Morgunblaðið - 03.04.1980, Blaðsíða 13

jSllllBiiiSl*

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1980
61
. . og sjá himnarnir opnuðust fyrir honum og hann sá Guðs anda
stíga ofan eins og dúfu og koma yfir hann, og sjá, rödd af himnum sagði:
Þessi er minn elskaði sonur sem ég hefi velþóknun á.
Matteus 3: 16—17.
Og Jóhannes vitnaði og sagði: Ég hefi horft á andann stíga niður af
himni eins og dúfu og hann hvíldi yfir honum. Og ég þekkti hann ekki, en
sá sem sendi mig, til þess að skíra með vatni, hann sagði við mig: Sá sem þú
sér andann stíga niður og hvíla yfir, hann er sá sem skírir með heilögum
anda. Og ég hefi séð það, og ég hefi vitnað, að þessi er guðs-sonurinn.
Jóhannes 1: 32—34.
Krists-
líkneski
Einars
Jónssonar
Hallgrímskirkju stendur rúmlega
þriggja metra hátt Kristslíkneski úr
gipsi sem Einar Jónsson myndhöggvari
gerði árið 1946. Einar gaf Ha-
LJlk jvBJC llgrímskirkju verkið árið 1950.
I 3y«/ í Kirkjuritinu í mars 1955 ritar
V -Jr Ásmúndur Guðmundsson, biskip og
náinn vinur Einars, minningargrein um listamanninn.
Segir þar m.a. frá þessu Kristslíkani. Þar stendur:
„Fyrir allnokkrum árum sá Einar mynd af Kristi
sem talið er að hafi komið fram á líkklæði hans. Mynd
þessi er aðdáanlega fögur, og var Einari þegar helgur
dómur. Eftir henni mótaði hann Kristslíkan það, sem
stendur steypt í gipsi í Hallgrímskirkju og í sal í
listasafninu, þar sem kista Einars stóð síðar.“
„Kristur eins og
þegar hann tekur
við anda Guðs“
Doktor Jakob Jónsson var sókn-
arprestur í Hallgrímskirkju um
þær mundir sem Einar Jónsson
gaf kirkjunni Kristslíkneskið. í
samtali við Mbl. kvaðst Jakob eitt
sinn hafa spurt Einar að því hvort
hann hefði haft einhvern sérstak-
an atburð í lífi Krists í huga er
hann vann líkneskið:
Einar svaraði því neitandi en
sagðist hafa hugsað sér Jesúm
eins og þegar hann væri að taka
við anda Guðs. Ef litið er á
myndina kemur þessi hugsun vel
saman við útlit hennar en hún er
sérkennileg að því leyti að Jesús
krossleggur hendurnar á brjósti
og lýtur höfði.
Ég spurði hann þá hvort hann
gæti hafa átt við skírnina í
Jórdan. Hann virtist geta fallist á
það. En það var auðséð að hann
hafði ekki haft þann atburð í huga
er hann mótaði líkneskið.
Konan mín, sem var formaður
Kvenfélags Hallgrímskirkju í
mörg ár, hafði mikinn áhuga á því
að líkneskið yrði mótað í varan-
legt efni því það hafði verið gert
ráð fyrir að líkneskið sæti í kór
stóru kirkjunnar þegar hún verður
tekin í notkun. Var það hugmynd
hennar að kvenfélagið annaðist
steypuna. En það strandaði á því
að þeir sem sáu um byggingu
kirkjunnar höfðu ekki ákveðið
hvort myndin ætti að vera úr
hvítum eða gylltum marmara eða
úr eir,“ sagði Jakob Jónsson að
lokum.
„Voru mér nánast
helgistundir“
— segir Guðmundur J. Guð-
mundsson, sem sat fyrir hjá Ein-
ari um tíma.
Guðmundur J. Guðmundsson al-
þingismaður var um skeið fyrir-
mynd hjá Einari er hann vann við
Kristslíkneskið. Guðmundur var
þá 18 ára að aldri og vann ásamt
fleirum ungum mönnum á vegum
Reykjavíkurborgar við umhirðu
garðsins kringum Hnitbjörg, hús
Einars.
„Einar kom stundum út á tröpp-
urnar meðan við vorum við vinnu
okkar,“ sagði Guðmundur í sam-
tali við Mbl. „Dag nokkurn kom
verkstjórinn til mín og sagði að
Einar hefði verið að spyrjast fyrir
um það hvort hann gæti fengið
mig lánaðan til að sitja fyrir hjá
sér. Hann væri nefnilega að gera
Kristslíkneski og væri í dálitlum
vandræðum með hálsinn og hend-
urnar. Ég tók vel í það og sat fyrir
hjá honum hálfan daginn í 6
vikur. Ég stóð þarna uppi á palli
með krosslagðar hendur, eins og
styttan er. Eftir u.þ.b. tveggja
tíma törn dag hvern kom konan j|
hans með te handa okkur og
sátum við oft lengi og spjölluðum ||
saman.
Þetta verk var Einari mjög
hugstætt. Hann sagði mér einu
sinni að hann hefði lengi ætlað sér j
að gera Kristslíkneski. Hann var
mjög trúaður maður og lagði sálu
sína alla í verkið. Hann var
stundum svo djúpt sokkinn í vinnu
sína að hann vissi hvorki í þennan
heim né annan. Ég skyldi það þá
og finn það ennþá betur núna að
listamaðurinn var með verki þessu
að tjá sína einlægu og djúpu trú. ffl
Stundir mínar þarna í vinnustofu
hans voru nánast helgistundir."
— Ertu líkur líkneskinu?
„Ég var náttúrulega ekki fyrir- ||
myndin að andlitinu en hendurn- |j
ar, framhandleggirnir og hálsinn
eru nákvæmlega eins og á mér.
Ekki einu sinni ljósmynd væri (|
líkari," sagði Guðmundur að lok- jf
um.