Morgunblaðið - 18.10.1986, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 1986
Slátur
Sláturtíðin í hámarki. Þú færð 5 slátur í
kassaáaðeins
Rúgmjöl
3 kg. af rúgmjöli í sláturgerðina á
frábæru verði
5850
Austurlenskur pottréttun
Sjóðandi heiturtilbúinn á borðið.
»150.-
Salatbarinn stórkostlegi.
Þú velur úr völdu grænmeti.
Tilbúið á borðið.
Heitar stórsteikur.
Fyrirföstudagskvöld og laugardag.
Frönsk smábrauð frá Myllunni.
Ljúffengu smábrauðin sem eru
ómissandi með hverri máftíð
fös.kl. 15-20, lau. kl. 10-16
Ferskirávextir
hollir og góðir.
I Veislukjúklingurfráísfugli.
f Nú verður kjúklingaveisla
1 fös.M. 13-20, lau.kl. 11-16,
Lága verðið í algleymingi:
FLAKE komflögur............kr. 158.00
TOWN HOUSE rúsínur, 425 gr.kr. 74.00
PRIÞPS bjór, 1/2 lítri.....kr. 37.75
SPAR bleiur, 36 stk. í pakka.. kr. 498.00
FERN eldhúsrúllur, 2 í pakka . kr. 59.90
FERN w.c. rúllur, 2 í pakka ... kr. 29.90
VEXþvottaefni, 3kg. ípakka . kr. 235.00
TUSTELLOS morgunmatur
frá SAFEWAY................kr. 118.00
S KAUSTAÐUR
/ MJÓDD
Gódandaginn!
Sigurlína Björns-
dóttir - Minning
Vordagurinn 22. maí 1898 finnst
mér alltaf hljóti að hafa verið fagur
og sólríkur. Þá fæddist foreldrum
mínum lítil dóttir, önnur í röð al-
systkina. Hún átti fyrir höndum
langa og gifturíka ævi og varð for-
eldrum sínum, systkinum, vensla-
mönnum og flölmörgum öðrum
mikil heillastoð.
Litla stúlkan var skírð Sigurlína.
Hún ólst upp í stórum og glaðvær-
um systrahópi í Brekku og Reykjar-
hóli í Seyluhreppi í Skagafirði.
Æskuáranna heima hjá foreldr-
um okkar, Bimi Bjamasyni og
Stefaníu Ólafsdóttur, minntist hún
ávallt með gleði og unni æskuslóð-
um sínum og því fólki sem hún
hafði alist upp með í þeirri sveit
og hafði margt fallegt um það að
segja. En tímamir kölluðu ungt
fólk út í lífsbaráttuna ekki síður
þá en nú. Námstíminn var ekki
langur en þeim mun betur nýttur.
Ung fór Sigurlina í Kvennaskól-
ann á Blönduósi og gat sér þar
mikið orð fyrir skarpar gáfur og
ágætan námsárangur. Var hún vel
undir námið búin á mælikvarða
þess tíma, því að þekking og lær-
dómur var í miklum metum á heimili
foreldra okkar sem bæði vom bók-
hneigð og fróðleiksfús. Sigurlína
talaði og ritaði móðurmálið með
miklum ágætum, var þaulkunnug
íslenskum skáldum og kunni
ógrynni af kvæðum og vísum.
Minnið var óbilandi, og ætíð fann
hún tíma til lestrar nýrra bóka. Húm
var líka gædd notalegri kímnigáfu
og átti létt með að koma auga á
spaugilegri hliðar lífsins.
Vorið 1921 giftist Sigurlína ung-
um og glæsilegum bóndasyni, Jóni
Jónssyni frá Nautabúi í Skagafírði.
Fluttust þau þá þegar að Hofi á
Höfðaströnd, fomu stórbýli sem Jón
hafði fest kaup á. Með þeim að
Hofi fluttust foreldrar Sigurlínu, og
var ég þeirra fylgifé, þá fjögurra
ára. A Hofi áttu þau Jón og Sig-
urlína langa og merka búskapar-
sögu sem ekki verða gerð skil í
stuttu máli. Hjónaband þeirra var
einstaklega fagurt og ástúðlegt og
verður vart um þau rætt án þess
beggja sé minnst, svo innilegt og
náið var samband þeirra. Jón unni
mjög konu sinni og mat ráð hennar
mikils. Aldrei varð þeim sundurorða
og komu jafnan fram sem einn
maður, þó að þau væm að ýmsu
leyti ólíkir einstaklingar.
Jón á Hofí var mikill merkismað-
ur á alla grein, kappsfullur, tilfinn-
ingarikur, en málafylgjumaður
mikill, glöggskyggn og rökfastur
og lítt gefinn fyrir að láta sinn hlut,
alvörugefinn og ákaflega áreiðan-
legur í öllum viðskiptum svo að
mönnum þóttu orð hans betri en
handsöl annarra. Varð hann
snemma mikill frömuður félags-
mála í sveit sinni og héraði og
valdist til forystu á mörgum sviðum.
