Lesbók Morgunblaðsins - 13.08.1978, Blaðsíða 4

munir
sem margar kynslóðir
hafa handfjallað
Marta Pétursdóttir og Gyöa Gísladóttir Kayser í verzluninni. Borðið á milli
Þeirra er úr mahony í austurlenzkum Chippendale-stíl — rúmlega 100 ára
gamalt.
Dragkista í svokölluðum „military“-stíl sem algengur var í Bretlandi á 17. og 18. öld. Slík
húsgögn voru míkið notuð í skipum. Þetta er nýsmíði en vönduð eftirlíking úr eik með
látúni á hornum og látúnshöidum. Bólstraði stóllinn er frá 1860—70 í Viktoríu-stíl. Stóllinn
til hægri er austurrískur. Mynstrið í stólbakinu er brennt í viöinn.
Litið inn í Listaskemmuna, þarsemMarta
Pétursdóttir og Gyða G. Keyserrekaverzlun
Eftii ■ Huldu Valtýsdóttui ■
Stóll frá Viktoríu-tímabilinu úr eik, handskorinn.
Sá siður tíðkaðist lengi vel meðal
íslendinga að þeir fleygðu á haugana öllu
„gömlu drasli" til að kaupa sér eitthvaö
nýtt á heimilið.
Á síðustu áratugum hefur þetta viöhorf
þó breytzt. Fólk er almennt fariö að kunna
að meta og varðveitir ýmsa gamla muni,
sem berast þeim í hendur. Þó hlýtur að
þurfa töluveröa glöggskyggni og góðan
smekk og sömuleiðis kunnáttu til að meta
réttilega hvaða hlutir eru þess virði að
þeim sé haldið til haga (og eru þá
auðvitað ekki 'meðtaldir þeir munir sem
hverjum og einum eru mikils virði af
persónulegum ástæðum).
í stórborgum erlendis verða oft á vegi
manns verzlanir þar sem höndlað er meö
©
gamla muni — og þessar verzlanir skipa
sérstakan sess í viðskiptaheiminum. Þeim
má auðvitað skipta í gæöaflokka eins og
öörum, en þegar vel er, gegna þær
vissulega menningarlegu hlutverki sem
fjöldi manna mundi sakna ef af legðist.
Við Hverfisgötu 64 er til húsa verzlun
sem heitir Listaskemman. Hún lætur lítið
yfir sér hið ytra en er all sérstæð þegar
inn er komið. Þarna er sem sé verzlun
sem hefur á boðstólum ýmsa listilega
gerða hluti til skrauts og gagns í húsum
inni, allt frá mikilfenglegum húsgögnum,
sem kalla á stórar stofur og niður í
skrítilega hattprjóna. Eitt eiga þessir hlutir
þó allir sameiginlegt, eða aö minnsta kosti
langflestir, og það er að þeir hafa áður
verið í brúki og sumir lifað mörg
kynslóöaskipti.
Húsakynnin er'u lítil en búa yfir þeim
þokka sem lýsir vel smekkvísi þeirra sem
þarna ráða ríkjum.
Viö hittum að máli þær Mörtu Péturs-
dóttur og Gyðu Gísladóttur Keyser, sem
reka þessa verzlun og spurðum þær
hvernig þeim hefði dottiö í hug að setja
upp slíkt fyrirtæki hér.
„Um upphafið er það að segja," sagði
Marta, „að við Gyða erum æskuvinkonur.
Gyöa var lengi búsett erlendis — síöustu
þrjú árin í Bretlandi. — Þangað heimsótti
ég hana stundum og þar sem við gengum
um göturnar í London vöktu sérstaka
athygli okkar antikbúðirnar svokölluðu.
Við fórum að ræða um það að slíka
verzlun væri gaman að setja á stofn hér
heima. Þannig vaknaði áhuginn og þegar
Gyða flutti heim, varð þetta úr. En satt að
segja gerðum við okkur enga grein fyrir
því þá, hve mikil vinna liggur í slíkum
rekstri."
Verzlunin var opnuð á annarri hæð í
Málaranum viö Bankastræti, sem þá var
þar, segja þær stöllur, og þar var hún til
húsa þar til fyrir tæpu ári að viö fluttum
hingað á Hverfisgötuna. í fyrstu sáum við
sjálfar um innkaupin í Bretlandi. En það
reyndist of dýrt og óhagkvæmt svo nú er
innkaupunum þannig hagað að við höfum
samband við fyrirtæki í Englandi sem sér
um innkaup, útflutning og pakkningu á
varningnum og sendir okkur mánaöar-