Morgunblaðið - 12.09.1935, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudaginn 12. sept. 1935..
Wtr VUnt'Wrf wM' fl*1 PIMM*
Káputau, ljós og dökk. Ullar-
tau í kjóla og pils. Kápufóður
frá 2.15 mtr. Versl. „Dyngja".
Crepe de Chine í kjóla og
blússur frá 2.75 mtr. Silkiefni í
kjóla og blússur á 2.25 mtr.
Tölur og hnappar í góðu úrvali.
Versl. „Dyngja“.
Bamasokkar frá 1.55 og 1.65
parið. Silkisokkar frá 2.90 par-
ið. Ekta silkisokkar á 4.65 parið.
Versl. „Dyngja“.
Astrakan á kápur, svart,
brúnt og grátt. Versl. ,Dyngja‘.
Hvít efni í fermingarkjóla,
margar teg. Versl „Dyngja“.
Hvít og mislit Georgette með
flöjelisrósum eru enn þá til. —
*Versl. „Dyngja“.
Fæði og einstakar máltíðir í Café Svanur við Barónsstíg. Góður matur. Sanngjarnt verð. Z&í&ynninqtic
Kaupi gamlan kopar. Vald. Poulsen. Klapparstíg 29. Get bætt við 3 stúlkum í kjólasaumanámskeiðið. Hildur Sivertsen, Aðalstræti 18. Sími 2744 og heima 3085.
Kjötfars og fiskfars, heima- tilbúið, fæst daglega á Frí- kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent heim.
Nýir kaupendur að Morgun- blaðinu fá blaðið ókeypis til næstkomandi mánaðamóta.
Vandlátar húsmæður skifta við Nýju Fiskbúðina, Laufás- veg 37. Sími 4052. Ibúð, 3 herbergi, stór, og eld- hús, til leigu í húsi við Mjó- stræti. Upplýsingar hjá A. S. í.
Sögur Kiplings á kvikmynd. — Enski rithöfundurinn Rudyard Kipling hefir hingað til neitað að láta gera kvikmynd eftir sög- am sínum. Hann hefir samt skift
2 samliggjandi herbergi til leigu, fyrir einhleypa, í Brekku- götu 16, Hafnarfirði. Sími 9272. um skoðun nýlega! og ekki verður langt að bíða að kvikmyndagest- ir fá að sjá „Kim“ og „Ljósið sem sloknaði“.
Stórt steinhús við miðbæinn,
í skiftum fyrir grasbýli í land-
areign Reykjavíkur eða ná-
grenni. A. S. I. vísar á.
Ef þjer eruð ákveðnir að
kaupa yður hús fyrir haustið,
þá leitið upplýsinga hjá Fast-
eignasölunni í Austurstræti 17
(gengið inn frá Kolasundi),
sem hefir 170 stór og smá hús
til sölu, sum með góðu verði og
skilmálum, ef samið er strax.
Hús og aðrar fasteignir teknar
í umboðssölu. Viðtalstími kl.
11—12 f. h. og kl. 5—7 e. m.
Skrifstofusími 4304. Heimasxmi
4577. Jósef M. Thorlacius.

Góðar vetrarstúlkur vantar á
Hótel Björninn í Hafnarfirði.
Unglingstelpa óskast til að
gæta tveggja barna, 3ja og 4ra
ára. Upplýsingar í síma 9145,
Hafnarfirði.
Óska eftir að fá að kynda
miðstöðvar í vesturbænum. Til-
boð, merkt „25“, leggist inri á
A. S. í. fyrir 15. þ. m.
Orgelkensla. Upplýsingar í
síma 2907.
Ameríkumaðurinn undraðist. —
Amerískur verslunarmaður, sem
var á ferðalagi í Kaupmannahöfn
í sumar, hefir skýrt frá því, að
mest hefði hann orðið undrandi
á því að hann liefði ekki sjeð
einn einasta lögregluþjón á með-
an hann dvaldi í bænum.
