Lesbók Morgunblaðsins - 09.04.1972, Blaðsíða 3
Ernest Hauser
Fylg þú mér! Þessi stutta,
ákveðna skiipun kom frá ókiunn
um manni, sem gekk fraimhjá.
Tollheimitum'aðiurinin Mattheus
leit upp frá skrifborði sínu,
horfði i augu hins ókunna, stóð
á fætur og yfirgaf tollbúðina.
Hann spurði einskis, setti eng
in skilyrði, hann vissi strax, al
veg eins og hinir sem hlýddu
þessu sama ákalh, að þeir nú
hefðu hnýt't þau bönd, sem að-
eins dauðinn gait l'eyst.
Þannig valdi Jesús í byrjun
starfsferils sins hina 12 læri-
sveina, sem áttou eftir að deila
með honum mótiæti og erfið-
leikum hins stutita tima er
hann ferðaðist um hér á jörð-
inni, og hiustuðu á kenningar
hans og fundu trúna á mieistar-
ann. Hverjir voru svo þessir
menn? Hinar fegurstu kirkjur
og bænahús hafa verið reist
um viða veröld til þess að
varpa ljóima á nö'fn þeirra.
Heligisagnir hafa sveipað þá
gulinum 'ljóma. Samt er það nú
fiurðu Jítið sem við vitum eiigin-
lega um þessa 12 fyrstu læri-
sveina meistarans, og við höf-
um tilhneigingu til að láta okk-
ur yfirsjást þessar persónur af
kjöti og bióði, sem á sinum
tíima stóðu við hlið hans. Skap-
gerð þessara 12 manna var
mjög ólík. Ailt frá hinu óhefl-
aða ákaflyndi Símonar Péturs
til hinnar köldu rökhyggju
Filipusar. Það stóð samt ekki í
vegi fyrir því, að þeir mynd-
uðu óaðskiljanlegt bræðra-
Ja,g — hóp manna sem sóttu
sína andliegu fæðu ti'l hans sem
sagði: „Ég er vinviðurinn en
þér eruð greinarnar." Það var
í sjáifu sér ekkert undarlegt
við það að umferðarprédikari
veidi sér lærisveina — margir
af spámönnum Gyðinga söfn-
uðu um sig fjölda manna sem
voru þeim trúir, eins og tii
dæmis Elsias spámaður.
■ Á dögom Krists höfðu einn
ig prestar Gyðingar rabbíarnir
lærisveina og þennan sið er að
finna enn þann dag í dag aust-
ur i Indlandi. Þar safna hinir
svok’öiluðiu heii'ögu menn um
siig Jiææisveinum. En vildu
menn fylgja meistaranum frá
Nasaret, þá varð það að vera
skilyrðislaust að i'uliu og öllu
— undir eins. Það sem fólst í
því var að yíirgeía heimdli —
bræður — systur —- föður og
móður — bonu — börn og eign
ir. Maður einn kom til Jesú og
vildi fylgja honum en ætlaði
fyrst að kveðja ættofiódk sitt. —
En meistarinn visaði honum
burt með þessum frægu orð-
Hanna Kristjónsdóttir
Eins og vörður
við veginn
Refilstígar orða og athafna
halda fyrir mér vöku
nætur
þegar setið er við
að sauma krossspor í stól,
velti ég fyrir mér veginum,
sem ég fann aldrei
utan í draumi,
þá grípur skynjunin
dauðahaldi um ósögð orð,
þau standa eins og vörður
við veginn
sem ég fann aldrei
Knútur Þorsteinsson
Vorljóð
af gömlum blöðum
Sól yfir sundum ljómar,
suðursins blánar traf.
— Nú kveð ég þig, götuglaumur,
og gríp minn mal og staf.
Þó fjörið um horgina flæði,
hér fjötra mig engin bönd,
því nú taka að óma og anga
mín austfirzku hciðalönd.
Og þangað á fagnaðarfjöðrum
fluglétt livern draum minn ber,
því aldrei á öðrum slóðum,
svo ylþýlt söng vorið mér. —
9. apríl 1972
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 3