Eimreiðin - 01.01.1901, Blaðsíða 65

65
finde god St0tte.« — Hið fræga sænska tónskáld Gunnar Wenner-
berg kvað og hafa lokið lofsorði á hátíðasöngvana.
Pegar á skólaárum sínum tók séra Bjarni að safna íslenzkum
þjóðlögum, og því hefir hann jafnan fram haldið síðan, þó hann
hafi ekki átt kost á að ferðast svo um landið í þeim erindum sem
skyldi. Á hann nú orðið býsna mikið safn af því tægi, og hefir
hann þar unnið þarft verk, því margt þess konar gleymist og glat-
ast með hverju árinu, sem líður. Árið 1899 sigldi hann með styrk
af opinberu fé til Kaupmannahafnar, til þess að rannsaka íslenzk
nótnahandrit. sérstaklega í safni Árna Magnússonar, og í sömu
erindum brá hann sér til Stokkhólms og Uppsala. En tíminn mun
hafa verið of naumur til þess að ljúka þeim rannsóknum. I Khöfn
kyntist hann dr. Angul Hammerich, kennara í sönglistasögu við
háskólann, og hefir dr. Hammerich í ritgerð sinni um íslenzkan
tvísöng minst séra Bjarna með miklum lofsorðum og þakklæti
fyrir þá aðstoð og fræðslu, er hann hafi veitt honum, að því er
snertir íslenzkan tvísöng.
Pab væri óskandi að séra Bjarna gæfist kostur á að ljúka við
þjóðlagasafn sitt og fá því komið á prent, því það gæti haft mikla
þýðingu fyrir þjóðháttasögu landsins og líka orðið til þess að vekja
eftirtekt annarra þjóða á oss. V. G.
R i t s j á.
BÓKASAFN ALÞÝÐU II, 1.—2. Khöfn 1900.
I. þættir Úr Islendingasögu. Alþýðubók eftir Boga Th. Mel-
steb. 1. hefti.
Það er ekki laust við að sumir hafi upp á síðkastið verið farnir
að gjörast langeygðir eftir einhverri úrlausn frá höfundarins hendi, að
því er snerti rit um sögu íslands. Þeir, sem óþolinmóðastir eru, hafa
jafnvel látið það opinberlega í ljósi, að þeir skildu ekki í því, hvað
höfundurinn væri að hafast að. En allar þessar umtölur eru náttúrlega
sprotnar af því, að þeir sáu ofsjónum yfir styrkslöttunum, sem rigndi
yfir höfundinn þétt og nærandi eins og gróðrarskúr á vori. Þeir gættu
þess ekki, að það er ekki auðhlaupið að því, að leiða í ljós það, sem
í myrkrunum er hulið. Það þarf tíma til að kafa til grunns í öilum
5