Fífl að gamni sínu. — Milj-
ónamæringurinn Harper Joy, sem
er einn af þektustu fjármála-
mönnum í New York, tók sjer
Þr'ggja vikna sumarleyfi nýlega.
Fríið notaði hann til að iðka
uppáhaldsdægradvöl sína: að
koma fram opinberlega sem fífl í
cirkus.
Til Keflavlkur og Grindavfkur
eru ferðir daglega
frá
BifrelðastðO Sfeindórs.
Sími 1580.
Vjelstjóraskólinn
verður settur 1. október, kl. 10 f. h. í Stýrimannaskóla-
húsinu. — Skólinn starfar í þremur deildum: Vjelgæslu-“
deild, vjelstjóradeild og rafmagnsdeild.
Nánari upplýsingar fást hjá skólastjóra daglega,
kl. 13—15.
M. B. Jessen.
=
^ Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FAIVGINN FRA TOBOLSK. 38.
þreif upp byssu sína og skaut yfir öxlina á Simoni,
en kúlan hitti aðeins tré. Hann stökk fram og
skaut hvað eftir annað, en árangurslaust, sleðinn
hvarf fyrir hornið út é þjóðveginn, í áttina til
Tobolsk. Rex þreif byssu dátans en kastaði henni
frá sjer aftur, bitur á svip. Það var vonlaust að
hitta gegnum öll þessi trje.
Þeir litu áhyggjufullir hver á annan. Nú voru
þeir gersamlega hjálparvana inni í miðjum skógum
Síberíu, auðvelt herfang fyrir eltingarmennina,
sem brátt myndu rekja spor þeirra. Fyr eða síðar
yrðu þeir teknir fastir — kannske myndu þeir
líka farast hjer af kulda og vosbúð, úti í þessari
gnjóeyðimörk.
* /
FJÓRTÁNDI KAPÍTULI.
Leyndardómurinn við „hið forboðna Iandflæmi“.
Það var Rex, sem rauf þögnina. „Ef við erum
ekki brjóstumkennanlegir sakleysingjar, sem eltir
eru á röndum“, sagði hann í bitrum rómi, „þá
veit jeg ekki hver það er; hvað finst ykkur“, og
svo rak hann upp skellihlátur svo hjartanlegan, að
hertoginn og Simon gátu ekki annað en tekið ux>d-
ir. —
„Þetta er ekkert hlátursefni,“ de Richleau hristi
höfuðið. „Hvað eigum við nú að taka til bragðs?“
„Ganga af stað“, sagði Simon sem var löngum
hagsýnn. Og hvað var eiginlega annað fyrir hönd-
um?
„Já, þú hefir gott af því“, sagði Rex og tók
riffil og bakpoka Simonar á bak sjer með annari
hendi, en klappaði á öxl hans með hinni. Enginn
sá það á glaðlegu andliti hans, að honum var fylli-
lega ljóst, að þeir yrðu að taka tillit til þess af
þeim, sem verst þyldi gönguna, eða að hann væri
hræddur um að hinn fínlegi Simon þyldi ekki lengi
erfiðleika slíks ferðalags. Hann bætti aðeins við.
„Nú skulum við halda af stað!“
De Richleau fór í hægðum sínum að setja niður
í bakpoka sinn. „Já“, jánkaði hann. „Við verðum
að fara — fótgangandi — að minsta kosti þangað
til við fáum hesta, keypta eða stolna. En hvaða
leið?“
„Til Romanovsk. Sú leið er jafn góð og hin. Og
jeg játa, að jeg hefði ekkert á móti því, að gera
tilraun til þess, að klófesta gimsteinana, áður en
jeg held heimleiðis.“
„Eins og þú viltt,“ sagði hertoginn, og sló ösk-
una varlega af vindli sínum. „En við höfum ekki
enn þá fengið tíma til þess að segja þjer af okkar
æfintýrum. Það er alveg sjerstök ástæða fyrir því,
að jeg vildi ógjarna að við yrðum handsamaðir.“
„Láttu mig fá bakpokann þinn. Jeg er við öllu
búinn,“ sagði Rex um leið og hann hagræddi bak-
poka hertogans við hliðina á Simonar poka.
