Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1979, Blaðsíða 15

Erró hefur fálift teikna og byggja sérstakloga fyrir
sínar þarfir hús á eyjunní Formentera. skammt frá
Ibiza. Þar hefur hann atgert næði á trekar afskekktum
stað og þar vinnur hann hfuta úr árinu. ..
það er ekki gott að útskýra hana
svona meö orðum. Abstraktiö er
nú aö heita má búið; nema hvaö
þessir gömlu, sem uröu frægir,
eru í því ennþá — karlar eins og
Pierre Soulage. Hann er nú
reyndar innan við sextugt og
indælismaöur. En hann málar
alltaf eins.
En nú er sagt aö sé að koma
upp einhverskonar nýrómantík;
þaö er þá öllu fremur lýsing á
andrúmi og raunar er þaö í ætt
viö abstraktið. En þaö er mjög
sætt og minnir á Monet, sem
hefur alltaf átt fylgi aö fagna, ekki
sízt í Ameríku. Húsiö hans hefur
staöið í umhiröuleysi rétt utan við
París, en amerískar kellingar hafa
víst tekið að sér að gera það upp
og garöinn með vatnaliljunum,
sem hann málaöi stundum. “
Við ræddum um það, hvernig
menn eru gerðir frægir nú til dags;
um bísnisþefinn á bak við þetta allt
og samkeppnina, þar sem mikill
fjöldi er kallaður en fáir útvaldir.
Erró: „Þessi fínu gallerí taka
stundum að sér að gera menn
fræga. Þá er ekkert til sparaö,
keyptar greinar í blöð og allskon-
ar auglýsing. Samt tekst þaö ekki
alltaf — Þaö þarf meira tii en
þeninga. En þetta eru hroöalegir
samningar; galleríin hiröa kannski
50— 70% af því sem selst. En að
vísu sjá þau um allt sem gera
þarf.
Ég er steinhættur aö koma
nálægt svona milliliðum — sem
beint viö mína kaupendur sjálfur
og dettur ekki í hug aö fara aö
láta eitthvert gallerí plokka mig.
Þá held ég frekar sýningu á
íslandi; já kannski maður reyni aö
sýna þar, — en ekki stórt. Ég er
alveg upþgefinn á svona sýning-
um eins og haldin var á Kjarvals-
stöðum og eins í Japan. Ég nenni
ekki aö standa íþví. Ég sýndi líka
í Ameríku og þaö gekk furöu vel,
en þaö er eins og aö reka sig á
vegg aö komast eitthvaö inn fyrir
þröskuld þar. Kanarnir eru ágætir
og mér fellur að mörgu leyti betur
viö þá en Fransmenn — já,
Fransmenn geta verið alveg
svakalegir. En maöur kemst ekk-
ert áfram hjá þeim fyrir vestan.
Þeir eru alveg gallharðir í að láta
ekki einhverja gauka frá Evrópu
gera stóra hluti innan landhelg-
innar. Þeir þykjast sjálfir menn til
þess. En Japanir hafa veriö helvíti
góöir og voru að ganga frá
kaupum á mynd eftir mig núna
nýlega. Hún er um Che Guevara. “
„Nú er almennt taliö aö París hafi
misst það frumkvæði og forustuhlut-
verk í myndlist, sem hún hafði
framan af öldinni. Hvað er það þá
sérstaklega, sem dregur þig að
borginni? Hversvegna viltu frekar
búa þar en til dæmis í London, Róm
eða Amsterdam?"
„Ég tel, að sú staöhæfing
standist ekki, aö París sé búin aö
missa forustuhlutverkiö. Ef grannt
er skoöaö, þá kemur í Ijós, að í
London, Róm eða Mílanó er
ekkert meira að gerast. Aftur á
móti virðist vera hreyfing í Amst-
erdam að ég held, og íslenzku
listamennirnir, sem búa þar, eiga
sinn þátt íþví. Þiö ættuð að veita
þeim vinnulaun aö heiman; þeir
eru vel þess virði.
En ef viö lítum á París sérstak-
lega, þá er hún miöpunktur í
Evrópu. Um 80 myndlistarsýn-
ingar eru opnaðar þar í viku
hverri og frönsku söfnin fá fleiri
gesti innúr dyrum á ári en öll
kvikmyndahúsin í Frakklandi
samanlögð. Við sjáum af þessu,
aö þaö er líf í tuskunum og New
York er sennilega eina borgin,
sem er að þessu leyti ennþá
líflegri en París. Þar er geysileg
sala í myndum og ýtt undir þaö
meö ákvæöi í skattalögum. Setj-
um svo að þú kaupir málverk á
1000 dollara. Þú gefur verkið
einhverju safni og færö í staðinn
kvittun, sem hljóöar uppá 10.000
dollara og sú upphæð kemur til
frádráttar á næsta skattaframtali.
En það merkilega viö New York
sem listaborg er, að galleríin þar
hafa algerlega hætt aö sýna eftir
listamenn frá Evrópu; þar eru
lokaöar dyr gagnvart öllu, sem
gert er hérna megin Atlantshafs-
ins".
„Nú ert þú einn hinna útvöldu,
Sjá næstu síðu