Lesbók Morgunblaðsins - 12.01.1936, Blaðsíða 6

u
LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
Ríkiserfingi Belga. Á hverjum degi þegar Baudoin, hinn litli ríkiserfingi Belga kemur úr skói-
anum, safnast fjöldi barna fyrir utan skólann til þess að fá að sjá hann.
fram í þrem myndum, sem kon-
ungur, námumaður og betlari, og
í öllum þessum gerfum var Bjarni
ágætur. Og það skyldu fáir ætla,
að betlaragarmurinn, loðinn og
skjálfraddaður væri sami maður-
inn og hinn mikilúðlegi og tign-
arlegi bergkonungur, með hreim-
mikla róminn og valdsmannsbrag-
inn, og allra síst að þetta væri
hann Bjarni“.
Bjami Bjömsson kom aftur
heim 1930. Tók hann upp eftir-
hermu- og gamanvísnakvöld sín,
og sýndi það sig að vinsældir
hans höfðu stórum aukist. Má
fullyrða að hjer sje enginn leik-
ari, sem geti sópað að sjer
fólkinu kvöld eftir kvöld, á við
Bjarna.
Hefir hann leikið nokkrum
sinnum með Leikfjelaginu síðan,
eitt aðalhlutverk, Teddie Deakin
í „Draugalestinni“ og leýsti það
mætavel af hendi, en annars flest
smáhlutverk, og má segja að þá
sæki í sama farið og áður til
tjóns fyrir Leikfjelagið og leið-
inda fyrir bæjarbúa, sem vilja
sjá Bjarna Bjömsson á leiksvið-
inu.' L. S.
Klókindi Hstors.
Um Jakob Astor, sem lagði
grundvöllinn að auðæfum ættar-
innar, er sögð þessi saga.
Vinur ,hans kom einu sinni til
hans og kvartaði um heimilislíf
sitt.
— Jeg get ekki fengið konu
mína til þess að þjóna mjer,
sagði hann. Hún hugsar ekkert
um að halda við fötum mínum og
nærfatnaði; það vantar tölur í
þau og líningarnar eru trosnaðar.
Það er sama hvemig jeg bið hana
og grátbæni; ekkert hjálpar.
— Já, úr því þú grátbænir,
sagði ,Astor.
— /Ekki batnar ef jeg byrsti
mig, þá er nú heimilisfriðurinn
úti.
— Þú .ættir að fara að eins og
jeg, sagði Astor. Ef það þarf að
gera við skyrtu mína, sting jeg
henni í handarkrikann, fer inn til
konu minnar og spyr hana hvar
druslupokinn sje.
— Hvað ætlar þú að gera með
hann? segir hún.
— Jeg er hjerna með slitna
skyrtu, sem jeg ætla að fleygja.
Hún er ekki til annars.
— Jæja, segir lrán, þú vilt öllu
fleygja. Lofaðu mjer fyrst að
sjá hana.
En jeg rígheld skyrtunni í
handarkrikanum og mótmæli. Jeg
segi að hún sje ónýt. Jeg ilji
ekki nota hana lengur.
— Jeg heimta það, Jakob, að
þú látir mjer eftir að dtema um
það. Jeg veit hvað þú ert hugs-
unarlaus, segir konan þá.
Og .hún rífur skyrtuna af mjer,
rekur hana sundur og segir sigri
hrósandi:
— Datt mjer ekki í hug! Þú
ætíar að fleygja svona góðri
skyrtu! Bíddu þangað til í kvöld.
þá skal jeg.sýna þ.jer þá skyrtu,
sem þú segir að sje ónýt. Hjer
set jeg, auka í hana og þessa rifu
sauma jeg saman, og þá er hún
eins og ný.
— Við sjáum nú til; ekki hefi
jeg mikla trú á því, segi jeg að-
eins.
En á þennan hátt fæ je'g ætíð
gert við fötin mín fljótt og vel.