„Heyrðu kunningi, þú átt ekki að bera báða
pokana. Þú, sem varst ökumaður í alla nótt.“
„Jeg gæti borið flygil, ef mjer sýndist. Jeg segi
áreiðanlega til, ef jeg verð þreyttur. En segðu
mjer nú, hvað komið hefir fyrir“.
„Njósnari frá OGPU elti okkur frá Sverdlovsk.
Ef þeir taka okkur fasta, verður okkur máske
svarafátt við yfirheyrsluna, eftir að þeir hafa
fundið lík hans.“
Rex blístraði. „Þið hafið rutt honum úr vegi?
Ef það er þannig, gera þeir sig ekki ánægða með
að setja okkur bak við lás og slá í þetta sinn, þeir
hengja okkur alla!“
„Við—eh— földum líkið vel“, sagði Simon. „Ef
við erum heppnir, finst það ekki fyr en í vor“.
Hlið við hlið gengu þeir út á þjóðveginn og
stefndu í norður.
„Þegar á alt er litið, er hepnin með okkur í
dag,“ sagði Rex. „Ef það hefði snjóað í kvöld,
hefðum við ekki komist hænufet, án þess að hafa
snjóstígvjel. En nú er ágætt að ganga í hörðum
og frosnum snjónum.“
Þeir þrömmuðu áfram þegjandi. Engin umferð
var þarna, og þögnin var aðeins rofin er snjórinní'.
fjell til jarðar af trjágreinunum og droparnir
láku af ísströnglúnum, sem voru farnir að bráðna.
fyrir geislum sólarinnar.
Klukkan var orðin langt gengin tíu, þegar Rex
alt í einu nam staðar og þreif í handlegginn á vin—
um sínum. „Heyrið þið — hvað er þetta?“
Lág suða heyrðist uppi yfir þeim í vesturátt.-
„Flugvjel“, sagði Simon ákafur. Hann hafði varla
slept orðinu, er Rex þreif þá báða og dró þá inn .
á milli trjánna við veginn.
„Já, það er ái’eiðanlega flugvjel“, samsinti
hann. „En það heyrist alt öðru vísi í þessari vjel
en jeg hefi nokkurn tíma heyrt, og þó þekki jeg
ekki fáar tegundir flugvjela“.
í skjóli trjánna gáfu þeir flugvjelinni gætur.
Þetta var lítil þjöllumýnduð vjel, flaug hún mjög
lágt, en hratt. Rjett fyrir ofan höfuð þeirra beygði.
hún til norðurs, og var brátt horfin sjónum.
„Eltingarleikurinn er þá byrjaður, drengir,“
mælti hertoginn og hló kuldahlátri. „Þessir elt-
ingarmenn eru verri en nokkrir blóðhundar.“
„Ekki hefði mig grunað, að við yrðum eltir í
flugvjel," samsinti Rex. „Það er óneitanlega slæmt
fyrir okkur.“
„Við verður að halda okkur í skóginum, og
fylgja veginum, þar sem trje eru,“ sagði Simon.
Þeir gengu áfram og fleiri flugvjelar svifu yfir
höfðum þeirra. í hvert skifti og flugvjel flaug
fram hjá, reyndi Rex alt hvað hann gat til þess
að sjá lögun hennar og gerð, því að flestar voru
þær gerólíkar þeim flugvjelum, sem hann hafði
sjeð. En hertoginn og Simon voru gramir yfir að
þurfa að staldra svo oft, og fara svo mikla króka
til þess að fela sig í skjóli trjánna.
Simon sagði varla orð. Hann vár ekki vanur
mikilli hreyfingu, og hann vissi, að hann yrði að
spara kraftana, ef hann átti að standa sig. Þó
að de Richleau væri eltur, gekk hann rösklega-
Það var eins og þetta nýja æfintýri hefði færti
■49