Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1896, Page 8

Eimreiðin - 01.05.1896, Page 8
88 rætur búa. Hann hafði beitt öllu sínu afli, öllu sínu fylgi til þess, að fá gert út af við bað. Og hann sá fram á það, að yrði hann undir í þessu máli, þá yrðu jafnframt áhrif sín og yfirráð grafin til fulls og alls undir vikurösku eyðsluseggjanna. Ög hvað sem nú öllum sparnaðarkenningum leið, þá var það hart, að mótstöðu- menn hans, flestir ungir og óreyndir glánar, dönsuðu á beinum hans lifandi og kúguðu jafnvel hann til að kasta fje sínu í þá botnlausu eyðsluhít, sem þeir hygðust að fylla. Sigvaldi var sítalandi um almenningsmál, og innan skamms fór hann að brjóta upp á þeim við lækninn. Hann byrjaði á em- bættismönnunum. Þeir væru allt of margir. Læknirinn var ekki frá því, að það gæti nú vel verið. En það virtist ekki vera vilji þjóðarinnar að fækka þeim. »Ekki vilji þjóðarinnar?« Það þótti Sigvalda í meira lagi kynlegt. Hvaðan hann hefði það? Læknirinn hafði það frá þinginu. Ekki mætti einu sinni minnast á að steypa saman tveimur prestaköllum, svo að hlutað- eigandi sóknamenn risu ekki upp óðir og uppvægir, með öndina í hálsinum, og mótmæltu sem kröptuglegast. Og allt af væri verið að biðja um nýja embættismenn, ráðgjafa, dómara, lögfræðis- kennara — ekki að tala um læknana, sem menn vildu hafa sem allra víðast. Sigvaldi neitaði þvi, að þetta væri vilji þjóðarinnar. Að minnsta kosti væri það ekki sinn vilji; og það var auðheyrt á röddinni, að það vakti fyrir honum, að hann væri ekki svo sjerlega lítill partur af þjóðinni. Eiginlega þyrfti enga embættismenn hjer á landi, nema einhverja fáeina menn, sem settir væru fyrir litla þóknun, til að leita að þjófum og kalla inn skatta. Og svo mætti láta einhverja nefndina á þinginu dæma málin um þingtímann; þingmenn ættu ekki svo annríkt. Forfeður vorir hefðu líka dæmt málin á alþingi. Læknirinn var hræddur um, að mönnum mundi þá stundum leiðast að bíða eptir málsúrslitum. »Leiðast að bíða — leiðast að biða?« sagði Sigvaldi og var nú kominn i ofsa; það var eins og megnasta norðanbálviður stæði í úlfgráa hárkragann á honum. »Ætli mönnum rnegi ekki leiðast að bíða samt, karl minn? Ætli mönnum megi ekki leiðast að bíða eptir eptirlitinu hjá höfðingjunum í Reykjavik? Og svo sagði hann hinar og aðrar sögur af eptirlitsleysi og ódugnaði embættismanna

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.