeg á það sjálf-
ur“, er franskur málsháttur, sem
sýnir bæði hvernig franska al-
þýðan kann að sníða sjer stakk
eftir vexti, og hvað hún er. frá-
bitin því að stofna til skulda. Og
til þess að ná þessu takmarki veit
hún að besta ráðið er að lifa spar-
lega, og að það er líka lieilsusam-
legt. Og sparnaðurinn leiðir af
sjer reglusemi á heimilunum.
„Vinna og sparnaður" var
kjörorðið á alþjóða sparnaðardeg-
inum í París í maí 1935. Og í
merki stærsta sparifjárbankans í
Frakklandi, Lyon-banka, standa
þessi orð: „Ef einhver segir við
þig, að þú getir orðið ríkur af
öðru en starfi og sparsemi, þá
triíðu honum ekki, því að hann
vill svíkja þig“.
—-—<-;«>>----------
— Hvernig stendur á því, að
þú vinnur altaf í spilum? Það
hlýtur að þurfa sjerstakar gáfur
til þess.
— Nei, ekkert annað en spila
við tvo sjer vitlausari.