Siguriína kona hans var að eðlis-
fari ljúflynd, gædd miklum mann-
skilningi og einstakri hugarrósemi.
Þegar ég lít til baka minnist ég
þess ekki að hún skipti nokkumtíma
skapi svo að séð yrði. Ekki var
henni þó skaps vant, en sjálfsögun
hennar var einstök, og hún lét aldr-
ei vanhugsuð orð hrjóta sér af
munni ef mikið lá við. Henni var
einkar lagið að laða að sér fólk,
lægja öldur geðshræringa hjá öðr-
um og afla sér vina. Hún var mikill
mannasættir.
Bæði vora þau hjón gestrisin í
besta lagi og margir áttu við þau
erindi. Varð Hof mikið rausnarsetur
í þeirra tíð. Þau Sigurlína og Jón
áttu tvö böm sem lifðu, tvíburana
Sólveigu og Pálma sem fædd vora
1923.
Jón mann sinn missti Sigurlína
árið 1966 eftir fjöratíu og fimm ára
sambúð. Skömmu síðar fluttist hún
með móður okkar til Reylqavíkur
þar sem þær mæðgur bjuggu síðan.
Þegar ég hugsa til Sigurlínu syst-
ur minnar koma meí jafnan í hug
orð sem munu vera heiti á fomu
kvæði „Verk og dagar“. Verk henn-
ar vora mikil og gæfurík, lífdagam-
ir margir.
Það er erfitt að gera sér fulla
grein fyrir hvert afrek það var að
stjóma stóra og mannmörgu búi
fyrr á áram með slíkri rausn sem
Sigurlína gerði, taka að sér uppeldi
margra bama, skyldra og vanda-
lausra um lengri eða skemmri tíma,
— auk þess var húsið á Hofi ein-
lægt fullt af gestum. Þau Hofshjón
Sölvi Sölvason,
Akureyri- Minning
Kveðja frá systkinum
Fæddur 10. júní 1957
Dáinn 18. september 1986
Úr djúpinu ákalla ég þig, Drottinn,
Drottinn, heyr þú raust mína,
lát eyru þín hlusta á grátbeiðni mína
Ég vona á Drottinn, sál mín vonar,
og hans orðs bíð ég.
Því að hjá Drottni er miskunn
og hjá honum er gnægð lausnar.
(Sálm. 130)
Einhver segir: Kalla þú og ég svara:
Hvað skal ég kalla? Allt hold er gras og alhir
yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið
visnar,blóminfólna,þegarI)rottinnandaráþau.
Sannlega, mennimir eru gras. Grasið visnar,
blóminfólna,enorðGuðsvorsstendureiliflega.
(Jes. 40, 6-8.)
Hinn ástkæri bróðir okkar, Sölvi
Sölvason, lést fimmtudaginn 18.
september sl. þegar hann féll út-
byrðis af loðnuskipinu Þórði Jónas-
syni EA 350 og drakknaði. Við
játum i hreinskilni að við eigum
erfitt með að bera þá miklu sorg
sem fylgir því að þurfa að sjá á
eftir jafn ástríkum og kærleiksrík-
um drengskaparmanni sem bróðir
okkar var.
Hann var ávallt styrk stoð í okk-
ar hópi og deildi með okkur
hamingjunni. Hann mun alltaf
verða við hlið okkar.
Ástin er tilfinning, sem ekki er
auðvelt að færa í búning orða. Hún
er ekki tryggð, trúnaðartraust eða
gleði.
En hann var allt þetta. Hann
elskaði lífið fullkomlega og lifði því
vel. Þær tilfinningar sem við báram
í bijósti til bróður okkar má í raun
og vera segja í einu orði, ást.
Ekki ást eins og henni er svo
auðveldlega lýst í almennum tíma-
ritum, heldur sú ást, sem er ástúð,
virðing, uppörvun og stuðningur.
Vitund okkar um þetta var ómetan-
legur styrkgjafi. Og- vegna þess að
raunveraleg ást er óeigingjörn og
hefur í för með sér fórnir og gjaf-
ir, hlaut hún að verða okkur til góðs.
Sölvi bróðir hafði ávallt sérlega
góð áhrif á umhverfi sitt og það
var eins og hann hafi valið sét
ákveðin kjörorð í lífinu: Get ég að-
stoðað þig og hjálpað? Hann var
svo einstaklega hjálpsamur, góð-
gjam og bamgóður að eftir var
tekið langt út fyrir raðir Qölskyld-
unnar.
En við þökkum fyrir að hafa
fengið að deila með honum hinu
stutta lífsskeiði og fá að njóta þeirr-
ar ánægju og hamingju sem hann
færði okkur.
Sölvi Sölvason heyrir ekki ennþá
sögunni til, því hann lifír ennþá í
vonum okkar og hiörtum okkar.