Morgunblaðið - 30.11.1976, Blaðsíða 22

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30, NÖVEMBER 1976
VlfD V?
MORödlvÆj
KAFP/NO il j
Það væri óskandi að þér batn-
aði svo fljótt að þú gætar þetta.
Við erum trúlofuð, en þó ekki
svo alvarlega, að hann ekki
bregði sér á stefnumót um
helgar.
Hér ríkir góður andi á vinnustaðnum, eins og þú sérð.
Óþarf a hávadi
Einn af borgurum
Reykjavíkur kom fyr-
ir nokkru að máli við
Velvakanda og ræddi
um göngugötuna
Austurstræti og
óþarfa hávaða sem
henni tilheyrir.
— Mér finnst það alveg óþarfi
að það sé verið að leika einhverja
tónlist yfir vegfarendum eins og
gert er í Austurstrætinu. Það
verður ekki farandi um miðbæinn
fyrir hávaða sem þessum og ég
geri ráð fyrir að þeir sem leika
þessa tónlist, þær verzlanir, hafi
leyfi fyrir þessum tónleikum.
Það er ekki við því að búast að
það sé mikill vinnufriður í næsta
nágrenni, enda mun starfsfólk Ut-
vegsbankans hafa kvartað yfir
þessu, en ekki virðist það hafa
borið árangur. Þeir í Utvegsbank-
anum ættu að spila á móti þeim
einhverja tónsmið, t.d. „trölla-
sönginn" úr auglýsingunni.
Við þetta má bæta að það er
víðar í borginni leikin tónlist fyr-
ir vegfarendur, t.d. á Laugavegin-
um og ekki veit Velvakandi hvort
starfsfólk þar í grennd hefur
kvartað. En þetta hefur sem sagt
verið á nokkrum stöðum i borg-
inni að leikin er tónlist við ýmsar
tegundir verzlana, tizkuverzlanir
og hljómtækjaverzlanir og eru
þær líklega að minna fólk á sig
með þessu tiltæki. Segja má að
Frægt er I sögunni, þegar
Neville Chamberlain forsætis-
ráðherra Breta fór á Miinchen-
ráðstefnuna og samdi við Adolf
Hitler um frið I Evrópu.
Eftirfarandi saga er sögð frá
ráðstefnunni:
— Herra Chamberlain, vild-
uð þér ekki vera svo vingjarn-
legur að gefa mér regnhlffina
yðar sem minjagrip, sagði Hitl-
er.
— Nei, nei, svaraði
Chamberlain, það get g ekki.
BRIDGE
I UMSJA PÁLS
BERGSSONAR
Að gefa einn og taka tvo, mætti
nefna spilið í dag. Gjafari suður,
norður-suður á hættu.
Norður
S. DG975
H.G106
T. 84
L. D97
Vestur
S. 843
H. 93
T. AKDG75
L. K6
Austur
S. 1062
H. D82
T. 62
L.G 10842
Suður
S. ÁK
H. AK754
T. 1093
L. A53
Sagnir gengu þannig:
Suður Vestur Norður Austur
1 hjarta 2 tíglar pass pass
dobl 3tíglar 3 hjörtu pass
4 hjörtu pass pass pass
Vestur spilaði þrisvar tígli, tók
á ás og kóng og spilaði síðan
drottningu. Blindur trompaði
með hjartatfu. Austur gat nú
trompað yfir með drottningu, en
var rétt að gera það. Hann sá, að
með því gæfi hann sagnhafa inn-
komu á blindan. Einnig þótti
austri ósennilegt, að vestur ætti
annan ás. Hann gaf því slaginn í
von um, að innkomuleysi á blind-
an gerði sagnhafa erfitt um vik.
Þetta reyné'Jt rétt. Sagnhafi gaf
nú slagi á lauf og tromp auk
tígulslaganna tveggja.
Takið eftir, að yfirtrompun með
hjartadrottningu eyðileggur alla
möguleika varnarinnar. Sagnhafi
fær þá innkomu á tromp til að
taka spaðaslagi blinds.
P.B.
— En, herra Chamberlain,
það hefur mikla þýðingu fyrir
mig, sagði Hitler. Eg bið yður
um að gera það.
— Mér þykir það leitt, en ég
get ekki orðið við þeirri bón
yðar.
Það fór að slga I Ilitler.
— Ég krefst þess, hrópaði
hann og stappaði niður fæt-
inum.
— Nei, sagði Chamberlain
ákveðinn, það er ómögulegt.
Sjáið þér til — ég á regnhlíf-
ina.
Jón Boli: Jæja, hvernig leizt
þér á „Hamlet"?
Samúel frændi: Agætlega, en
þið eruð bara nokkuð á eftir
tfmanum hér f Evrópu, því að
ég sá þennan leik í New Vork
fyrir fjórum árum.
