Morgunblaðið - 03.04.1980, Blaðsíða 20

68
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1980
Síðasta kvöldmáltíðin
Síðasta kvöldmáltíð
Jesú með postulunum 12
er myndefni altaristöflu
kirkjunnar á Ólafsvöll-
um í Skeiðahreppi.
Baltasar B. Samper list-
málari málaði töfluna árið
1967 þegar unnið var að
endurbótum á kirkj-
unni. í guðspjalli Mark-
úsar segir m.a. svo um
þennan atburð, kafla l4,
versum 17—26:
Baltasar
g er kveid var kom-
ið kemur hann með
þeim tólf. Og er
þeir sátu yfir borð-
um og mötuðust
sagði Jesús: Sannlega segi ég
yður, einn af yður mun svíkja
mig, sá sem etur með mér. Þeir
tóku að hryggjast og segja við
hann hver um sig: Er það ég?
En hann sagði við þá: Það er
einn af þeim tólf, sá sem dýfir
með mér í fatið; því að manns-
sonurinn fer að sönnu héðan,
eins og ritað hefur verið um
hann, en vei þeim manni, sem
því veldur, að mannssonurinn
verður framseldur; betra væri
þeim manni, að hann hefði
aldrei fæðst.
Og er þeir mötuðust tók
hann brauð, blessaði og braut
það og gaf þeim og sagði:
Takið, þetta er líkami minn. Og
hann tók bikar, gjörði þakkir
og gaf þeim og þeir drukku
aliir af honum. Og hann sagði
við þá: Þetta er sáttmála-blóð
mitt, sem úthellt er fyrir
marga. Sannlega segi ég yður,
að héðan í frá mun ég ekki
drekka af ávexti vínviðarins til
þess dags er ég drekk hann
nýjan i guðsríkinu.
Og er þeir höfðu sungið
lofsönginn, fóru þeir út til
Olíufjalisins.
Efst til vinstri er sá af postulunum, sem sagður er líkjast
meðhjáiparanum er lengi starfaði við Olafsvallakirkju.
Altaristafla Baltasars í ólafsvallakirkju
Andlitin komu þeim kunnuglega fyrir sjónir
— Ég hafði einhvern tíma
látið þau orð falla í viðtali að
ég væri svo glaður yfir því að
eignast heilbrigð börn að ég
myndi gefa skreytingu í
kirkju fyrir hvert heilbrigt
barn sem við eignuðumst, því
það er vissulega fjársjóður
að eignast heilbrigð og
hraust börn, sagði Baltasar
er Mbl. ræddi við hann og
spurði um tilefni þess að
hann málaði altaristöflu-
myndina í Olafsvallakirkju.
Baltasar hafði á undan
málað í Breiðafjarðarkirkju í
Flatey og hann sagði að
þegar unnið var að endur-
byggingu kirkjunnar að Ól-
afsvöllum hefði sr. Bern-
harður Guðmundsson, sem
þá var þar sóknarprestur,
haft samband við sig og
hermt þessi orð upp á hann,
en Baltasar hafði þá nýverið
eignast son.
— Ég vildi náttúrulega
standa við mitt loforð og það
varð úr að ég tók að mér að
annast þetta verkefni. Það
var mjög vel vandað til alls
undirbúnings og sáu heima-
menn um alla efnisútvegun
og ég dvaldi þarna líklega
nokkra mánuði fremur en
nokkrar vikur. Það var mjög
skemmtilegt að vinna að
þessari mynd, ég hafði mikið
samband við fólkið í sveit-
inni og kynntist þarna mörg-
um.
Baltasar sagði að hann
hefði verið beðinn að gera
skil þessum atburði, síðustu
kvöldmáltíðinni og honum
hefði fljótlega komið til hug-
ar að mála myndina þannig
að altari kirkjunnar tengdist
borðinu sem þeir sitja við í
kvöldmáltíðinni. Kvaðst
hann þannig vilja gera
myndina sem raunveruleg-
asta þeim er væru í kirkj-
unni og mætti líka segja að
sífellt væri verið að endur-
taka þennan atburð, kvöld-
máltíðina, við hinar ýmsu
kirkjulegu athafnir.
— Ég varð var við að
mönnum fundust sum andlit-
Áður en endurnýjunin var gerð á kirkjunni var fyrir altarinu
mynd sem Þorsteinn Guðmundsson málaði af krossfestingunni,
en Þorsteinn bjó þarna í sveitinni.
in koma kunnuglega fyrir
sjónir og ég neita því ekki að
ég setti nokkuð á mig svip-
mót fólks er ég umgekkst
þarna og því held ég að
mörgum finnist eitthvað
kunnuglegt við töfluna án
þess að hægt sé að nefna
ákveðnar fyrirmyndir.
Séra Sigfinnur Þorleifsson
sagði að sér fyndist þessi
mynd lifandi og eðlileg og
það fyndi hann ekki sízt
þegar hann stæði við altarið
og horfði nánast í augu við
Krist, og væru raunar allir á
myndinni mjög eðlilegir og
myndin í heild mjög raun-
veruleg. Kvað hann þessa
hugmynd hafa komið mjög
vel til skila með að hafa
altarið í beinu framhaldi af
myndinni og listamanninum
hefði tekist vel að færa
þennan atburð inn í kirkjuna
og gera hann raunverulegan
fyrir kirkjugesti, Baltasar
hefði greinilega lagt sig fram
um að gera Krist nálægan og
lifandi. Þá sagði sr. Sigfinn-
ur að mönnum fyndist sem
ýmsum andlitum úr sveitinni
brygði fyrir, en það væri
einna helzt varðandi með-
hjálpara er starfaði við
kirkjuna í fjöldamörg ár og
hét Björn Guðmundsson frá
Vesturkoti. Hefði hann ver
ið mörgum minnisstæður
fyrir hversu vel hann rækti
sitt starf við kirkjuna og
væri því vissulega vel til
fundið að minnast hans með
þessum hætti.