Nemandinn: Kennari, það er
stór könguló að skrfða á landa-
bréfinu.
Kennarinn: Hvar er hún?
Nemandinn: Rétt fyrir utan
London.
Auglýsingin er alveg aö verða tilbúin!
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaidssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
22
— £g læddist út úr rúm-
inu...
— An þess að kveikja vænti
ég. Þvf að hefðuð þér kveikt
Ijós hefði Lucas veitt þvf eftir-
tekt, þar sem slárnar voru ekki
aiveg fyrir gluggunum... þér
fóruð sem sagt fram úr rúm-
inu... Vorið þér ekkert hrædd-
ar... þér sem eruð svona
skelfdar í þrumuveðri... Og
hvað svo... Svo hafið þér farið
út úr herberginu?
— Ekki alveg strax... Ég
lagði eyrað að hurðinni og
reyndi að hlusta... Það var ein-
hver í herberginu hinum meg-
in við ganginn. Ég heyrði að
stóll var færður til...
Svo heyrði ég að bolvað var f
hálfum hljóðum... Ég skildi þá
að maðurinn fann ekki það sem
hann ieitaði að og var að húast
til brottfarar...
— Voru herbergisdyrnar
yðar læstar?
— Já.
— Og þér hafið hrundið þeim
upp og þotið fram. óvopnaðar
og ráðizt á glæpamanninn sem
að Ifkindum hefur verið morð-
ingi Jules I.apies.
— Já.
Hún horfir á hann full af
þvermóðsku. Hann blfstrar af
aðdáun.
— Þér voruð sem sagt vissar
um að hann myndi ekki gera
yður mein...? Þér vitið auðvlt-
að ekki að Petillon var þegar
þetta gerðist óravegu f burtu...
Hún getur ekki stillt sig um
að segja snögglega:
— Hvað vitið þér um það?
— Látið mig heyra meira...
Ilvað var klukkan?
— Ég leit ekki á klukkuna
fyrr en á eftir... þá var hún
hálf fjögur... Hvernig vitið þér
að Jacques...?
— Svo að þér talið kumpán-
lega um hann!
— Æ, hættið þér þessu, gerið
það nú... Ef þér trúið mér ekki
þá skuluð þér bara fara!
— Allt f lagi. Ég skal ekki
taka fram f fyrir yður aftur...
Þér fóruð út úr herberginu...
hreystin uppmáluð og...
— Og þá sló einhver mig
bylmingshögg f andlitið!
— Og sfðan flýði maðurinn
eíns og fætur toguðu?
— Já, hann fór bakdyrameg-
in... Hann hafði Ifka komið inn
þá leiðina.
Þrátt fyrir hruflurnar á and-
liti hennar langar Maigret mest
til að segja við hana:
— Ég trúi ekki einu einasta
orði af þessu, Felicie litla...
Ef einhver héldi þvf aftur á
móti fram, að hún hefði sjálf
hruflað sig f framan myndi
hann trúa þvf. Hvers vegna?
En einmitt á þessu andartaki
leitar augnaráð hans að beði
fyrir utan þar sem moldin er
enn rök. Hún uppgötvar hvert
hann hvarflar augunum, starir
á fótsporin og segir með bros á
vör:
— Þetta er kannski eftir
lappirnar á mér?
Hann rfs upp.
— Komið...
Hann gengur inn f húsið. Það
er auðvelt að sjá að það er mold
á bónuðum þrepunum. Hann
opnar dyrnar inn í herbergi
Lapies.
— Hafið þér farið hingað f
morgun?
— J á, en ég snerti ekkert...
— Stóllinn þarna... var hann
á þeim stað f gærkvöldi?
— Nei... hann stóð við glugg-
ann.
Nú er hann aftur á móti við
stóra klæðaskápinn og á set-
unni eru augljós merki um
óhreinindi.
— Hefur Felicie sem sagt
ekki verið að segja ósatt. Ein-
hver hefur kannski brotizt inn I
Cap Horn um nóttina og það
getur ekki hafa verið Petillon
blessaður, sem er sjálfsagt á
skurðarborðinu á
Beaujonsjúkrahúsinu þessa
stundina.
Ef Maigret hefur þurft frek-
ari sannana við, finnur hann
þær þegar hann stendur uppi á
stólnum og horfir upp á skáp-
inn þar sem hann sér að fíngur
hafa þreifað fyrir sér f ryklag-
inu og einhver fjöl hefur verið
losuð.
llann verður að senda eftir
tæknisérfræðingum og láta
taka myndir og athuga hvort
fíngraför finnist.
Nú er Maigret orðinn alvöru-
gefnari á svip. Hann hrukkar